We spelen een spel vanavond

Vakantie is voor spelletjes spelen, iets dat we eigenlijk veel te weinig doen, maar best wel graag mee bezig zijn, vooral alles dat voorbij het obligate ganzenbord gaat. Liever een spel dat geleid wordt door denkwerk dan door puur geluk, zeker met kinderen waarbij spelbord en regels de lucht ingaan als dat laatste een beetje tegen zit 😉

We hebben er veel die we graag spelen, dat gaat van UNO over de Kolonisten van Catan tot zelfs af en toe eens vier op een rij of een partijtje schaak maar we hebben er een paar die we echt rekenen tot onze topfavorieten en die echt nooit vervelen zoals Carcasonne JR om met iedereen te spelen (het idee van een echt gezelschapsspel te spelen zonder dat kinderen dobbelstenen moeten lezen of vakjes moeten tellen én volwassenen die het begot nog leutig vinden ook), nu de oudste kinderen ouder worden spelen we met hen graag Ticket to Ride, eentje dat we lang geleden op aanraden van dé bekendste spelenwinkel uit Mechelen en omstreken kochten om met z’n tweetjes te spelen, een geweldig spel met een verbluffend hoog Riskgehalte zonder dat je daarvoor een ganse avond en nacht moet parkeren (of was ik de enige die dat op kot weleens uren aan een stuk speelde?), Blokus is er ook zo eentje en nu spelen de kinderen dat zelfs alleen (met hier en daar wel wat hulp natuurlijk), dan hebben we nog Andor, een atypisch spel waar je samen tegen het spelbord moet spelen én waarvan je dus onterecht zou denken dat je dan nooit kan verliezen, een geweldig spel én sinds deze vakantie is bij onze topfavorieten Concept bijgekomen.

Wat. Een. Voltreffer. Het is iets zoals hints en pictionary maar dan toch weer helemaal anders. Je speelt in afwisselende teams en het is de bedoeling dat één team een woord uitbeeldt door het combineren van universele symbolen en dat de andere teams dat raden (vanaf 4 spelers). Er kunnen punten geteld worden, maar die zijn eigenlijk ondergeschikt aan het spelplezier. Op de doos staat vanaf 10 jaar, maar met een beetje goed gemikte teams kan dat toch een tweetal jaren lager liggen. Een geweldig spel waar de kinderen (de twee oudsten bij ons) verbazingwekkend snel mee weg waren, maarja, een beeld zegt natuurlijk nog altijd meer dan 1000 woorden.

En dan is er nog één spel dat ik hier niet wil vergeten, het spel der spelen voor grote groepen: Weerwolven van Wakkerdam geleden van weekends met vrienden toen er nog lang geen kinderen waren (lang geleden dus ;)) maar wat een topspel.

Spelletjes dus, jammer eigenlijk dat die afstandsbediening hier vaak zo veel makkelijker te bespelen valt 😉