As we speak #10

Als je veel wilt vertellen komt een ‘as we speak’ altijd wel van pas, de dingen op een rijtje zetten, nog eens snuffelen in de foto’s om dan gewoon er ineens vandoor te gaan en een wel erg lang blogbericht te hebben!

Gezin & kinderen

We starten met het belangrijkst: het gezin én daar is alles relatief goed onder controle. Met de oudste hebben we de afgelopen weken/maanden echt hard gewerkt. Opnieuw op zoek moeten gaan naar leermethoden, boeken doorspitten, artikels lezen… maar het helpt. Versnellen, een jaartje overslaan, het is iets vreemds. Enerzijds is het nodig om je kind tegen de muur te laten lopen zodat ie ineens wakker wordt met het besef dat ie wel degelijk moet werken, maar anderzijds twijfel je als ouder daardoor soms wel aan je beslissing want ‘hiervoor ging het wel allemaal vanzelf’.
Die oudste neemt veel tijd in beslag waardoor we de anderen zouden vergeten, maar eigenlijk is dat een goede zaak want de tweede heeft dit jaar een boerenjaar en doet het bijzonder goed. Het klikt echt met de juf én ineens lijken alle zorgen van de jaren hiervoor verleden tijd (hopelijk nog even) én ook de dochter zit goed in haar vel. De kleinste is echt niet klein meer én kan zoveel doordat hij gewoon meedraait in het gezin en opkijkt naar die groten. Vanaf volgend schooljaar zit er niemand meer in de kleuterschool en dat is voelt gek. Ik zie foto’s op IG passeren van baby’s/peuters en daar kan ik best weemoedig om worden, maar tegelijkertijd ben ik blij met de zelfstandigheid die er nu is. De echte ploeterjaren zijn voorbij én ik geniet er enorm van om hen echt te zien opgroeien.

Feesten

Dit jaar zouden de oudste zoon en de dochter respectievelijk hun plechtige en eerste communie moeten doen, maar doordat de parochie ineens best strikt werd (hun volste recht) besloten we om niet meer mee te draaien. Sowieso blijven we bij het concept van een communietrip waar de kinderen met één ouder op stap gaan, maar hetgeen eraan vooraf gaat zal dus anders zijn. Aangezien zulke zaken steevast in mijn boot terecht komen, ben ik dus aan het plannen geslagen. De oudste zal iets doen rond zelfstandigheid waarbij hij de trip zelf zal plannen én de dochter zal iets doen rond waarden die wij belangrijk vinden. Het idee ligt er dus wordt vervolgd!

Vakantie

Volgende week is het krokusvakantie én het eerste weekend zijn de kinders weer allemaal op trot met de KSA, zijn wij dus een weekend kinderloos en plannen we opnieuw een kleine getaway. Ik heb nog niets geboekt, dat is hoogstwaarschijnlijk iets voor donderdagavond. We zullen wel zien waar we uitkomen! De rest van de krokusvakantie zitten de kinderen bij Paula én zullen de man en ik elkaar daar tussen mijn lessen door afwisselen.
De volgende vakantie volgt dan behoorlijk snel én die gaan we echt nemen. Ik zag mezelf nooit als echte boekhouder, maar tegenwoordig heb ik een potje dat ‘reizen’ noemt en spaar ik elke maand en wordt dat een klein beetje extra gespekt door betalingen die met de kaart automatisch naar boven worden afgerond (instelling die ik kon aanklikken in mijn bankapp). Ons plan was om naar Wales te gaan én er vrienden te bezoeken, maar door de Brexit is dat ineens niet meer zo een ideaal plan, dus ligt ook dat momenteel nog open. Het plan is echter wel om echt weg te gaan én een beetje te herbronnen want door het volgende punt kan ik dat echt wel gebruiken.

Werk

Ik doe mijn werk graag, echt heel erg graag zelfs, maar het is gewoon te veel, zo veel dat het eigenlijk niet meer plezant is. In het hoger onderwijs worden opdrachten bepaald door percentages én achter zo één percent kan behoorlijk veel schuilgaan. Het is geen transparant systeem want op de ene unit worden percentages anders verdeeld dan op de andere én niemand bewaakt een overzicht. Wat klopt op papier in percenten staat soms mijlenver weg van de realiteit (amper rekening houden met voorbereidingswerk, klassen van 40 tot 80 studenten, Engelse lessen…). Ik merk aan mezelf dat het steeds lastiger wordt en ik stilaan door mijn reserves zit: ik geraak niet af van een dikke verkoudheid, ik slaap slecht en ik hoor mezelf klagen en zagen (iets waar ik echt niet blijer van word). Ik weet niet hoe het verder gaat, maar ik weet wel dat het anders moet en ik ga me daar de komende tijd serieus over bezinnen.

Huis & thuis

We waren in de kerstvakantie weer even gebeten door Marie Kondo, ruimden ons halve huis op én schonken een massa kleren weg aan het goede doel. Ondertussen is mijn kleerkast opnieuw georganiseerd op kleur én is het nog maar de vraag hoe lang dat er zo gaat bij blijven liggen. Paula is nog altijd onze ‘alles mag/niets moet’-plek in het groen. Enerzijds dromen we ervan om die twee ‘stad’ en ’groen’ dagdagelijks te kunnen combineren, anderzijds brengt de stad ons ontzettend veel voordelen die ook zelfs heel erg goed zijn voor het klimaat, iets wat toch brandend actueel is vandaag de dag. Door het wonen in de stad doen wij bijvoorbeeld al onze dagdagelijkse verplaatsingen per fiets, te voet of met het openbaar vervoer (de auto komt enkel in het weekend van stal), iets waarvan ik denk dat het toch lastiger vol te houden is als je wat verder uit de stad woont.

Boeken

Ben ik dit jaar opnieuw beginnen met lezen, ik heb voor mezelf een challenge opgezet van 15 boeken per jaar, niet zo veel, maar dat geeft niet want ik kan er altijd overgaan. Hoewel ik mezelf had voorgenomen om geen papieren boeken meer aan te kopen (alles alleen digitaal) heeft het licentiegedoe van Adobe daar toch wel roet in het eten gegooid (echt serieus, ik wil een e-book gewoon echt wel op alles kunnen openen) waardoor ik voor bepaalde ‘studie’-boeken toch maar terug papier neem. De ‘gewone’ boeken lees ik wel nog steeds digitaal, op de e-reader, maar het treft me dat ik eigenlijk alleen echt lees als ik in rust ben, meestal alleen bij Paula in de zetel.

TV/Film/Serie

Op dit moment staat dat op een heel laag pitje, de digicorder steekt vol met opgenomen series als ‘Over water’ die ik nog eens moet bekijken, maar het komt er niet van. Ik kan volgens mij nog het beste meepraten over Ketnet-series: de nieuwe serie #LikeMe (die de kinders benoemen als die met al die liedjes) of ouwe getrouwe als Elfenheuvel die de man is beginnen bingen (vraag me niet waarom, maar hij vindt dat steengoed 😉) Ik kijk echter wel uit naar het laatste seizoen van Game of Thrones en heel af en toe kijk ik eens een aflevering van de geweldige Netflix-reeks Black Mirror dat inspeelt op de ethische kwesties rond nieuwe technologische ontwikkelingen. Geniaal is die!

Fietsen

De man zei het ooit al eens: ik ben niet zo een grote fan van fietsen, maar de kinderen wel, dus pakken we meer en meer – ook puur voor het plezier – de fiets en moet ik toegeven dat het heerlijk is om te fietsen, op het gemakje, tussen mooie plekken door, veilig zodat je niet met een constante stress zit dat één van de kinderen van de baan gereden wordt. Afgelopen weekend deden we onze eerste echte ‘grote fietsroute’ rond Mechelen, zo’n 15-20 kilometer, zij genoten en ik ook. We planden de route heel handig dmv knooppunten en op de fiets gingen de kinders steevast op zoek naar het volgende nummertje, een soort geocaching op de fiets als het ware. Onderweg botsten we op een terras en dat maakte de fietstocht alleen maar plezanter, dus als we niet in de bossen zijn, vind je ons tegenwoordig wel eens op de fiets! (al de foto’s zijn dus van die heerlijke fietstocht)

Blog

Ligt de blog gewoon keihard op zijn gat in vergelijking met vorig jaar deze tijd, of zelfs het jaar daarvoor. Er valt echt nog wel vanalles te vertellen maar het lukt zo vlot allemaal niet meer omdat er gewoon geen extra ruimte meer is in mijn hoofd ofzo denk ik. Ik heb nochtans wel vaak een blog-momentje doorheen de dag als in onderwerpen die ik wel eens kan bespreken of een foto die ik wel eens kan gebruiken, maar verder dan dat ‘aha’-moment geraak ik niet. Ach… de zin is er blijft er nog altijd én de ruimte in het hoofd zal wel eens terugkomen zeker?

Maar dikke merci om nog steeds te komen meelezen, want blogland is groot en als je je weg hiernaar vindt en effe blijft, dan maakt me dat oprecht blij!