Deze week kwamen de kinderen toe van kamp, heerlijk uitgelaten, lekker vuil en vol met de meest geweldige verhalen. Ik keek en observeerde en besloot weer maar eens opnieuw dat de tijd veel te snel gaat en dat het een voorrecht is om opgroeiende kinderen van dichtbij te volgen, ook al had ik na een paar dagen ook weer nood aan wat rust, laat ons daar vooral eerlijk in zijn 😉 Het werd ook de week waarin er extra veel en bewust gekookt werd, voor de kinderen die thuiskwamen maar erna omdat ik er gewoon zoveel zin in had!
We begonnen de week met onze tweede vaccinatie #hoera Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vond die vaccin-uitstapjes altijd ontzettend spannend en best fijn om te doen (ik vond de mensen in het vaccinatiecentrum ook altijd echt supervriendelijk trouwens). Een jaar geleden was ik best kritisch van ‘euh… ik weet echt niet, of ik me wel wil laten vaccineren’ (je weet wel met softenon in gedachten én kritische geest zijnde enal) maar na een jaar mondmaskers en de corona-moeheid die genadeloos toesloeg was ik vooral erg blij dat het moment er was toen ik die uitnodiging in de bus kreeg.
We gingen erna nog een nachtje logeren in de bus op de plek waar we hopen ons toekomstige huis te bouwen (jaja, we zijn daar nog altijd mee bezig, maar het heeft ontzettend veel voeten in de aarde) en genoten van de pure rust daar. Doorheen de dagen werd er natuurlijk ook wel wat voor school gewerkt, maar ik heb weinig zin én besef dus dat ik vermoedelijk weer in stress zal zitten binnen een paar weken.
En toen kwamen de kinderen van kamp thuis, er werd geknuffeld, gehuild (de jongste man had ons echt gemist) maar vooral ook heel erg gelachen en verteld. Ik maakte op hun vraag vleesbrood en kroketten en de wasmanden werden overladen met wel heel veel was waardoor ik de dagen erna weinig anders deed dan wassen, strijken en weghangen. (we maakten van de gelegenheid ook ineens gebruik om de kleerkasten uit te mesten en kleren door te geven).
Hoewel niemand zit te springen om dat vele vele was-werk, geeft het verbazingwekkend veel voldoening om achter te blijven met een lege wasplaats.
Ik sprak ook eindelijk nog eens af met vriendin Annelyse én we genoten van een gezellige avond bij lekker tafelen. Gelukkig voor ons geldt er nog steeds een sluitingsuur want op de één of andere manier hebben we altijd de neiging om het anders (veel) te laat te maken 😉 Door onze avond herontdekte ik de heerlijke keuken van Ottolenghi én sindsdien wordt hier elke avond (ondertussen toch al 5 dagen op rij) gekookt uit Simpel van Ottolenghi én kijk ik elke dag uit naar het kookmoment! Ik ben werkelijk compleet zot van dat kookboek en die keuken. Het is geweldig lekker, echt serieus!
Op het einde van de week trokken we terug naar onze geliefde Ardennen waar het geen bijster goed weer is, maar ach… met een goed boek, wie maalt daar om?
Ik las deze week naar Simpel ook nog:
- De meeste mensen deugen van Rutger Bregman.
Ik lees tegenwoordig vaker non-fictie en boeken rond de menselijke psyche, gelukkig zijn, die dingen… niet omdat ik zo ongelukkig ben (integendeel zelfs) maar vooral omdat ik meer wil weten over wat ons (on)gelukkig maakt, over hoe het komt dat sommige mensen recht krabbelen en anderen blijven hangen in miserie, over bewuster in het leven staan enz… Het was dus een kwestie van tijd voor ik dit zou lezen én terwijl ik bezig was besloot ik al dat ik het waarschijnlijk als ‘hard copy’ zou aankopen (ik lees voornamelijk e-books, vandaar) omdat het een must is in de fysieke boekenkast. Ik had best veel aha-erlebnissen als het ging over macht, over onderwijs, over wat we gaan geloven als we het maar vaak genoeg horen, over hoe mensen zich altijd zullen verbinden in crisissituaties hetgeen je nu ook ziet met de overstromingen enz… Een aanrader, echt waar, hij kreeg dan ook 5 sterren! - De onzichtbaren van Roy Jacobsen
Een ingetogen familievertelling over het leven op een eiland aan de Noorse westkust dicht tegen de Lofoten. Het duurde even voor ik in het boek kwam omdat het best traag gaat, maar dan besefte ik dat dat er ook wel bij hoort en kroop het onder mijn huid. Het deed me ook terugdenken aan onze reis naar Noorwegen, ondertussen toch al wel effe geleden, toen we daar ergens in onherbergzaam gebied moederziel alleen met de camper stonden én de fleecekes wat harder aantrokken, maar wat genoten we van de ruige natuurpracht die in de winter meedogenloos moet zijn. Een prachtig boek, het was me 4 sterren waard.
Ik stond ook altijd sceptisch tov vaccinatie maar inmiddels ben ik 1 van de vele vrijwilligers. Zo ontzettend fijn om te doen!
Ik duim voor het goede verloop van het huis!
Ottolenghi: zijn dat niet keiveel exotische ingrediënten (dingen die je speciaal moet kopen)? Ik ben daar wel nieuwsgierig naar want hoor veel goede dingen.
En dat boek van “De meeste mensen deugen” probeer ik al maanden te lenen in de bib, maar het is altijd uitgeleend. Misschien moet ik toch maar eens een euro spenderen om het te reserveren. Maar nu eerst de biografie van Obama uitlezen (al 3 maanden in bezig, niet altijd evenveel tijd om te lezen momenteel helaas).
Oh maar zo tof dat je vrijwilliger bent, ik heb dat ook overwogen, maar uiteindelijk zo gelaten, maar wauw dus voor jullie vrijwilligers! Super chique!
Awel, dat valt dus supergoed mee, echt (en als het te exotisch is, laat ik het weg of vervang ik het), maar ik denk ook dat dat door het Simpel-kookboek komt. Ik heb er nog eentje van hem liggen (Plenty) én daar was ik veel minder grote fan van! Het Simpel-boek vind ik echt een aanrader, zeker als je graag kookt. Ik ging helemaal overstag door dit recept: https://domainemalpaskookt.com/ottolenghi-heerlijke-koude-yoghurt-met-warme-tomaatjes/ probeer het eens én als het je meevalt, dan kan ik je sowieso beloven dat er meer van dat instaat!
En ja, de meeste mensen deugen is echt goed, je kan altijd zo eens een test-abonnement op Storytel nemen (gratis en voor 14 dagen opzeggen) en dan heb je het luisterboek als dat iets voor je is, want zo ben ik begonnen toen ik teveel manden strijk had door het ksa-kamp 😉 maar ik ben geen fan van luisterboeken, dus ik ben verder gegaan in het e-book!
Ik deel je gevoel over dat vaccinatie-uitstapje 🙂
Heerlijke foto’s van de blij vertellende kinderen aan tafel!
Ja he, dat was echt een uitje én iedereen daar allemaal zo blij! Oh, de kinders, echt zo zijn ze op hun best ❤
ok, Roy Jacobsen gaat op mijn lijstje ! dank voor de tip !
Graag gedaan!