De Sint is net geweest en heeft het niet gebracht, dus ik hoop dat mijn pakje met geduld onder de kerstboom zal liggen, een pakketje geduld, daarom niet van de engeltjes, van de gewone mens is al lang goed, maar geduld dus, helemaal voor mij alleen, om
- niet boos te worden als de kinderen semmelen
- een recept langer dan 2 pagina’s toch te lezen
- eindelijk aan de slag te gaan met alle aangekochte hobby-artikelen die in de kast liggen
- de honderdste keer dat ik hetzelfde vraag, het gewoon toch te vragen en niet te roepen
- niet bitsig te worden als de wederhelft toch mijn gedachten niet kan lezen
- niet mijn voorganger in de file willen rammen omdat die niet hoffelijk was
- nog eens een boek te lezen geduldig bij de haard in de zetel
- of strips
- de laatste 5% van een project toch af te werken
- de deuren in huis te schilderen, de kelder op te ruimen, de kleerkasten uit te mesten…
- niet mijn aardappelen al te willen stoempen als ze nog niet doorkookt zijn
- te genieten van een film zonder een computer op mijn schoot
- de oventemperatuur en het aantal minuten te respecteren
- ergens te wachten zonder mijn telefoon boven te halen
- de moeite te nemen om “s middags voor mezelf ook iets lekker klaar te maken
- de handdoek niet in de ring te gooien als iets niet van de eerste keer lukt
- zelf ook te beseffen dat practice perfect maakt ipv dat alleen aan de leerlingen op te dragen
- niet lastig te worden op de leerlingen als hun practice maar niet van start gaat
- alleen op straat (zonder kinderen dus) wel te wachten op groen als ik wandel
- …
Een portie geduld dus, onder de kerstboom, of heeft er iemand wat op overschot die dat graag wil delen?
