As we speak #20

Ik had zin om weer te beginnen bloggen, en eigenlijk moet ik dat gewoon een beetje inbouwen voor mezelf, want ik las gisteren in ‘zelfzorg voor elke dag’ dat schrijven ook helpt bij de innerlijke rust, dat weet ik natuurlijk wel, maar het is gewoon ook goed om daar nog eens aan herinnerd te worden. Swat, er is de laatste tijd weer veel gebeurd, dus laten we maar starten met een ‘as we speak’.

KINDEREN

De kinderen zijn belachelijk groot aan het worden. Ik zie in mijn omgeving heel wat baby’tjes geboren worden, heel wat jonge ouders die worstelen met slaap, met ziektekiemen en bijhorende snottebellen (of net andersom) én dat is voor mezelf allemaal al zo lang geleden. Ik weet niet of ik graag terug wil naar die tijd ,maar ik word er wel een beetje melancholisch van, dat jonge ouderschap is echt al tien jaar voorbij én ik vraag me soms wel af of ik genoeg genoten heb, maar toen ik dat nog niet zo lang geleden deelde zei iemand ‘Genieten? Dat konden we toch niet met al dat slaaptekort?’ 😉

Swat, de kinderen dus, de oudste zit in zijn eerste jaar burg ir architect aan de VUB én dat is echt een hele interessante maar ook zware richting: elke dag les vanaf 8/9 uur tot ’s avonds én als er geen les meer is in de namiddag spenderen ze uren in het atelier, maar hij doet het oprecht graag én het kotleven is zoveel meer wat hij ervan verwachtte. Wij voelen wel dat hij niet meer thuis is, we missen hem echt én dat is wel echt aanpassen. De tweede zit nog altijd op de kunstschool én verbaast ons heel vaak met zijn werk, onlangs nog had hij een zelfportret mee, gemaakt op een plastieken mapje én we werden echt weggeblazen. De derde zit nog altijd op de TSM, tweede jaar nu, STEM Wetenschappen én doet zowat elke middagactiviteit die er is mee (waaronder ook de schaakclub). De jongste zit in het eerste jaar op Pitzemburg én voelt zich ook daar thuis, is in zijn nopjes met de woordjes Latijn én voelt zich goed in de klas. Het is werkelijk fantastisch om te zien hoe elk kind z’n eigen weg zoekt.

WERK

Mijn werk dan, ik ben nog steeds te veel aan het combineren: docent, opleidingscoördinator én praktijklector, verdeeld over 80% TM en 20% KU Leuven. Ik worstel vaak met die combi omdat ze heel wat druk legt én het altijd zoeken is naar het juiste evenwicht, maar ik weet ook niet wat ik moet stopzetten dus wring en wroet ik een beetje tot het beter klopt. Ik ben nu eenmaal graag docent, lesgeven én lessen bedenken vind ik oprecht geweldig (binnenkort een paar lessen AI aan de business studenten, heerlijk!). Ik ben ook wel graag opco van een opleiding, ik denk nl graag mee over het curriculum én ik vind het oprecht fijn dat ik van de opleiding een warm bad kan maken, dat ik dingen in beweging kan zetten zoals bv studiereizen (we gaan dit jaar met de studenten naar Charleroi én Kopenhagen!) (en voor iedereen die denkt, huh Charleroi: lees hier). En tenslotte ben ik ook echt graag praktijklector bij de eduma informatica, want toekomstige leraren klaarstomen is de max, dat ik daarnaast ook bezig kan zijn met informaticaonderwijs an sich vind ik enorm inspirerend (enkele weken geleden zat ik nog op een congres in München). Dus ja, die combi is zwaar, maar lesgeven maakt van mij een betere praktijklector, praktijklector (én daarbij nadenken over onderwijs) maakt van mij een betere opco én opco zijn van de opleiding waarin je lesgeeft maakt de cirkel opnieuw rond.

Ons Paula ❤️

DARDENNEN

Ons Paula zit ondertussen al een tijdje in de verhuur op AirBnb, wat we niet wouden, nl alles zelf doen en regelen, doen we dan uiteindelijk toch 😉 We hebben gelukkig wel een hele goede kuisman gevonden, maar af en toe kan die niet, dus rijden wij dan maar op en af om de boel te kuisen én minstens 5 wasmachines te draaien, niet echt ideaal, maar we maken er dan maar het beste van én zijn blij dat de kinderen al lang wat zelfstandiger zijn. Het blijft wel een heerlijke plek, zelf zo heerlijk dat onze advertentie werd misbruikt in een valse frauduleuze advertentie op booking én dat het weken heeft geduurd (met politie en de advocaten van Test Aankoop) voor we die er min of meer konden blokkeren daar… Echt, grijs haar kreeg/krijg ik ervan.

Bovenaan de gang met vier kamers op een rijtje

DEN BOUW

Ik kan daar eigenlijk kort in zijn: dat kost (véél) te veel geld én dat duurt te lang 😉 story van elk bouwproject dus, maar kijk, het zoveelste rondje bij de bank gaat hopelijk goed aflopen én dan komen de ramen erin, de vloer én dan kunnen we stilaan starten met verhuizen (en verkopen van ons huis nu) waar iedereen zwaar tegenop kijkt, maar ik zie het als een lesje in minimaliseren want oh ik ga blij zijn als we eindelijk de kelder hebben leeggemaakt. We plannen om veel weg te gooien én weg te geven, maar willen hier en daar ook wel wat zaken verkopen, welk platform kiezen we daarvoor? Nog altijd tweedehands? Of ondertussen vinted? Of iets helemaal anders?

In het hoge Tatra-gebergte afgelopen zomer

REIZEN

Afgelopen zomer zaten we in Slowakije, dat momenteel op de ‘te bezoeken landen’ staat van The Lonely Planet voor 2025 én ik kan dat alleen maar aanraden, het doet me beseffen dat ik dringend werk moet maken van al onze reisverslagen van afgelopen tijd want de laatste trip die hier verscheen (voor die van gisteren met Bergen op Zoom ;)) is die van Beieren én dat was in ’22, in tussentijd maakten we echt nog enkele geweldige reizen én omdat ik enkele vragen kreeg over onze reis naar Griekenland én de Kleine Globetrotter me ook vroeg om nog een artikel voor hun magazine (we verschijnen opnieuw in een boek trouwens #hoera) ga ik van die reisverslagen echt werk maken, want eigenlijk is er weinig heerlijker dan door reisfoto’s te scrollen.

Voor alle duidelijkheid: niet geposeerd voor de foto, wel aan het genieten in een dekentje op ons dakterras, beste momenten van het weekend én ohja… zo blij met mijn nieuwe bril die me terug toelaat om weer in een papieren boek te lezen!

LEZEN

Ik zit op momenteel op 34 gelezen boeken (en nog tientallen die ik simultaan aan het lezen ben, niet het beste idee trouwens ;)) Ik lees wel wat minder dan ik de afgelopen jaren deed, maar eigenlijk is dat allemaal relatief want ik lees belachelijk veel in vergelijking met iemand die niet leest maar best weinig in vergelijking met sommige vriendinnen die 2 boeken per week lezen. Maar ach, uiteindelijk doet het er allemaal niet toe én gaat het gewoon over de lessen die je leert uit een boek of boeken die zo meeslepend zijn dat je er maanden later nog aan denkt of boeken die je gewoon effe van de wereld halen. Ik kan je van elke categorie wel ééntje aanraden van afgelopen jaar:

  • Zijn we nog vrienden? Julie Minnaert en Uus Knops deed me heel erg nadenken over vriendschappen.
  • Luister van Sacha Bronwasser kreeg ik zelf aangeraden via Goodreads door Lies én amai, ik denk daar nog vaak aan terug. Wat. Een. Verhaal.
  • Outlander #1, De reiziger van Diana Gabaldon vond ik lekker leesvoer tussendoor, hoewel 750 pagina’s eigenlijk te dik is om tussendoor te lezen dus ik heb effe getracht om over te schakelen op de Netflix-serie, maar nee, dan vond ik het boek echt beter.

Wie herkent welk kind?

CREATIEF

Ik heb de lasercutter verplaatst in huis, aangesloten op een vaste computer waardoor ik hem een pak meer gebruik én merk dat de creativiteit weer kriebelt dat zich heeft vertaald in het maken van plaktattoos én postkaarten. Dat eerste omdat ik mezelf af en toe eraan moet herrineren dat ik ‘fuck it’ mag zeggen 😉 (gewoon de iets krachtigere versie van ‘ik moet just niks’) én dat laatste omdat ik best veel en vaak post verstuur én het beu was om altijd op zoek te gaan naar leuke postkaarten, dus nu heb ik mijn eigen setjes (waarvoor ik – met toestemming van de kinderen – de babyfoto’s heb gebruikt!)

KOKEN

We koken momenteel met foodbag omdat dat gewoon makkelijk en handig is in drukke periodes, maar ik kijk uit naar het tweede semester waarin ik weer de fakkel overneem én ben nu al blij dat ik inspiratie kan putten uit het boek dat ik afgelopen weekend kocht: de groene smaakbijbel (aka de tweede dus)! De eerste kocht ik meer dan 10 jaar geleden (nam ik zelfs mee op onze reis door Noorwegen) én dat was echt een schot in de roos, dus heel blij dat ik deze stommelings tegenkwam!

Ik zou nog wel effe kunnen verder schrijven, maar dat gaan we maar niet doen, want ik zit nu al aan bijna 1500 woorden, heel wat meer dan ik mijn studenten soms vraag te schrijven omdat het anders allemaal te lang duur om te lezen 😉 dus beste lezer: als je tot hier bent geraakt: merci en tot de volgende (en geniet van het verlengde weekend!)

8 reacties

  1. Welkom back, meer van dit!!
    En zo blij om te lezen dat ook anderen misschien zelfs meer dan full time bezig zijn met hun job(s), gewoon omdat het zo onwijs fijn is om te doen!
    Ik combineer hier drie jobs en ik zou geen van de drie kwijt willen. Inspirerend, ontspannend, uitdagend! Love it!
    Maar dat jullie er nog een bouw bijnemen? Nee, dat snap ik niet! 😲

    1. Haha, ja die bouw… omg… maar het vooruitzicht dat we er gaan wonen maakt niet alles, maar wel veel goed, ik heb ook wel het enorm naïeve idee dat ik, van zodra we er wonen – tussen de velden en de koeien, beter de dingen in balans ga kunnen houden, zeker ook op werkgebied enal 😁 maar of dat dat effectief zal zijn, zullen we dan zien… keep you in elk geval posted!

  2. Wat fijn dat je weer wat schreef! En voor mij was het niet te lang hoor, ik lees je schrijfsels altijd graag. Zo tof te lezen hoe alle vier je kinderen een totaal andere school kozen, maar toch echt op hun plaats lijken te zitten.

    1. Oh merci zeg!
      Ja, dat is wel zo van de kinderen, we beklagen het ons best vaak die verschillende scholen want alles is echt overal anders (buiten smartschool dan, daar doet iedereen vlijtig aan mee ;)) maar het is zo waardevol dat ze zich goed voelen op school!

Altijd fijn om iets te horen!