Sinds vorig jaar (daarmee bedoel ik schooljaar, leraar zijnde enal:)) besloot ik om eens echt te gaan nadenken wat ik wou, wat ik graag deed, wat ik graag doe, want op de één of andere manier is dat best moeilijk te achterhalen als je jezelf een beetje kwijt bent, hoewel er natuurlijk ook wel zekerheden bestaan zoals bijvoorbeeld ik die altijd een beetje blij wordt om in een kunstacademie rond te lopen waardoor ik zonder al te veel verwachtingen in ‘het multidisciplinair atelier‘ van Herman Van Ingelgem belandde. Hoewel ik bij de start meer dan eens – eerlijk is eerlijk 🙂 – getwijfeld heb ‘of dit het nu wel was’ en echt mijn weg heb moeten zoeken, kan ik na een jaar zeggen dat het een schot in de roos was. Het was tegelijkertijd thuiskomen en opnieuw ontdekken, en aangezien er midden september zoiets leuks staat te gebeuren, kan ik alleen maar heel content zijn dat ik me zoveel maanden geleden inschreef.
En zo zie je maar dat ‘wie durft te vallen, een nieuwe balans vindt’ (naar Erasmus)
