Roadtrip Noorwegen

Donderdag lijkt me een perfecte dag om terug te blikken, dus plan ik vanaf nu een wekelijks tripje door de annalen van ons fotoarchief om leuke foto’s samen te rapen aangevuld met wat ik nog weet van onze voorbije reizen. Het verbaast me altijd hoe klein de kinderen nog waren, toen we bijvoorbeeld met de mobilhome door Noorwegen reden, een geweldige reis waarbij ik de hele tijd met het fototoestel uit de auto hing omdat het ene fotogenieke beeld het andere in sneltempo opvolgde. Nu ik de foto’s terug bekijk, besef ik opnieuw dat het daar geweldig mooi was.

We deden Noorwegen met de mobilhome en sindsdien kijken we met weemoed naar elke camper die ons passeert. Voor ons was het de perfecte manier om het land te verkennen, de vrijheid die we erdoor kregen was gewoonweg ideaal. Overnachten deden we ofwel op campings  (water aanvullen, wc legen en vooral deftig douchen :)) ofwel gewoon ‘in het wild’ wat toegelaten is in Noorwegen.

Wat we altijd zullen blijven meedragen van Noorwegen:

• Noorwegen is schoon, zo schoon… prachtig, majestueus, ongelofelijk… mét als stip op de eerste plaats ‘de lofoten’, die wij in alle weersomstandigheden hebben mogen ervaren. De mooiste lofoten krijg je geserveerd op een blaadje zon, het meest typische beeld is uitgeregend. We zullen ook nooit vergeten dat een toffe Noorse student ons zei dat Noorwegen inderdaad héél schoon is om te bezoeken, maar niet zo leuk om in te wonen, daar het leven in de winter toch bijzonder hard is, donker en eenzaam, met temperaturen (in het Noorden dan) van -40°C. Wij deden Noorwegen in putteke zomer en eens boven Trondheim waren we heel blij met onze fleecekes 🙂
• De stad Bergen is de max, de mooiste stad die we in Noorwegen hebben gezien, de gezelligste ook, vol kleur, vol sfeer… een stad om van te houden! Er liepen daar door de hele stad verklede studenten rond als deel van één of andere ‘strijd der campussen’ wat ons eerst een beetje ‘mmm… vinden we dit wel leuk?’-gevoel gaf, maar ons snel meetrok in de levendigheid van de stad. Met stip op één in de stad is de markt vol fruit- en viskramen, waar je op een bankje kan zitten en je zelf naast je ‘chips’ een stukje vis kiest en zo weten wij ondertussen ook dat walvis vooral doet denken aan een visvariant van ‘wild vlees’.
• Hoofdstad Oslo vonden wij best ok, maar stond een aantal jaren geleden vol met stellingen. Het heeft geen plekje in ons hart gekregen, hoe prachtig we de operahal ook vinden. Misschien zijn de stellingen ondertussen weg en zijn er nog meer knappe staaltjes van architectuur te bewonderen en moeten we onze mening herzien, maar daarvoor moeten we eerst natuurlijk nog eens terug. Wat ook wel fijn is aan Oslo zijn de geweldige musea, kunst van grootmeesters en kinderen hoeven hier eigenlijk bijna nooit te betalen. Ideaal. Wij stonden met de mobilhome op een enorme grote parking net buiten de stad, ideaal om met metro de stad te verkennen.
• De vele, vele overzetboten…   Toen we van A naar Bodo voeren heb ik me vervloekt dat ik geen touristil bijhad toen ik de potten en de pannen door de kombuis hoorde vliegen. Die overtocht zal me altijd bijblijven als waar duidelijk werd dat ons gezin verdeeld werd in degenen die hun maaginhoud bij zich hielden en de anderen die over minder stabiele zeebenen beschikken. Na vier uur zag ik even groen als het shirt dat ik aanhad en voelde ik me letterlijk redelijk leeg. Als we ooit terugkeren naar dat stukje Noorwegen dan moet er toch minstens een tunnel liggen 🙂 De andere overzettocht die me zal bijblijven was onze vaart door het Geirangerfjord wat prachtig was met de rotsen die recht omhooggingen, de watervallen die het tegenovergestelde deden en waar we wilde dolfijnen konden spotten. Knap.
• Ons fietstochtje naar de laagst geleden gletsjer van Europa: Engabreen, waar de man van de (weeral) overzetboot zelfs fietskarren had zodat we met onze – toen nog maar 3 – pagadders wat dichterbij konden fietsen.
• Het bezoekje aan een enorme meteorietenkrater waar we stukken ijzersteen afkomstig van de meteoriet konden vastnemen (zwaar! cool!) en bepotelen, maar waar vooral de presentatie hilarisch grappig was… Noren hebben een zeer fijn gevoel voor humor!
• De lange klim & daling naar de ‘walvis’-zalmen-trap en zalm in het algemeen, zalige gerookte zalm eten als een blokje kaas bij de boterham. Zalig.
• De trollstiegen: 11 haarspeldbochten, 10% stijgen, smal, smal, smal en een megawaterval die klatert naar beneden… de toeristische weg van Noorwegen, waar je liever geen bus als tegenligger krijgt 🙂 (wat wij dus natuurlijk wel hadden: de wederhelft vond het prachtig, ik deed het in de mijn broek). Bovenaan is het bezoekerscentrum ook weer een knap staaltje van architectuur. De trollstiegen kan je best van beneden naar boven nemen!
• Slapen op een hoogvlakte, tussen de sneeuw, de paarden, het eenzame gebergte
• Het spotten van een eenzame eland ’s avonds laat op een niet zo verlaten weg, borden met elanden staan er dus met een reden, die elanden zijn echt een gevaar op de baan.
• Noorwegen is het land van tunnels, overzetboten & wegenwerken… Elke dag kwamen we de eerste tegen (soms zelfs van 25 km!), elke dag konden we de tweede pakken (wat we ook geregeld gedaan hebben, maar auw voor de portemonnee als de auto langer is dan vijf meter) én ook elke dag kwamen we nr drie tegen, ipv dat dat met lichten geregeld wordt, staan ze daar dus langs twee kanten te zwaaien met de bordjes (afhankelijk van de leeftijd of de goedgezindheid al hartelijker of nét niet), moet je wachten en komt er een volgwagen je ophalen die je door de werkzaamheden loodst) Over 20 jaar ligt daar gewoon een snelweg naar de Noordkaap!
• De kilometers & de tijd… vergeet dat je 1 uur doet over 100 km, gewoon klasseren en vergeten want dat bestaat niet in Noorwegen. Het maximum dat je mag rijden (op een snelweg, maar dat zijn geen snelwegen zoals wij die kennen) is 90 km/u, overal anders is het 60 of 70… maar vaak haal je die 70 toch niet. Je doet maw 2 uur over 100 km én zo gaan de kilomters zéér traag. Strepen trekken en eens echt veel kilometers doen is uitgesloten. Tot Tsjechië dachten we dat dat alleen in Noorwegen zo was, niet dus 🙂
• Noren zijn nuchter, soms een beetje schuchter (tenzij je een student vasthebt) maar vooral véél relaxter dan ons… in de winter zitten ze binnen maar in de zomer leven ze buiten, met BBQ’s in alle parken van de stad en tenten aan de oevers van elk meer, en beginnen ze niet te stressen omdat de overzetboot stuk is waardoor ze een ganse dag kwijt zijn, maar halen ze gewoon hun vislijn boven én gaan ze een potje vissen. Life goals. Absoluut.
• De kraampjes met lekkere aardbeien langs de kant van de weg
• De gigantische supermarkten waar ze niet alleen eten verkopen, maar ook muziekinstrumenten bijvoorbeeld. Heel vreemd, hoewel? Als je 100 km moet rijden voor de volgende supermarkt, kan die misschien maar best alles verkopen 🙂
• De overweldigende natuur, weer maar eens, de dorpjes zijn charmant, rode houten huisjes op palen, heel fijn, maar niets te vergelijken met de natuurpracht.

Reizen is ook je ‘darlings killen’ en zo lieten we tijdens onze rondreis de onderkant vallen om meer te genieten van het midden. Ooit willen we Stavanger en de rest van de Zuidkust bezoeken, liefst in een trek naar de overzetboot voor Ijsland, hoewel… overzetboot? Pfff… misschien moet ik daar toch nog maar eens over nadenken 🙂