Mexico in huis

Dit is al het vijfde jaar dat we gastgezin zijn voor een paar gasten van het bonheidansfestival. Na Cuba, Wales, Taiwan en Nepal was het nog eens de tijd om de oceaan over te trekken voor Mexico. Het was plezant en we waren toerist in eigen stad, bezochten de leuke plekjes van Mechelen, beklommen den toren, deden meer dan één stadswandeling en gingen luieren aan het strand in Hofstade, . Er werd gewinkeld en gekookt, ook door de gasten deze keer én we aten de beste tortilla’s ooit. Ik trok mijn ogen en oren goed open én bedacht me dat ik eigenlijk weinig van de Mexicaanse keuken ken en me dringend moet verdiepen, ja je leest het goed, ik heb dus bijgevolg een nieuw kookboek in huis.

Eerlijk is echter eerlijk én dit jaar was er ook best wel wat drama, enerzijds doordat de groep op zich al wel wat intriges met zich meedroeg maar anderzijds ook omdat onze gasten dit jaar niet half Europa aandeden, maar de hele tijd in België bleven én dus – voor ze naar ons kwamen – nog andere Belgische festivals bezochten. België, dat weten we allemaal, is echter een zakdoek groot, dus zelfs al is er een festival aan de kust of in de Kempen, dan nog is dat maar op anderhalf uur rijden van Mechelen, iets wat heel erg doenbaar is, waardoor er ineens een extra gast aan onze voordeur stond (echt, locatiegegevens zijn veel te accuraat dezer dagen ;)) waar we weinig anders mee konden aanvangen dan hem ook maar uit te nodigen (prille liefde is me iets).

Dus ja volgend jaar zijn we terug van de partij want het was wel gewoon plezant, het was ook mooi en we genoten, het was ook leerrijk en verrijkend  maar het was dit keer ook wel gekruid, een beetje pittig zelfs, net als de snoep die ze achterlieten 😉