De liefde, de rots

Oktober ’98, allebei in eerste kan Informatica op het RUCA, nu is dat eerste bachelor en UA denk ik -, zo lang gaan we dus al mee 🙂 We hadden elkaar al wel opgemerkt, ik hem tussen de 200 jongens, hij mij, tussen de 16 meisjes, maar pas toen we per toeval door een kapotte computer naast elkaar kwamen te zitten tijdens een practicum hadden we een klik. We hebben die drie uur, tot grote ergernis van de assistenten, niets gedaan, alleen gebabbeld. Toen kwam er wat over en weer gefladder en rond elkaar gedraai maar op 9 december werden we een koppel, werd hij mijn vriendje en zijn we, vandaag 18 jaar later, nog steeds samen. Ondertussen zijn er heel wat nieuwe namen bijgekomen die hij draagt: de echtgenoot, de wederhelft, de spondeligger, vader van mijn kinderen, de vake van de kinderen, mijn beste vriend, mijn rots in de branding, de liefde…
18 jaar is best al lang, het is net de helft van ons leven. We zijn voor een stuk samen opgegroeid waardoor de jaren dat we nog studeerden voorbij kabbelden, maar eens afgestudeerd, gingen we samenwonen en merkten we dat we een goed team zijn. Sindien heb ik soms het gevoel dat we op een rollercoaster zitten, want de afgelopen jaren is er veel veranderd, er zijn wel wat kinderen bijgekomen :), huizen gekocht, verbouwd, van werk veranderd… maar er was altijd wel één constante en dat waren wijzelf.
Samen zijn met je beste kameraad, weten dat je het beste in elkaar naar boven haalt, dat is zo schoon, dat is liefde denk ik ❤️