Zoals je al kon lezen doe ik aan de 5 zintuigen, na ruiken en tast, kies ik voor zicht:
- Mijn meest favoriete zicht zijn “echt” blije mensen. Er is toch niets fijner dan een echt blije mens te zien, daar word je toch zelf ook blij van? De kinderen die binnenlopen, blij zijn om me te zien daar word ik zelf echt heel erg blij van. Dus ja blije mensen, samen met mooie natuurzichten waar je je ineens helemaal één met de natuur voelt. Dat hoeven geen beelden te zijn in verre landen, ik kan dat ook al hebben aan de Semois in de Ardennen, het stille water, de herfstkleuren. Ja, blije mensen en mooie natuur.
- Mijn minst favoriete zicht zijn mensen die pijn hebben, lichamelijk of emotioneel, op TV of in het ‘echt’. Ik voel dan zelf pijn. Als de kinderen gevallen zijn, bloeden, pijn hebben… dan voel ik dat zelf precies ook, Ook als ik naar TV kijk en het zijn zo blooper-toestanden, met iemand die valt van weetikveelwat, ik kan daar niet mee lachen, ik denk en voel gewoon altijd ‘auw’. Daarnaast word ik ook echt ongemakkelijk als er TV iets genants te zien valt, ik zap dan gewoon weg, televisie met uitlachmomenten zijn dus niet aan mij besteed.
- Mijn meest onweerstaanbare is de Showbizz-sectie van HLN, de wederhelft moet daar altijd om lachen, maar dat is puur tijdverdrijf, dat is zoals de robbelboekjes bij de kapper. Ja, ik lees daar echt graag in en vroeger kocht ik dat wel eens, maar het voordeel aan ouder worden is dat daar ondertussen zoveel tienersterren in staan die ik van haar nog pluim ken, dus mijn drang is danig vermindert 😉 maar ja, meest onweerstaanbare dus.
- Uit de kindertijd, alle TVprogramma’s van vroeger: Mik, Mak & Mon toen ik echt nog klein was, of Postbus X al iets ouder of op zaterdagavond het geweldige Fort Boyard, of De Droomfabriek. Hoe heerlijk was die televisie eigenlijk? Samen in de zetel zitten op vrijdagavond, cola drinken (dan mocht dat) en chipjes eten. Heerlijk. Ik kan daar nu ook van genieten als de kinderen onder de indruk zijn van wat ze op televisie zien én als ik dan zo eens meekijk naar Nachtwacht dan katapulteert me dat altijd terug naar vroeger.
Ik doe mee met 40 dagen bloggen, meer info hier en alle deelnemers vind je hier! Nog effe… nog effe volhouden…
Oh, die Mik, Mak en Mon, pure nostalgie. Ik herinner me dat die op een schoolfeest waren langsgekomen en dat ik dat de max vond 🙂
Oh heerlijk he die nostalgie, en die deden altijd zoiets met hun handen, ik weet dat ik daar ooit als kind op gezwoegd heb om dat ook te kunnen 😉
Ik kan het nog 😂
Mik, Mak en Mon! Geweldig gewoon! ‘t Is jaren geleden dat ik daar nog aan gedacht heb. Bedankt voor de fijne herinnering. 😊
Graag gedaan!