Moeilijke eters en een receptje

Ik blijf het ironisch vinden hoe ik als graag-kokende-medemens kinderen heb gekweekt die zo makkelijk hun neus optrekken, niet voor sandwiches en brood, want dat steken ze met tientallen onder hun geviertjes weg, maar het ‘warme eten’. Dat is echt al jaren een strijd, niet altijd met alle vier tegelijkertijd, gelukkig maar, maar toch zo goed als dagelijks met minstens één van de kinderen. Ik weiger echter om alleen maar kinnekeskost te maken, want dan kunnen we ons weekmenu beginnen beperken tot mac&cheese, gekookte eieren, worst, pizza margarita en friet, want dat is zowat het enige dat echt iedereen lust, er wordt hier oa ook de neus getrokken voor puree, fishticks, spaghetti bolo, alle andere pizza’s en soep (ook die met ballekes) waarvan je zou durven denken dat het toch echte kinderkost is. Ik kook dus vooral voor de wederhelft en mezelf en ben altijd blij als de helft of meer van de kinderen gewillig meeëten. En wat met de rest? Tja, die eet dan gewoonweg niet en krijgt geen dessertje.

Ik dacht altijd dat ik me goed had voorbereid want zowel in de buik als bij de patatjes heb ik echt altijd alles gegeten en gegeven (en ging dat wél vlot), maar van zodra de kinderen zelf konden beslissen of ze wel of geen vork/lepel met eten in hun mond staken, vanaf dat moment liep het, ondanks alle truuken van de foor, mis. Er is een tijd geweest dat ik daar echt heel erg boos om kon worden, nu denk ik gewoon ‘ok dan’ en daarmee is de kous af (meestal toch :)). Ik probeer me er echt niet meer druk in te maken, want hoe meer gedoe er rond, hoe slechter ze eten. Negeer het slechte, bejubel het goede én van alles proeven, die strategie passen we toe. Ooit zal het wel beteren, denk ik.

In tussentijd probeer ik dus wel nog steeds elke dag in het seizoen, vers, gezond en kindvriendelijk te koken, en met dat laatste bedoel ik vooral dat het niet te pikant mag zijn, of niet te exotisch, of niet te bitter/zuur/zout… Ik ben ook grote voorstander van het ‘alles met mate’-principe. Ik schrap geen voedingswaren, maar probeer met niets te overdrijven en ik geloof echt niet dat een stukje taart een guilty pleasure is, nee dat is gewoon een stuk taart 🙂

Sinds een tweetal jaar, probeer ik ook veel meer vegetarisch te koken en dat vind ik echt lastig met de moeilijke eters die hier rondlopen. Ik ben zelf niet echt grote fan van de vegetarische worsten, maar ik weet ook wel dat ik bij de kinderen al helemaal niet te vaak moet afkomen met tofu of bieten/bulgur salades. Ik heb ondertussen gemerkt dat ik heel vaak terugval op de zuiderse keukens waar er vaak veggie gekookt wordt zonder dat dat die stempel draagt: canneloni met ricotta en spinazie, paddestoelenrisotto, couscous met groenten, een tortilla enz…

Als ik dan toch nog eens echt een nieuw lekker kindvriendelijk veggie recept heb gevonden, dan nam ik me voor om het altijd te delen én gisteren, na een koude dag bij ons Paula, genoten we (bijna met z’n allen) van deze pompoen canneloni. Ik nam dit recept als basis maar deed er uiteindelijk toch iets anders mee.

DSCF1831

Nodig:

  • 500 gr pompoen in blokjes (ik kon, ondanks het seizoen, geen verse pompoen toevoegen aan mijn collect&go mandje, dus was ongelofelijk content met de diepvriesvariant in blokjes, tijdswinst!)
  • 1 grote ui
  • 2 teentjes look
  • blik tomatenblokjes
  • veggie gehakt
  • 1 potje ricotta
  • geraspte kaas
  • melk, boter, vloeiende bloem
  • 1 doos canneloni’s
  • kruiden: nootmuskaat, pezo, italiaanse kruiden

Maken:

  • Snipper ui en look, stoof ze aan, voeg er het gehakt aan toe
  • Voeg de pompoenblokjes toe en laat doorstoven tot die zacht zijn
  • Kieper de tomaten erbij, laat opwarmen en voeg er tenslotte de ricotta aan toe
  • Kruid overdadig met peper, zout en italiaanse kruiden
  • Maak een bechamelsaus of een kaasaus (bechamel met kaas :)), wat je zelf wil. In lasagne’s en canneloni’s gebruik ik eigenlijk altijd kaassaus voor extra smaak.
  • Leg een bodempje saus in een ovenschaal.
  • Vul de canneloni’s (droog) met een spuitzak (makkelijk met wegwerpexemplaren of gewoon een plastieken zakje waar je een punt afsnijdt) en leg ze naast mekaar in de ovenschaal.
  • Overgiet met de saus en overstrooi met de overschot van de geraspte kaas.
  • Zo’n 35-40 minuten in een over van 190°C

Smakelijk!

4 reacties

  1. Mmm, deze test ik ook heel graag zelf eens uit!
    Hier hetzelfde verhaal. Geen mega moeilijke eters, de jongste nog het meest van al.
    De oudste eet zo goed als alles, hoera!
    Maar ik weiger ook om twee of drie dingen per keer te maken. Wie het niet lust, eet een tas soep meer, zo gaat het hier!

    1. Ik hoop dat het bij ons toch eens gaat beteren, soms denk ik ‘ja we zijn vertrokken’, maar dat is meestal als ze uitgehongerd van de KSA terugkomen 🙂

Altijd fijn om iets te horen!