Het is hier wederom stil, stil op een manier die ik zelf niet wil. Ik voel me er rot bij maar nog veel rotter door wat me overkwam via het bloggen. Ik heb lang getwijfeld hoe en wat ik zou doen, nog altijd trouwens, want ik weet het niet, maar ik weet wel dat schrijven altijd werkt, dus doe ik dat maar, opnieuw, ook al vind ik het vreemd om hier terug iets neer te pennen want bloggen voelt sindsdien gewoon net iets minder leuk aan.
De IG/blog-wereld, zegt men, is warm en schoon, dat moet wel zo zijn want er wordt online best hard meegeleefd bij ieder zijn kruis, hoe klein of groot het ook is. Dat is fijn. Er zijn echter ook andere kanten. Zo is er een kant van trollen, die de ene blogger al harder raken dan de andere, zo is er de kant van de influencer, die bij de ene al harder doorslaat dan bij de andere én zo is er de kant van de ideeën/foto’s/teksten… die op het net veel te vaak zomaar zonder meer overgenomen en gekopieerd worden.
Ik heb voorlopig geen (misschien na deze wel) last van trollen, ik blijf ver weg van influencershizzle (niet moeilijk want ik ben gewoon niet interessant genoeg) maar ik ben verzeild in categorie drie, dus misschien dan toch interessant genoeg dan?
Ik deel hier veel, heel veel, van kinderfeestjes over weekmenu’s en creatieve hersenspinsels tot reisroutes. Ik deel die omdat ik regelmatig zelf op het net zit te zoeken naar een bepaald iets, dat vaak niet vindt en het dan maar zelf maak. Ik ben heus niet zo uniek, dus wat ik zoek, zoeken andere mensen waarschijnlijk ook. Dat is een beetje mijn uitgangspunt, maw ik vind het dus fijn als mensen langskomen én hier vinden wat ze zoeken, inspiratie opdoen en dat af en toe eens laten weten. Het maakt me echt oprecht blij als iemand zegt ‘hey dat was lekker of dat was tof of dit heb ik ook gedaan’. Dat is exact de reden waarom ik een paar jaar geleden uit mijn eigen schaduw trad en opnieuw begon te bloggen.
Ik begon hier dus echt helemaal terug van nul én daar waar ik lekker naïef dacht dat lezers wel opnieuw vanzelf zouden komen, bleek dat niet echt het geval. Er was een groot verschil tussen de blogwereld van 2007 en die van 10 jaar later. Ik was niet echt bezig met lezersaantallen maar een extra boost zou ook wel geen kwaad kunnen, dus reageerde ik op een oproep om mee te schrijven op een ander platform. Achteraf bekeken viel die extra doorstroom best tegen, zoveel volk krijg je niet automatisch over de vloer, mensen klikken niet zo ontzettend vaak door op de schrijver onderaan een artikel. Op zich eigenlijk geen probleem, want ik vond het fijn om te schrijven en als ik maar vermeld wordt als auteur ben ik best tevreden. Misschien wrong daar vanaf het begin een schoen. Ok, mijn foto en naam stonden onder elk artikel op het platform maar ik werd wel herhaaldelijk genegeerd op hun andere sociale media kanalen (ondanks het gebruik van mijn foto’s wat dan auteursrechterlijk enal zelfs niet mag) wat een beetje pijnlijk was aangezien ik het wel zag gebeuren bij de meer bekende bloggers. Ik schreef ze er ooit over aan en kreeg een grote ‘mea culpa’ terug maar zag het later toch opnieuw gebeuren.
Ik nam dus wat afstand en op een uitstap deze zomer na, schreef ik niets meer voor het platform, ik hoefde ook niet zo nodig, want het hele gebeuren ligt toch niet echt in de lijn van wie ik zelf ben, daarvoor ben ik volgens mij ook gewoon helemaal niet rock & roll genoeg. Ik liet het dus een beetje voor wat het was, tot ik afgelopen weken ergens achter kwam. Het platform dat ondertussen ook een reclamebureau is, heeft namelijk één van mijn leukste uitgewerkte ideeën ooit gebruikt in een reclamecampagne. Op zich zou je nu kunnen denken – zoals een vriendin eerst – ‘tof zeg’ maar ik wist jammer genoeg zelf van niets.
Die reclamecampagne is natuurlijk betaald, goed betaald waarschijnlijk zelfs, want het is een grote boîte die met hen in zee ging. Het was dus geen vrijwilligerswerk zoals het dat voor ons wel is, de naïevelingen die meeschrijven, inhoud voorzien én in den beginne van het influencergedoe niet eens doorhadden dat vakanties/tripjes/kleren/speelgoed/elektronica/… in blogs en artikels ook gewoon platweg reclame konden zijn. Serieus,het heeft heel lang geduurd eer ik echt in de gaten had dat zoveel van die geweldige blogs bijna compleet gesponsord waren, waardoor ik nu best veel wantrouw dat ergens verschijnt, net zoals wel meer mensen vermoedelijk, waarmee het failliet van het bloggen werd ingezet.
Swat, ik wijk af en had het dus over mijn uitgewerkt idee dat ze als basis voor een reclamecampagne hebben gebruikt. Een uitgewerkt idee dat eerst hier verscheen, ik hen toonde én waar zij zo laaiend enthousiast over waren dat ze het tot twee keer toe lanceerden op hun platform. Ze wisten dus heel goed vanwaar het kwam én toch vonden ze het niet nodig dat effe te melden of misschien zelfs wel te vragen? Pas op, ze hebben het origineel goed aangepast, mooi opgesmukt en als je niet beter zou weten denk je ‘wauw wat leuk zeg, wat een leuk idee is dat’… maar het is ontegensprekelijk wel dat van mij.
Ik ben daar dus compleet stommelings achter gekomen, tijdens het drinken van mijn koffie, waarin ik me dus danig verslikte toen ik zinnen las als ‘wij hadden een leuk idee’, ‘wij hebben dit gemaakt’, ‘onze klant was enthousiast’… Ik was verbouwereerd, moest kotsen en huilen tegelijkertijd. Wat een lef. Natuurlijk heb ik boos contact opgenomen, maar de mea culpa reactie bleef nu wel uit.
Dus wat nu? Ik weet het niet. Mijn uitlaatklep, mijn blogje, iets wat me alleen maar energie gaf, is me – naast al die andere dagdagelijkse beslommeringen – energie gaan kosten, veel negatieve energie zelfs. Ik wil dit hier namelijk helemaal niet, ik voel me er slecht bij en piekeraar als ik ben, kan ik het ook zo moeilijk loslaten want ik vind het gewoon niet eerlijk en echt niet correct of zo voelt het toch helemaal niet aan.
Dus wat nu? Ik weet het niet, ik wil echt wel blijven schrijven en dingen delen waarvan ik denk dat ze inspirerend kunnen zijn. Ik besef gewoon opnieuw hoe naïef ik ben dat ik dacht dat dit niet zou kunnen gebeuren als je hier zoveel deelt, want natuurlijk kopiëren sommigen platweg en doen ze het af als ‘hun idee’, dat gebeurt jammer genoeg constant, maar de schaalgrootte is wel compleet anders hier.
Dus wat nu? Ik weet het niet, ik weet alleen dat deze ouder niet ok is, helemaal niet zelfs.
Ooo wat erg en oneerlijk. Daar zou ik ook boos en triest om zijn. Maar het is herkenbaar. Ik maakte het mee met collega’s die werkbladen die ik had gemaakt als hun cursus voorstelden. Ik heb het ook al gezien met gedichten op mijn blog die op populaire IGs lof en likes krijgen. Mijn naam wordt nergens vermeld. Ik snap je helemaal. We zijn niet rock ’n roll, we bluffen en overroepen niet maar begin dan zelf te twijfelen terwijl het de anderen zijn die vals spelen. Ik zou het jammer vinden als je je waardevolle gedachten en ideeën hier niet meer zou delen.
Wat een lieve reactie Anna, echt!
Zo ontzettend fout en zonde dat je gedichten zomaar gebruikt worden en dat van die collega’s, ook nog niet zo lang geleden weer eens meegemaakt en ook niet goed van… én wij maar twijfelen aan onszelf. Het blijft zo ontzettend lastig als je geconfronteerd wordt met een ander waarden & normen kompas.
Zo is het inderdaad. Gelukkig zijn er ook echte vrienden en gelijkgestemde zielen. 💚
Ja dat is absoluut waar, dank voor je lieve woorden 😘
Hey Elke,
Ik vind jouw blog oprecht, en niet omdat je mijn vriendin bent, één van de leukste die ik volg.
Ik snap je frustratie, ik stam nog van de bloggers van in 2006 en er is inderdaad veel veranderend.
Ik erger me vooral aan de reclame en sponsoring die meer en meer opduiken, meestal ook verdoken.
Ik wil terug meer bloggers die me inspireren, en niet degenen die me willen laten consumeren (en als het kan dan verkies ik ook degenen die zich geen influencer noemen). Bij mij is het ook nog eens tijd om eens met de grote bezem te gaan door de blog- en instagramfeeds die ik volg.
De jouwe blijft met stip bij mijn favorieten staan en ik hoop dat je je goesting terug vindt (ik vraag graag wat nerdy content aan)
Veel liefs
Oh Annelies, zo lief van jou, echt! En ik ga mijn best doen voor nerdy content, speciaal voor jou 😉
Oei… ik lees jouw blog supergraag maar ik volg ook het platform waarover je het hebt (heb je naam een keer zien verschijnen een tijdje geleden dus ik wist direct waarover het ging). Dit is niet erg netjes van hen, op zijn minst. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zoiets niet van hen verwacht.
Als je het mij vraagt: samenwerking verbreken en doe rustig verder in je eentje, je hebt ook trouwe volgers die blijven! Hopelijk is dat genoeg voor jou om te blijven bloggen, ik zou het jammer vinden als je hierdoor stopt. Laat ons hopen dat ze bij dat platform tot zinnens komen…
Ik denk niet dat ik nog iets zal hoeven te schrijven na deze post 😉 (hoewel zouden ze het ooit lezen?) maar ik was dat ook zeker niet meer van plan. Ik had dit ook echt niet verwacht en ben daar echt al een paar weken niet goed van, wat ik ook belachelijk vind van mezelf hoor, want dat is het echt niet waard, maar toch… Ach, beter nu wegschrijven en in het nieuwe jaar vol goede moed terug beginnen! Dankjewel voor je lieve woorden! Echt!
Ik heb niets nieuws toe te voegen en reageer zo goed als nooit op blogs.
Toch wil ik je graag laten weten dat ik jouw blog met plezier lees.
Schone schijn en commercie liggen me absoluut niet.
Het authentieke van jouw blog spreekt me net wel aan.
Bedankt!
Oh dankjewel Marleen, zo fijn dat je dan toch reageert. Dat doet echt goed!
Als je jou site googeld is het tweede zinnetje na nennoo ” 101 dingen die mijn hart doen zingen”. Alleen daarvan wordt ik vrolijk. Zo jammer dat dit is gebeurd. Ik hoop dat je hartje snel terug zingt. Want dat jou blog echt is daar was ik al langer van overtuigd. Zoveel ideetjes dat je al gegeven hebt. Van verschillende plaatjes in de ardennen die we al bezocht hebben (wel vanuit de camping en niet zo’n mooie paula)
Tot ons tripje naar Brighton laatste paasvakantie. En nu wil ik door jou al naar Wales met de tent.
Ik hoop echt dat je blijft schrijven. En zelfs deze post is heel inspirerend. Want dat zet me ook aan het denken wat er allemaal nep is op het internet.
💛
Wales moet je zeker doen 😉 en zo fijn om te lezen Nancy dat je dingen oppikt! Dank voor je voor je lieve woorden, echt!
En ergens hoop ik dat ons tripje naar Wales in 2018 bij jullie dat zaadje gepland heeft voor jullie reis naar Wales. Want daarover gaat bloggen voor mij: ervaringen delen. En dus ook reizen en weekends op eigen kosten, helemaal zelf betaald :-). Dat laatste kan je effectief niet meer van iedereen zeggen in blogland.
Ha Ilse, naar Wales gingen we eigenlijk altijd al gaan sinds we gastgezin waren voor onze ondertussen Welshe vrienden, maahaar ik ben wel bij je op zoek gegaan naar jullie stek, want ik herinnerde me die prachtige AirBnB uit Wales. Jammer genoeg was die natuurlijk al lang niet meer beschikbaar (wij zijn altijd zo ontzettend last minute ;)) dat ik besloot dat het dan de tent maar moest worden, want eens die locatie gezien was alles daarna alleen maar slechter 😉 dus ja idd, het gaat om ervaringen delen en tips waar een ander misschien echt iets aan heeft he. En die eigen kosten.. vraag me af wie er nog überhaupt zoveel tripjes zou maken als het allemaal zelf betaald moest worden?
Bah, ben echt gedegouteerd door XXX… Vind je niet dat meer mensen dat moeten weten? Ik zou hun naam hier voluit vermelden, en zeker contact opnemen met hun opdrachtgever, met de linkjes naar jouw blogpost. Nee, wacht: ik zou misschien eerst mijn ‘deel’ van de opbrengst vragen, want het is verdorie jouw idee, en als ze weigeren, naar hun opdrachtgever stappen … Wie weet hoeveel ze daarvoor hebben gekregen!
PS: Schrijven al die mensen gratis en voor niks voor die site?1? Straf! En die madammen aan de top maar fancy uitstapkes maken …
Hey Kathleen, ik heb daar dus echt lang over gedaan of ik überhaupt iets zou schrijven en ik ben zo ontzettend dankbaar om te zien dat er zoveel mensen zijn die dit ook oprecht niet ok vinden (amai dat doet echt goed) want op de duur begin je aan jezelf te twijfelen. Hun naam vernoemen, de goede verstaander weet over wie het gaat 😉 ik heb me echt bevraagd en er zijn wel meer mensen die hetzelfde als jij vinden en ergens ik ook wel, maar anderzijds: ik heb ook echt absoluut geen zin in al die negatieve energie. Als ze al gewoon ‘sorry’ zouden kunnen zeggen hé, dat zou al veel doen… maar ja, sorry always seems to be the hardest word 😉
Oh en ps: ik kan alleen maar spreken voor mezelf, maar ja, dat was altijd voor niets eigenlijk, dus echt belachelijk dat ik ooit spullen in huis haalde voor een bericht bij hen. Ik heb wel één keer een tripje gedaan en mocht gratis binnen maar dat was dan wel in ruil voor een artikel en foto’s.
Elke.
Zo spijtig dat dit gebeurd is en dat je je zo slecht voelt. Ik heb ook hier een vriendin die veel over haar tuin schrijft in een originele stijl zoals jij. Bij haar is een gedeelte ook letterlijk gekopieerd zonder naamsvermelding. Ze was, zoals jij heel boos. Maar kan je je hiertegen wapenen ?
Ik vind het ook altijd leuk om je blog te lezen. Na een tijdje zal je er wel uit zijn of je verder schrijft of niet. Hou je sterk Elke en begin het nieuwe jaar met volle moed! 🎄🌺
Hey Anne, dankjewel! Nee, je kan je niet wapenen in die zin dat als mensen dingen van je overnemen, ze dat gewoon kunnen doen, maar je moet wel weten dat alles dat je maakt sowieso automatisch auteursrechtelijk beschermd is (zelfs zonder schattig copyright-teken), van zodra je iets maakt, is dat van jou als dat toch tenminste echt je stempel draagt. Dat betekent dat niets daarvan zomaar kan hergebruikt of veranderd worden zonder je toestemming en vermelding. Je kan daar achter gaan én dat aanklagen, maar het is altijd de vraag of je daar zin in hebt om dat effectief te doen.
Jouw blog is één van die blogs die ik nog graag lees. Net omdat je Posts niet doorspekt zijn met reclame allerhande en reviews van producten.
Die andere blogs zwier ik stelselmatig uit mijn feed tegenwoordig…
Blijf lekker schrijven, wie weet krijgt die eerlijke, creatieve blogwereld weer een grotere plek? Misschien kunnen we daar met z’n allen werk van maken?
Een lijstje van dat soort bloggers zou alvast zeer welkom zijn.
Ik hoop dat jij lekker blijft wie je bent en ons nog veel fijne stukjes toewerpt zoals je steeds doet, eerlijk, oprecht, inspirerend en creatief!
Oh zo een lijst zou wel handig zijn eigenlijk, want vaak zitten we toch altijd maar in hetzelfde kringetje! En dankjewel voor je lieve woorden, doen me echt veel!
Ik heb geen idee waarover het gaat, en dat wil ik graag zo houden. Ik ga dus weinig inhoudelijks schrijven. Maar weet dat ik jou graag lees, Elke. Je hebt waarschijnlijk meer lezers dan ik, haha. Ik hoop dat je de draad weer oppikt waar je hem hebt laten liggen, en verder schrijft over wat je na aan het hart ligt. Want dat doe je goed. Ik lees jou graag. En er zijn nog kiekens hoor, die gewoon voor de fun en het eigen plezier schrijven. Ik doe dat ook 🙂 Ik merk zelf heel weinig van die blogosfeer waar iedereen elkaar graag ziet en samenkomsten houdt, ik voel me vaak alleen op mijn eigen bergje. Maar uiteindelijk is dat wel goed zo.
Misschien maar goed dat je er niets van weet, het maakt ook eigenlijk helemaal niet uit! En ik weet dat jij graag meeleest en dat doet me altijd zo ontzettend veel deugd als je dat zegt, want zo superveel lezers heb ik ook niet hoor (hoewel het nu wel een boostje krijgt ;)) Het is wat je zegt, ik voel me ook vaak alleen op mijn eiland maar ben nu wel heel erg blij met alle steun!
hoi Elke!
ik kom hier terecht via Annelyse, ik zag op haar IG stories een verwijzing naar dit blogbericht. Pff, dit is allemaal zo oneerlijk! Je harde werk (want dat bloggen gaat heus niet vanzelf hé) wordt schaamteloos overgenomen, en je kan er weinig of niks aan doen :-(.
Hier nog ééntje die al meer dan tien jaar blogt, en er is inderdaad veel veranderd. Ik erger me ook aan steeds weer die (verborgen) reclame, maar ik geef toe dat ik zelf ook eens iets review wat ik gekregen heb. Maar dan wel iets wat bij mij(n blog) aanleunt en waarmee ik mezelf niet verloochen.
Ik hoop dat je blijft bloggen, ik kom hier vanaf nu graag lezen!
Hoi, eerst en vooral heel erg welkom! Dat bloggen gaat idd niet vanzelf, net daarom begrijp ik ook niet wat hen bezield heeft. Je weet zelf hoeveel tijd en werk je ergens in steekt, dan ga je toch echt niet zomaar iets overnemen van iemand anders?
En dat van die reviews, ik begrijp dat hoor en als er iets leuks je pas passeert, waarom niet, maar het is die echte verdoken reclame die het allemaal zo heeft veranderd, die reclame waarvan we in het begin niets eens doorhadden dat het eigenlijk reclame was.
Precies, die verdoken reclame! En in bepaalde periodes van het jaar zie je ook overal samenwerkingen met Smartphoto opduiken. Ooit kreeg ik ook een mailtje, maar ik heb vriendelijk bedankt. Elk jaar bestel en betaal ik zelf mijn bestelling kerstkaarten, en daar voel ik me veel beter bij :-).
Awel ik ook, ik heb ooit al mailtjes gekregen van dingen die ik bij een ander ook zag opduiken, maar heb eigenlijk altijd bedankt, gewoon omdat ik het een heel vreemd gegeven vond om iets echt aan te prijzen, Je plaatst jezelf en de kinderen zo een beetje in een etalageraam.
Ha, net boven het reageerkader staat er “Altijd fijn om iets te horen!”
Op dit moment zal dat dubbel en dik tellen, vermoed ik.
Ik wil je ook een hart onder de riem steken. Ik hou zo van je blog. Je originele content. Jij en je weekpakketten hebben me geïnspireerd om een jaarabonnement op de plukboerderij te nemen. Enfin, nee, geïnspireerd was ik al, maar op de een of andere manier heb ik het dankzij jou aangedurfd om die stap te zetten. Als je het over de struggle hebt in je balans tussen werk en privé, dan ben ik helemaal mee. Je beschrijft het eerlijk, niet dramatisch, en zonder in zelfmedelijden te vervallen. Het is een moeilijke grens, en je weet je balans perfect te behouden. Als je schrijft over je reizen, ben ik in mijn hoofd al bezig met mijn koffers te pakken. Ik las met gezonde jaloezie over Marokko en Groot-Brittannië. Ik houd niet eens van de Ardennen, maar je hebt me al een stukje liefde ervoor bijgebracht.
Je inspireert me. Nu ikzelf eindelijk beseft heb dat ik nood heb aan authenticiteit, om het te mogen zijn en om in te mogen leven, blijkt dat opeens een hip woord, en is plastiek authentiek ook een ding, blijkbaar. Wel, voor mij ben jij het in de echte zin van het woord, in alles wat je maakt. Waar ik in het begin zo’n fan was van het platform waar je het over hebt, heeft het nu een beetje zijn ziel verloren. Ik ben eruit gegroeid denk ik, toen zij op volle snelheid raakten en duidelijk was wat hun koers was. In het begin heb ik mij wel afgevraagd hoe je daar een loon uit kon halen. Toen dat duidelijk werd, bleek het niet meer zo mijn ding te zijn. Ik vind het contradictorisch om te beseffen dat schrijfsels veel meer naar mijn hart gaan als je er niet van kunt leven. Of het moet zijn dat ze ook echt uit je hart komen. En dan is er niets contradictorisch meer aan.
O ja, mijn zoon had jouw kampkaartjes mee. Het drolletje was aangekruist 🙂
Nu we dan toch 30/12 zijn, wens ik je alvast een prachtig nieuw jaar toe. Eentje met moed, eentje met inspiratie, en vooral eentje met respect. Ik lees liever vier artikels van jou, dan honderd van die ander.
Oh wat een mooie woorden, echt, zo lief dankjewel! En idd het telt dubbel nu denk ik, want ik had nooit verwacht hier zo ontzettend veel reactie op te krijgen! Ik begrijp helemaal wat je zegt met ‘Nu ikzelf eindelijk beseft heb dat ik nood heb aan authenticiteit, om het te mogen zijn en om in te mogen leven…’ want ik heb het ook moeten leren (in therapie) om dat te kunnen zijn dus het raakt me echt als je zegt dat ik het ben.
En gelukkig maar van de zoon 😉 ik wens jullie ook in elk geval een prachtig nieuw jaar toe!
Oh jee, hier zou ik zelf ook vreselijk boos én verdrietig van worden, gewoon omdat dit zo onrechtvaardig is. Ik begrijp dat je er geen energie wil insteken, maar je bent natuurlijk wel volledig in je recht. Zou je toch niet gewoon onder élke instagram-post reageren met “hoi, jullie antwoorden niet op mailtjes, maar hoe zit het met mijn auteursrechten op xxx?”. Aangezien hun online profilering zo hip en cool en alrighty is, reageren ze dan misschien wel?
Verder wil ik de andere reageerders bij treden: jouw blog is één van de enigen die ik nog volg, gewoon omdat het zo herkenbaar en echt is. Ik kijk zelfs terug naar oude weekmenu’s om inspiratie op te doen, we hebben het verslag van Lissabon kei hard kunnen gebruiken, Marokko staat op onze reislijst, en ik heb gewoon elke keer het gevoel van “die Elke van Nenoo.be, dat zou echt een goeie vriendin van ons kunnen zijn”.
Goh, weet je, ik denk niet dat ik er gelukkiger van zou worden om dat te doen 😉 ze zouden dat waarschijnlijk ook steevast verwijderen vermoedelijk. Ah en ze hebben gereageerd hoor, maar ze voelden zich ontzettend aangevallen denk ik en ik kreeg een beetje bullebak-mail terug met geen woorden over waar het echt om ging waarna de bal mooi opnieuw in mijn kamp werd gelegd. Het enige wat ik had willen horen was ‘ja, elke, dit was idd fout van ons, kom, we gaan erover praten en een pint pakken’ ofzoiets 😉 dus heb heel erg lang nagedacht wat ik ermee aan moest en besloot toen om het gewoon van me af te schrijven en ben zo ontzettend blij met alle steun die ik krijg, dus dankjewel voor je lieve woorden, doen zo ontzettend veel!
Jupla, nog een nieuwe volger bij. Ik vond je via Renilde’s IG. Ik snap volledig wat je bedoelt en begrijp nog beter je frustratie. Zelf ben ik allesbehalve influencer (ik krijg al walgneigingen van het woord alleen) en heb ik ook gemerkt dat blogland de laatste paar jaar ferm veranderd is. Vele toffe bloggers zijn gestopt, anderen zijn alleen nog bezig met wat ze kunnen gratis krijgen. Gelukkig zijn er nog uitzonderingen.
Ondertussen las ik dolenthousiast je verslag over Marokko, laat dit nu toevallig een bestemming zijn die ik graag inplan in 2020 en kijk ik vol bewondering naar hoe jij alles bereddert met vier kinderen op reis.
Fijn eindejaar!
Heel erg welkom in elk geval! En ja ik krijg ook walgneigingen van dat woord, alsof dat het hoogste goed is tegenwoordig. En Marokko was fantastisch dus zeker inplannen in 2020!
Hei Elke,
Ik zou zeggen trek het je niet aan maar dat doe je toch.
Ik zou zeggen wat je graag doet moet en mag je zeker niet opgeven want je haalt er energie uit.
Wat ik gewoon wil zeggen is, ik lees je blogs heel graag en misschien heel misschien moet je het voelen als een eer dat ze jouw geschreven blogs gewoon overnemen , dit wil zeggen dat ze heel tof zijn om te lezen.
Komaan hé Elke , geef nooit op wat je zo graag doet, en ik wil je alvast een heel dikke knuffel geven , ook in het nieuwe jaar , je ziet wel wat er komt en nog eens probeer er vooral niet wakker van te liggen , ik vrees dat we in een tijd leven dat er weinig unieke mensen zoals jij bestaan.
Heel veel liefs.
Bieke
Bieke, wat lief weer van je! En ik merk dat het me toch terug goed deed om te schrijven en zeker als ik zie hoeveel reactie erop komt. Dus ik probeer er in elk geval na al de steun geen slaap meer voor te laten! 😘
Wat schandalig zeg, en logisch dat je daar kwaad en triest van wordt. Ik weet verder niet waarover het gaat, maar ik kom hier heel graag lezen. Zoals velen al aanhaalden: je komt erg authentiek over, geen reclame, gewoon leuke verhalen over je leven zoals het is, nu en dan een reisreportage zoals ik ze graag heb. Verlies de moed niet, en weet dat je lezers hier graag komen om wie en hoe je bent. Fijn eindejaar!
Hey Nathalie, dankjewel voor je lieve en mooie woorden! Fijn eindejaar!
Hier alvast last van trollen, dat serieus. Maar van zo’n platform had ik zelfs nog nooit gehoord (allez, ik ben precies niet helemaal mee waarover het dan gaat, toont ook misschien hoe naïef ik ben :)). Verder heb ik maar 1 stokpaardje en de (blog)wereld mag daarvan denken wat ie wil: ik ben altijd 100% echt. Ik krijg (daardoor waarschijnlijk) zelden samenwerkingen aangereikt, maar so be it. Ik vind dat soms jammer omdat hard werk wel eens beloond mag worden, maar tegelijk blog ik vooral voor mezelf. Ik heb trouwens in alle miserie van de voorbije maanden echt de mooiste kant van het internet leren kennen. Met kaartjes, troostkost, berichtjes en cadeautjes. Dat is en was prachtig. Ik schrik hier echt van. Maar ik blijf lekker verder doen. Op mijn eigen blog en IG, waar ik baas ben. Met als troef (en ik hoop dat mensen dat echt zo zien en beseffen): authenticiteit. Echtheid. Real life. Voor jou: een dikke knuffel x
Toch wel heel fijn dat het mooie van IG/blog voor jou overheerst boven de trollen, want het lijkt me echt niet simpel om daar goed mee om te gaan. Dikke knuffel terug! 😘
Tijd voor nog eens een koffie en een spontane babbel van een paar uur, lijkt me. 😉
Lap, te vlug op enter gedrukt… Ik lees weinig Vlaamse blogs, en eigenlijk zijn alleen die van jou en Annelyse degenen waar ik telkens weer naar uitkijk. Praktisch, een beetje nerdy, maar vooral echt en eerlijk. Blijf doen wat je goed doet (letterlijk en figuurlijk), en ik hoop hier nog heel veel verhalen en ideeen te zien passeren in de toekomst.
Wanneer ben je nog eens in het land dan maken we er werk van 😉 en dankjewel Nele om altijd te blijven meelezen! 😘
Ik kwam hier ook via Renilde. Eén raad: sue their asses. Ik zag die kampkaartjes ook passeren via een andere wannabe influencer (een jaar nadat jij ze gepost had), maar als dat platform er commercieel iets mee doet, dan mag/moet je hen voor de rechtbank slepen.
Ik kreeg dat van die andere via Renilde door want ik wist het zelf nog niet, hallucinant dat mensen duidelijk hun mosterd ergens halen en dat niet effe gewoon zeggen. Iedereen krijgt toch graag erkenning voor zijn/haar werk?
Goh, weetje, ik weet niet of ik daar echt gelukkiger van zou worden… terwijl de onverwachte explosie aan steun me echt ontzettend veel deugd doet en ik vooral dat gevoel wil vasthouden. Dus bij deze: merci om hier iets achter te laten, doet echt wel veel!
Dag Elke, ik vind jouw blog echt super. Altijd leuke verhalen en ideeën en zoals iedereen hier al schreef, echt oprecht. Ik wou dat er meer blogs waren als die van jou. En spreekt voor zich dat je er veel moeite in steekt en dan is het echt niet tof dat zoiets gebeurd. Hopelijk voel je je wat getroost met al die erkenning hier :-). Want je hebt een geweldige blog!!
Dankjewel Gudrun, heel fijne woorden om te lezen en ja het doet me ontzettend veel al die erkenning hier, zotjes! Dikke merci!
Lieve Elke,
Je hebt echt een TOPblog! Ik ben fan.
Zodra je terug kracht en moed hebt om te schrijven lees ik als trouwe (soms te stille) volger jouw schrijfsels. Je doet dat kei goed! Jammer dat mensen misbruik maken van jouw geweldige ideeën en niet het fatsoen hebben om jou te vermelden…
Dikke knuffel!
Oh lieve Sanne, dankjewel! Echt! En door al die fijne reacties heb ik echt wel opnieuw zin om te bloggen, terwijl ik de afgelopen weken echt zin had om de stekker eruit te trekken, dus dikke merci!
Dat zegt dan veel over de integriteit slash betrouwbaarheid slash eerlijkheid slash fatsoenlijkheid van dat huis. Je hebt er in elk geval een volger bij. Ik erger me ook al langer aan blogs die enkel nog lijken toe te leiden naar dat ene product of die ene budgetapp… Ik hoop dat er toch iets van eerherstel uit de bus komt voor jou. Fijn eindejaar!
Haha, veel schuine strepen daar 😉 Eerherstel dat vermoedelijk niet, maar ik ben zo ontzettend dankbaar voor al die fijne respons hier én dat doet me meer. Het zegt idd zoveel meer over de integriteit en het fatsoen, als je zo je boterham wil verdienen… Ook voor jou een fijne eindejaar!
Oh neen, en wat met al die onontbeerlijke info dan? Over de JBC, elektrische tandenborstels, Pharos reizen, Disneyland Parijs, Kinepolis, Hello Fresh, Fun, Lego, Quakers havermout… het is heerlijk om op een blog te komen die er niet aan meedoet! Doe zo verder!
(Al heb ik me soms wel verkneukeld in blogposts die via een enorme omweg tot het te prijzen item kwamen, alsof de lezers dat niet doorhebben zeg. Zegt veel over de auteur ervan, vrees ik.)
Ja al die dingen die je opsomt zijn idd schering en inslag. Ik snap ergens wel dat het heel verleidelijk is om daar op in te gaan, maar anderzijds ook niet, want je zet jezelf en je kinderen echt wel in een etalageraam en hoe gaan die kinderen daar later mee omgaan? Achja… Ja en dat van hele omwegen, vind ik soms ook wel grappig, zeker ook op IG. En merci om hier iets achter te laten, doet echt veel!
Ik snap dat absoluut ook hoor: als iemand mij een gratis gezinsreis zou aanbieden, zou ik daar waarschijnlijk vooral veel zin in hebben. Dus ergens best wel begrip, en wat zij doen, dat zijn uiteindelijk hun affaires. Ik mag nog zoveel bedenkingen hebben bij het etaleren van hun kinderen bijvoorbeeld: dat ze maar doen hé, wie ben ik om daarover te vallen?
Ik denk vooral dat ik de klik bij mezelf moet maken: waarom eigenlijk nog tijd verspillen aan die gesponsorde verhalen van gesponsorde mensen, die ik steeds minder geloofwaardig vind? En die daarnaast, zo blijkt nu, het eigenlijk ook niet zo nauw nemen met ethiek – terwijl ze zichzelf toch anders presenteren.
Voilà, bij deze voornemen nummer 1 voor 2020: ontvolgen, die handel! 🙂
Bedankt om alles eens scherp te stellen met jouw artikel!
Ja, ik denk ook altijd zo van ‘leef en laat leven’ maar erger me ook hoor én heb ook voor mezelf beslist: genoeg ermee, zeker als je idd merkt dat het er achter de schermen heel anders aan toe gaat.
Heel graag gedaan om het scherp te stellen, ik had helemaal niet verwacht dat ik zoveel respons zou krijgen dus ik ben achteraf gezien heel blij dat ik hier na lang twijfelen toch gewoon op de ‘publiceer’-knop heb gedrukt.
En om dat lijstje verder aan te vullen: Intersoc, Bebat, Landal, Hippe Schoentjes, Stad Kortrijk, wasmachines van AEG, …
Ik probeer bedrijven die met influencers – die vaak vergeten de samenwerking te vermelden- werken zoveel mogelijk te mijden, maar dat is niet altijd evident, soms zelfs heel moeilijk.
Ik heb recent Trooper.be leren kennen en ben het ook beginnen te gebruiken. Daarmee kan je referral-inkomsten van online aankopen schenken aan een goed doel dat je ligt, zoals de oudervereniging, jeugdvereniging, etc. Lijkt me qua “maatschappelijk verantwoord” stukken interessanter voor die bedrijven (maar ze hebben zelf nog niet door dat influencing vaak eerder afbreuk doet aan hun naam, dan dat ze voordeel uit halen) .
Ja Trooper, ik heb dat ook nog niet zo lang geleden ontdekt, een prachtig initiatief, ik schakel dat constant in als ik online iets koop!
❤️voor je mooie echte blog. Die echtheid is wat ik zoek in een blog, hopelijk verlies je hierdoor je motivatie om te schrijven niet.
Ik moet zeggen dat mijn motivatie ver weg was én dat ik deze post gewoon nu wou schrijven voor het einde van het jaar, om precies zo een nieuw jaar terug positief in te zetten, dus dikke merci voor je mooie woorden!
Als je in de iets “creatieve” sector zit, kom je zoiets helaas wel vaker tegen. Geniet van het feit dat je iets gemaakt hebt dat anderen heel erg de moeite waard vinden – en laat dit je vooral niet doen stoppen met het bloggen! Ik ben ook fan van al je tips en tricks – en van al de rest!
Ja, dat geloof ik nu eens echt dat dat dan veel vaker aan de orde is. En ja het is wel zoals je zegt ‘slechte ideeën’ komen ze niet halen 😉 maar het is gewoon wel heel erg jammer. Dankjewel voor je fijne woorden!
jammer dat je blogs misbruikt zijn geweest, ik heb van je blogs genoten en ik hoop dat je deze teleurstelling rap te boven komt, en dat nieuwe blogs zullen volgen
Alvast gelukkig nieuwjaar en bedankt voor alle mooie teksten, foto’s en tips dat ik via jouw blogs heb mogen vernemen.
Dankjewel voor je fijne woorden, echt! Voor jou ook een fijn nieuw jaar!
Je hebt er een lezer bij! En een ontvolger van / 😉
Ik vraag me al een tijd af… Hoe gaan die vijf kinderen zich voelen om jarenlang als levende reclame gebruikt te worden … Ik kan me voorstellen dat die daar op hun 16 serieus ambetant om gaan zijn. Als zelfs je sintcadeaus niet door je ouders betaald werden… en alle leuke familiemaaltijden (Hello F …), alle uitstapjes, … gewoon fake zijn want gesponsord? Dat lijkt me een heel ‘lege’ jeugd. Ooit gaan die als puber toch rond zich kijken en zich afvragen wat er nu ECHT is in hun leven? (zoals in de Truman Show) Ik vind het wel hilarisch dat zelfs na een ‘emotioneel’ IG-bericht een # volgt met de naam van een winkel. Komaan, dat is toch echt je ziel verkopen … En iedereen vroeger maar lachen met Jean-Marie Pfaff, die met een logo van een winkel rondliep op zijn hemden. Deze bloggers zijn eigenlijk even lachwekkend …
PS: Ik vind jouw kamppost kaartje leuker dan de herwerkte versie 😉
Heel erg welkom, dikke merci om de moeite te nemen en een reactie neer te pennen. Echt, dat doet echt deugd! Wat je daar zegt over Jean-Marie Pfaff, zo waar eigenlijk…
En oh je ps 😘
Wat erg dat je ideeën zo schaamteloos worden gestolen. Want ja, dat is gewoon diefstal als je het mij vraagt. Wat je blog betreft, ik kom hier graag en je inspireert mij regelmatig. Je hebt zo’n gezellig nest, kookt lekker (denk ik toch want zo ziet het er uit) en waar ik bij een andere blogger zou denken “wat fake, hoe krijgt ze het voor elkaar, het zal wel…” zie ik dat het bij jou gewoon authentiek is en dat vind ik zo tof.
Op mijn eigen blog ben ik teruggekeerd naar mezelf en schrijf ik nu meer uit mijn hart. Niet wat anderen zouden willen lezen. En daarmee blijf ik gelukkig ver uit het vaarwater van sponsoring, lezersaantallen en influencersh*t want daar krijg ik de kriebels van. En omdat ik nu mijn eigen weg ga heb ik meer lezers dan ooit.
Authenticiteit en geen eenheidsworst, dat vind ik hier ook terug. Dus ik hoop dat je blijft bloggen maar hoop ook dat je dat in de eerste plaats voor jezelf blijft doen.
Het is opnieuw waar wat je zegt: het is zo belangrijk om dicht tegen jezelf te staan als je echt iets wilt overhouden aan dat schrijven, emotioneel dan, niet materieel 😉 en dat blijft sowieso mijn uitgangspunt om in de eerste plaats voor mezelf te schrijven.
Oh dankjewel Evi, zo een lieve woorden, echt waar, zo ontzettend fijn om te lezen.
Aan al deze lieve en warmte reacties te lezen, denk ik dat je heel juist bent in je woorden. Het is zoals ze zeggen ongelooflijk rot en oneerlijk. Helaas als het om centen gaat en vooral in deze vreselijke ‘ ik-wereld’, zijn mensen duidelijk niet zo lief voor elkaar. Daarom aan al die mensen die stiekem meelezen en er voor iets tussen zitten, ik hoop dat jullie vannacht een keer meer woelen, morgen met een lastig gevoel opstaan en hopelijk nu ook de ballen hebben om tenminste eerlijk in de spiegel te kijken. Fouten maken is menselijk, ze erkennen en er iets aan doen getuigt pas echt van pure ondernemerschap.
Oja en met de groetjes van iemand bij Unizo.
Idd mensen maken fouten, dat is heel normaal, maar hoe je er daarna mee omgaat is de grote kunst he. Maar echt zo hard bedankt voor je oprechte en steunende woorden Kaat 😘
Wat frustrerend en stom en idioot en ondermijnend en voos en nog zo veel meer. Ik vind het erg dat dit je overkwam Elke. Sinds mijn allereerste high tea lees ik hier graag mee met wat je schrijft en beleeft, vaak zonder te reageren maar telkens met plezier en soms veel herkenning.
I hope they didn’t slash your enthusiasm entirely (de snoodaards!) en dat je de goesting terugvindt om te schrijven. Ik wens je alleszins een goed nieuwjaar, hopelijk ook met een mea culpa/sorry vervolg hierop.
Sinds de eerste high tea 😉 zo fijn dat je nog altijd meeleest! Ik moet zeggen dat de respons redelijk overweldigend is, dus dat de goesting wel serieus wordt aangewakkerd, maar eerst een beetje bekomen. Ik wens jullie in elk geval ook een ontzettend goed nieuw jaar!
Maar echt, wat een fijne reacties hier! Het doet vooral deugd om te lezen dat er wel nog om authenticiteit gegeven wordt, zoals jouw blogje! Een mens wordt daar zo onzeker van als je niet mee draait (of kan) in dat wereldje. Ik heb me deze week nog kapot geërgerd aan het ‘momblog’ wereldje. Want in real Life ziet zo een gezin er achter de schermen heel wat anders uit dan ze zich voordoen. Maar toch blijven ze zoveel volgers hebben. Hoe fake is dat allemaal?! Zagen dat je kids niet slapen, maar ze wel elk weekend over en weer sleuren naar alle evenementen voor dat gekregen dingetje… en noem maar op! Zielig vind ik dat. Blijf maar bloggen en jouw eigen ding doen. Alleen zo jammer dat anderen schaamteloos met de pluimen gaan lopen. Hier ook zo een ervaring met een medewerking voor een boeklancering gehad. Voor het geld danst de beer.
Ja, ontzettend warme reacties hier he, doet echt deugd te beseffen dat je niet alleen bent want een mens wordt idd onzeker als je ziet hoeveel volgers die perfect-picture-bloggers eigenlijk hebben, dat het echt bijna lijkt alsof dat het hoogste goed is.
Oh en wat vind ik het jammer dat je het ook hebt meegemaakt… veel liefs!
Als ‘oude blogger’ (nog verder teruggaand dan 2003) heb ik ook veel zien veranderen. In alle eerlijkheid, mij doet het niet zoveel. Als er blogs zijn die ik niet graag lees (om wat voor reden ook), dan laat ik ze links liggen. Ik maal zelf ook niet om bezoekersaantallen, al heb ik het geluk dat ze meer dan behoorlijk verveelvoudigen. Ik steek behoorlijk veel tijd in mijn blog en daarom moet het prettig blijven. Ik hoef er niet mee te verdienen en ik ben aan niemand verantwoording schuldig.
Dat neemt niet weg dat er soms verleiding is, ik zie die aantallen bezoekers en denk soms ‘daar zit potentieel in’. Maar dan denk ik weer: ik doe het voor het plezier, in mijn geval omdat ik graag schrijf, wandel en lees.
Ik krijg behoorlijk veel aanzoeken voor samenwerkingen. Vroeger nam ik nog de tijd om ze helemaal door te lezen. Nu doe ik al de moeite niet meer. Ik antwoord zelfs niet meer. De reden is opnieuw: het gaat om wat ik graag doe, niet om wat anderen willen dat ik doe.
Wat het zogenaamde ‘stelen’ betreft heb ik ook ervaring. Vooral de foto’s van mijn caravannetje zijn blijkbaar ‘gewild’. Ik zie dat mijn caravannetje op een site verschijnen over kamperen. Foto’s van mijn vakanties. Eerst schrok ik daarvan, nu vind ik het al niet meer erg. Ik wil er mij niet in ergeren, het is verloren energie (vind ik).
Ideeën die gestolen worden, dat ook. Van eentje bijna zo erg als dat van jou. Het was de manier waarop ik iets had voorgesteld via een filmpje. Ik zag het door een firma letterlijk gepikt. Inhoudelijk bijna identiek maar ik moet toegeven dat zij technisch beter waren. Maar het idee was hetzelfde. Ik heb er nooit over geschreven en lang nagedacht of ik die firma zou aanschrijven. Ik heb het niet gedaan om redenen die wellicht dezelfde zijn als die van jou: wat haal je je dan op de hals? Zij hebben vast iemand die juridische zaken aanpakt, wat moet ik dan? En in hoeverre is een idee origineel (ik zie ze het al zeggen). Jij (ik) weten natuurlijk beter, maar dat maakt weinig uit.
Maar zo’n compleet uitgewerkt idee zoals dat van jou, dat is er zwaar over. Ik zou ze wel een mail/brief schrijven dat je dat niet oké vindt. Eigenlijk mag je dat niet over je heen laten gaan. Al blijft het bij een mail/brief, het is niet oké.
Als ‘oude’ blogger (letterlijk en figuurlijk) wens ik je bovenal blogplezier toe. Het zou jammer zijn als je er geen plezier meer in vindt omwille van dit voorval. En het zou natuurlijk jammer zijn voor je lezers.
Lieve groet en hou er de moed in!
Kaat
– zie ik dat nu juist dat je site niet beveiligd is ? Dat gaat mij natuurlijk niets aan, maar misschien heb je er over gezien?
Wat een wijze woorden Kaat! Dankjewel om ze te delen! En ook al is het wel verloren energie, toch vind ik het oprecht niet kunnen dat mensen ook dingen bij jou komen halen, jouw caravannetje is natuurlijk wel fantastisch 😉 maar dat betekent natuurlijk ook echt niet dat iedereen zomaar die foto’s ervan mag gebruiken! En wat je zegt over ‘het moet plezierig blijven’ dat beaam ik echt helemaal. Van zodra je een samenwerking aangaat wordt dat een nieuw ‘moetje’ op een sowieso reeds lange lijst (waar bij mij die beveiliging ook opstaat, echt eens werk van maken ;)) Dankjewel voor je steun. Veel liefs en een fijn eindejaar!
Ik kwam via IG hier terecht en ik ben zoooo blij dat er toch nog eerlijke en oprechte blogs zijn, over het echte reilen en zeilen ;). Ik begon me op den duur af te vragen of er iets mis was met mijn levensstijl/visie en hoe “zij” dat toch kunnen opbrengen al die reizen en cadeaus en … wel ja.
Doe zo verder! Het is hier leuk vertoeven 😀 enne voor “zij”: boontje komt altijd om zijn loontje.
Heel erg welkom hier Valerie! En dankjewel voor je lieve woorden en een heel fijn eindejaar!
Dag Elke,
Hoe kinderachtig dat anderen jouw ideeën stelen. Ene Sofie heeft jouw idee ook al gestolen ruim een jaar nadat jij de kampkaartjes geïntroduceerd had.
Kan je geen patent nemen op die kampkaartjes?
Wat betreft al die gesponsorde blogs enzo, haak ik sowieso af. Was vroeger een meelezer op blog mamavanvijf, maar door al die onechte, domme samenwerkingen ben ik ermee gestopt.
Maar kijk, via via ben ik op jouw blog terecht gekomen en ben ik volger op IG geworden. Dus nog een lezer bij 😀
Veel geluk in 2020 en voor allen die je graag ziet ook. 🍀
Hoi Mieke, ik heb dat nu recent ook gehoord van die andere blogger, straf toch he, dat sommige mensen dat toch ongegeneerd doen… hoe kom je er toch bij. Naïef als ik ben, ga ik er echt van uit dat mensen dat gewoon niet doen…. maar hey, keileuk dat je hier terecht bent gekomen en even wilt blijven! Heel fijn eindejaar en een mooi 2020, ook voor jou en al diegenen die erbij horen!
Ook ik ben 1 van die stille lezers. Deze keer toch een reactie om je te steunen en te bedanken voor al die inspiratie en herkenning die ik hier vind. Ik kijk al uit naar je eerste post van 2020!!!
Hoi Lien, wat fijn om te lezen dat je hier al wat dingen hebt gevonden en dikke merci om een reactie neer te pennen! Heel veel liefs en een fijn eindejaar!
Beste Elke,
Ik volg je blog al enkele jaren (meestal in stilte) en vooral om de dingen die al eerder gezegd werden: authenticiteit, de vele leuke tips over reisjes, uitstapjes, gerechten… Ik hoop echt dat je blijft verder bloggen want je bent één van de blogs waar ik altijd met veel plezier naar uitkijk en waar ik veel inspiratie haal, vooral omdat het echt en oprecht is.
Het is echt stom en vooral kinderachtig dat anderen je ideeën stelen, maar misschien moet je er niet al teveel energie instoppen (hoewel erkenning en een sorry wel veel zouden doen) en gewoon verder doen zoals je bezig bent want je doet dat goed.
Ps. hier gebruiken onze jongens al enkele jaren de originele kampkaartjes, de jouwe dus :-), en dat zal zo blijven.
Hoi Nele, dankjewel voor je lieve woorden! En zo fijn dat jouw jongens de kampkaartjes blijven gebruiken! Beste wensen voor het nieuwe jaar!
Gek (en vooral spijtig) dat ik je nog niet eerder ontdekte. Bloggen gaat bij mij vooral over inspireren en motiveren. Dat de commerciële wereld hier opsprong is natuurlijk heel logisch, en ieder kiest wat hij wil bereiken met zijn blog. Maar deze gaan ook aan mij voorbij. Een half jaar geleden crashte ik, en hierbij volgde een internetloze periode. Nu heeft alles weer een plaatsje en in plaats van FOMO doe ik nu aan JOMO (joy of missing out). Zoveel rust dat je in de plaats krijgt.
Hopelijk blijf jij nog inspireren (zeker nu ik je pas vond).
Hoi Hanne, welkom! Ja, een crash is best ingrijpend, been there, done that (zelfs twee keer, dus kan zonder meer zeggen dat ik alvast geen ezel ben 😉 (want ja een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen…) en dat van die FOMO en JOMO, begrijp ik compleet! Dankjewel voor je fijne woorden en beste wensen in het nieuwe jaar!
Dag Elke, ik lees jouw blog ook heel erg graag. Ik weet nog dat ik een heel K3-feestje voor mijn dochter in goede banen heb kunnen leiden dankzij jouw inspiratie en persoonlijke tips. Voor mijn dochter die graag een voorspelbaar feestje heeft was zo’n draaiboek met opdrachtjes en alles in thema, echt goud waard. In feite hebben alle kinderen daar duidelijk van genoten, en voor ons was dat ook echt handig. Weet je, ik denk dat kwaliteit op termijn toch komt bovendrijven. Al dat hip en cool gedoe, ga dat zien en kijk hoe mooi zij dat doen, dat gaat echt nergens meer over. Bedankt om een inkijk te geven in jouw creatieve brein, en veel schrijfkriebels gewenst in 2020!
Oh dat is fijn dat je daar zoveel aan hebt gehad, ik vond ons K3-feestje eentje van de meeste geslaagde ook wel! Dankjewel voor je fijne woorden, het doet echt deugd dat er zoveel mensen hier op reageren! Beste wensen voor jullie in het nieuwe jaar!
Ik kom hier graag eens lezen en vind het heel erg wat jou overkomen is.
Natuurlijk is het fijn om als blogger veel lezers te hebben en eens iets cadeau krijgen zou ik ook best leuk vinden als ik eerlijk ben. Anderzijds heb ik ook wel een heel dubbel gevoel bij het hele influencergedoe want het wordt dan wel erg ‘van moeten’ en als er nu iets is wat ik absoluut niet wil bij mijn geschrijf dan is het wel dat het ‘van moeten’ zou zijn. Ik kijk zelfs niet naar de lezersaantallen en schrijf in eerste instantie toch vooral voor mezelf maar ben wel blij met positieve reacties of onderwerpen waarmee ik anderen kan inspireren en daar blijf ik het voor doen, al de rest is bijkomstig.
Laat je niet van de wijs brengen door wat je overkomen is. Voor 2020 wens ik je opnieuw een blog vol dingen die je hart doen zingen x
Ja, voor mij moet schrijven ook vrijblijvend blijven en me vooral zelf echt plezier geven én dan is het idd heel erg leuk om fijne reacties te krijgen, dus dikke merci daarvoor én je lieve woorden! Echt! Beste wensen voor het nieuwe jaar.
Ik ben normaalgezien een stille volger, maar ook ik kan het niet laten nu te reageren. Ik heb zelf nog geen kinderen, maar mede door jouw blog lijkt me een groot gezin fantastisch! Jouw reisverhalen, recepten, dagelijkse verhalen werken zo inspirerend!
Echt fijn dat je reageert, je mooie woorden doen me echt plezier! Beste wensen voor je in het nieuwe jaar. (en als dat grote gezin er ooit komt, kom het dan vertellen he!)
Hey Elke,
Ik lees al heel lang jouw blog… Moet wel toegeven vroeger meer als nu, maar dat is zo voor alle blogs… Dat ik minder lees is meer uit tijdsgebrek en van door het bos de bomen niet meer zien…
Maar als ik iets specifieks zoek, kom ik graag hier kijken, of op je IG account. Als mama van ook 4 koters voel ik wat connectie, jullie reizen graag, mét kinderen en dat is altijd écht. En dat is super waardevol! Ook je feestjes, receptjes, tips…
Heel fijn om in te verdwalen (dat is vaak wat er gebeurd, uren lezen terwijl je snel iets wat wou opzoeken… )
Ik vind het heel oneerlijk wat er met je is gebeurd, en ik wordt wild van al die reclame en plots overal hetzelfde te zien opduiken.
Ik hoop dat je na alle lieve reacties die hier staan toch de moed kan vinden om door te schrijven, wij lezen graag verder mee!
Veel liefs xxx
Hey Maaike, och dat van minder blogs lezen, dat heb ik ook hoor, gewoon blij dat je af en toe langskomt! En ja vier kinderen zo rond dezelfde leeftijden schept wel een band 😉 Die lieve reacties hier zijn echt zo overweldigend, dus merci om er ook zo eentje achter te laten! Heel fijn nieuw jaar!
Och zeg, wat een kakding om voor te hebben. En wat een rotte eikels. Ik stel persoonlijk geweld voor, maar dat is (naar het schijnt) niet zo geweldig productief.
Ik ga drie dingen zeggen die je al weet:
1) Met een citaat uit één van mijn favoriete films: “Worrying means you suffer twice.” Dees is totaal kak, en woede en teleurstelling zijn geweldig op hun plaats. Je kan alleen afwegen of het feit dat [houdt rant over kapitalisme manhaftig in] eikels met jouw werk gaan lopen zijn opweegt tegen jaren van creatief bezig zijn, ventileren, positieve feedback krijgen en banden smeden of onderhouden via teh interwebz. Wellicht verandert die balans van moment tot moment, maar als ik al die reacties hierboven lees, denk ik ook wel dat ik kan gokken in welke richting het uiteindelijk door slaat.
2) Eikels gonna eikel. Er is geen enkele manier, op jezelf volledig isoleren na, om shit te voorkomen. Dat hebben we gewoon totaal niet in handen. Wat we wel in handen hebben is hoe we reageren, en wat we doen om met zo’n confrontatie om te gaan. Bijvoorbeeld, we kunnen eens een chocomelk gaan dringen met een oude koor-collega die toch niks anders dan zeeën van tijd heeft. 😉
3) Ik lees je blog heel graag. Ik vind je recepten super inspirerend, ik vind je schrijfstijl heel erg tof en ik vind het leuk om je creativiteit te zien woekeren. Ik heb ontzettend veel ontzag voor de eerlijke en kwetsbare manier waarop je schrijft over je gezin, je job en de niet altijd gemakkelijke combinatie. Persoonlijk zou ik het, net als alle mensen hierboven, jammer vinden mocht je dit opgeven. Dat mag een beetje meewegen in de schaal, maar ook niet teveel natuurlijk: het gaat om waar jij je goed bij voelt. Maar ik denk dat het ook een beetje goed moet voelen om te weten dat mensen wekelijks of maandelijks langs jouw pagina gaan, of in hun notificaties links naar jouw blog volgen, omdat ze dit willen lezen. Dat is iets helemaal van jou, waarmee jij andere mensen warmte brengt in hun leven en hen rijker maakt, en ik geloof dat het iets is wat jou toch ook warmte moet geven, en wat jouw leven toch ook wat rijker maakt.
Maar dus: ik sta paraat voor chocomelk en/of volkomen rationeel en gerechtvaardigd geweld. Hit me up.
Oh Elke 😘 wij gaan chocomelk drinken ze (gelukkig zeg, geen geweld ;)) Wat kan jij de dingen toch altijd goed kaderen. Al die reacties, ik vind dat echt zot en het is zoals je zegt zo ontzettend verwarmend! Veel liefs (en beste wensen enal)!
Blijven bloggen, echt waar! Ik volg een aantal bloggers maar als ik merk dat ze niet oprecht zijn of teveel ‘reclame’ maken, haak ik af.
Wij logeerden ook in het kasteeltje in Tsjechië bij Marcel na het lezen van deze blog en hadden er een fantastische tijd!
Oh maar hoe tof is dat, dat jullie ook in dat kasteeltje zijn geweest! Heerlijk zeg! Merci om hier iets achter te laten!
Och…dit is niet ok! Een paar jaar geleden heb ik jouw blog ontdekt…juist door jouw post van die kampkaartjes! Sindsdien kom ik af en toe eens piepen. Ik ben een stille volger, maar nu reageer ik toch eens! Ik hou van jouw echtheid, van jouw reclameloos schrijven! Jij blijft trouw aan jezelf en dat is een hele kunst in deze (nep) wereld! Dus respect! En mijn kinders krijgen deze zomer jouw kaartjes mee! Nèm! X
Oh Femke, wat een mooie woorden! Dankjewel daarvoor!
wat kan ik hier allemaal nog aan toevoegen ?
een hart onder de riem voor jou, Elke, een dikke knuffel, een spontaan applaus voor je fijne blog, …
keep on going !
Nele
Merci Nele, echt! 😘
Lieve Elke, Groetjes uit Firenze, vanwaar ik je al een tijdje lees en met heel veel plezier omdat het inderdaad gewoon uit het leven gegrepen is, omdat je mooi en oprecht schrijft. Ik ben al 30 jaar weg uit Belgie, ben geen blogger en heb dus helemaal geen idee wie je idee gestolen heeft. Het is ongehoord, niet eerlijk, en ik kan me heel goed inbeelden hoe pijnlijk dit allemaal is. Ik hoop dat de vele hartverwarmende reacties je beetje bij beetje weer zin geven om je levensverhalen, je ideeën, twijfels enz weer neer te pennen op je blog. Marijke
Hoi dag Marijke, wauw helemaal vanuit Firenze, goed om weten als we ooit tips nodig hebben! Dankjewel voor je lieve en warme woorden. Heel erg fijn! vele groetjes!
Ook ik heb iets dergelijks meegemaakt. Eerst op een forum waar ik een vervolgverhaal schreef met veel plezier. Iemand kopieerde en publiceerde t op een blog onder haar naam ( dit hebben we kunnen settelen vanwege bewijs in publicatie data) en later toen ik zeer persoonlijke dingen blogde.
Het is zo kwetsend omdat het is als inbreken in je huis. Iemand heeft al je eigendommen aangeraakt en eigenlijk n beetje bevuild.
Misschien helpt het nu je weet hoeveel mensen hier komen lezen voor jou. Hoeveel mensen weten dat het jouw idee is en altijd zal blijven. Dat die forumlui ermee aan de haal zijn gegaan zonder jou daarin te kennen , erkennen en vermelden is triest maar zegt wat mij betreft zoveel over hen. Creativiteit is immers niet het stelen van iemand anders idee en een beetje bewerken en doen alsof het van jou is. Het is het hebben van eigen ideeën.
En ze hebben dit geweldige idee dan nu gestolen , dat ze er maar vet mee zijn dan, kennelijk hebben ze zelf geen creativiteit dus jij zult altijd met 1-0 voorstaan. Immers, dit was 1 van jouw ideeën , nummer 1 van miljoenen.
Liefs
Oh wauw, dat is echt wel heel pijnlijk ook als ze zo een verhaal oppikken of met persoonlijke dingen aan de haal gaan én het is zoals je zegt: ‘het is een beetje bevuild’. Ik heb er wel ontzettend veel aan, aan die warme reacties hier, dat kan ik echt niet ontkennen dus vandaag of morgen verschijnt er wel terug een bericht, want er staat er eentje in de stelling. Dankjewel voor je lieve woorden én wat je over die creativiteit zegt: zo waar! veel liefs!
Ik steek ook een klein hartje mee onder de riem en sluit me aan bij iedereen hierboven. Dit is echt helemaal niet oké en om misselijk van te worden. Het huis en en inwonende mamabloggers kunnen het bij deze doen met nog een volger minder.
Weet dat ik hier heel graag kom lezen en dat jouw blog één van de weinige is die ik trouw volg. Jij bent vaak de reden dat er eens een nieuw gerecht hier op tafel komt. Experimenteren met ingrediënten kan ik niet, maar een recept volgen wel 😉
Onbewust had ik mijn eigen blogpen aan de wilgen gehangen, net omdat de kleine verhaaltjes die ik neerpende niet meer in de huidige blogwereld lijken te passen, maar jouw bericht triggert me om opnieuw achter het klavier te kruipen. Gewoon weer schrijven over de kleine, fijne dingen.
Oh dankjewel! Zo leuk om te lezen dat je wek eens een nieuw gerecht uitprobeert! En laat het zeker ook maar triggeren om terug te schrijven over de kleine fijne dingen! Veel liefs!
Die huiselijke tuttebellen kunnen dus wel een prijs winnen voor hun marketingboek … mijn handen jeuken dan zo om die organisatie wat meer info te bezorgen. Ik ga me hier uiteraard niet in mengen, maar heb toch alvast op een ander boek gestemd 😀
Haha, achja… en als je van de duivel spreekt, gisteren kreeg ik de ‘mea culpa’ waar ik op aan het wachten was dus kan het nu toch echt afronden, hoewel ik – mezelf kennende enal – weet dat het gesprek nog wel effe in mijn hoofd gaat blijven hangen, maar de excuses zijn er én dat was eigenlijk het enige dat ik wou!
Aha, keigoed!
Aha! Dat is goed nieuws!