De foto trok ik met statief een paar maanden geleden hier bij Paula, want sterren kijken doen we hier best graag en als je goed kijkt kan je de grote en kleine beer zien!
Elk jaar, ergens in augustus, komen de Perseïden langs, misschien een van de bekendste meteorenzwermen die niet-astronomen kennen uit de jaarlijkse nacht van de ‘vallende sterren’. Ook wij gaan morgenavond klaar zitten om – hopelijk met heldere hemel – tientallen wensen te kunnen doen. Nu we hier bij ons Paula zitten, in de diepe Ardennen met z’n donkere nachten, kunnen we ze eens zo goed zien én ooit – als de kinderen echt groot genoeg zijn – trekken we op dat moment naar het Euro Space Center hier op een boogscheut vandaan.. Misschien dat er dit jaar hier thuis wel eens kinderen gaan meekijken, maar ik vermoed dat ze tegen de tijd dat de eerste zichtbaar vallen, al lang in dromenland gaan zijn. Het maximum wordt eigenlijk al bereikt deze nacht om 2 uur, dus ideaal is het niet om ze 20 uur later te bewonderen, maar de kans dat ik vannacht wakker genoeg ga zijn is niet zo groot, wat me doet bedenken dat ik zeer blij ben dat #teamnosleep hier ondertussen al lang gepasseerd is. Dus als je dit leest: kijk vannacht of morgenavond eens naar boven en moest je geen vallende sterren zien, kijk dan maar gewoon naar de sterren, dat is ook zo slecht nog niet (ik schreef daar onlangs voor Maison Slash trouwens een artikeltje over)!
Hier was het bewolkt. 😔
Oh jammer, maar als het een troost mag zijn, bij ons ook half en na een kwartier kijken en geen te zien hebben we het opgegeven 😉 volgend jaar een nieuwe poging!