Ik heb een beetje een dipje, zo ineens, omdat ik besef dat ik opnieuw toch weer beter grenzen moet stellen en dat werken aan dit tempo niet goed is op lange termijn. Het hoort allemaal bij die nieuwe job natuurlijk, maar stilaan zou de storm wel mogen gaan liggen. Het besef is ineens binnengedrongen na het bekijken van mijn agenda na de paasvakantie, de periode waarvan ik op voorhand dacht dat het me terug wat ademruimte zou geven en vreet wel een beetje aan me, want ik herken de signalen maar al te goed en ik moet toch wel gaan opletten.
Ironie oh ironie dus dat ik net vandaag evaluatierapporten doorkreeg, 2 van mijn vakken werden geëvalueerd door zo’n 100 tal studenten. Rapporten dus, waarin ik geëvalueerd wordt, moet ik echt zeggen dat zulke dingen me de stuipen op het lijf jagen?
Heel af en toe krijg ik weleens lieve woorden van een student, zoals deze week nog (smelt volledig weg nu):
Het was echt lang geleden dat ik nog eens heb mogen samenwerken met, en les krijgen van, iemand die zo gebeten is door wat ze geeft, en ik voelde mij terug de eerstejaarsstudent die gefascineerd was door alles wat met lesgeven te maken had.
Maar dat komt van studenten die echt blij zijn om les van je te krijgen, die bewust je lieve woorden sturen omdat ze willen dat je dat weet, zulke woorden maken me heel erg blij. Af en toe krijg ik natuurlijk ook kritische woorden (en sta daar ook altijd voor open) waar ik dan mee aan de slag ga, en ook dan voel je respect en waardering, maar dat is iets helemaal anders dan rapporten waar studenten alles kunnen uitspuwen wat ze willen, natuurlijk anoniem. Dus ook al had ik best schrik, ik kon niet snel genoeg de rapporten openen en wat vielen die goed mee, zelfs in de wetenschap dat er heel veel studenten gebuisd waren op het examen, toch hele fijne scores (minstens 4 op 6) op zowat alle onderdelen wat (denk ik) toch wel goed is, ook mooie complimenten als in ‘goede docent, heel enthousiast, lessen zijn duidelijk, goede interactieve presentaties enz… ‘ heel fijn allemaal, maar dan komen daar op de laatste pagina de negatieve dingen aan bod én ook al zijn er maar 3 studenten (van de 100) die echt kritisch zijn én kan ik afleiden dat ze vooral gefrustreerd waren over het examen, toch komt dat keihard binnen… wtf is dat toch met complimenten en kritiek? Waarom is het zo moeilijk om te zien dat de overgrote meerderheid wel echt positief is én ik toch helemaal wakker kan liggen van die drie studenten die effe opsommen wat ik volgens hen niet goed deed. Kak. Ik heb dus een dipje, serieus. Stom he?
Ik denk dat het des mensen is, dat negatieve dingen veel vaker blijven hangen. Negatieve commentaren lijken angeltjes te hebben die zich in je hersenen vasthaken, terwijl het positieve glad en zacht is, en wegglijdt. Zoiets.
Vaak doet een nacht slapen al veel.
Hoop ik.
Ja hoor, ondertussen nachtje geslapen en het gevoel is al weer helemaal weg, maar niemand hoort graag kritiek wat iedereen ook mag beweren denk ik, het is gewoon des mensen zoals je zegt!
Elle,
Je mag natuurlijk geen 100% positieve commentaar verwachten. Je hebt heel goed gescoord, proficiat !
En naturlijk zijn er in elke groep mensen, of jong volwassenen die liever kritiek geven en moeilijk positief kunnen zijn.
Dus hopelijk voel je je snel terug beter en ga je een fijn weekend tegemoet.
Xx je tanteke
Nee, dat is he, 100% kan nooit, ik weet dat én toch! Maar ik heb het ondertussen wel naast me neergelegd en zie ook wel dat dat iets is om niet te lang bij te blijven stil staan, een nachtje slaap doet altijd veel he!
Ik begrijp je volkomen. Er gebeuren veel positieve dingen en dan zo één negatief ding en ja hoor daar lig ik dan ook behoorlijk van te woelen en zelfs van wakker in mijn bed. Ik neem het vaak persoonlijk op maar zou het meer objectief moeten bekijken. Loslaten is iets dat ik moet leren maar oh zo moeilijk is.
Ja loslaten en niet te persoonlijk nemen, mantra’s hier, hangt zelfs in de keuken, maar als puntje bij paaltje komt 😉
Jij bent goed bezig. Je kan nooit voor iedereen goed doen. Trek je op aan die 97%. Het is echt MAAR 3% die kritiek had en dan wss nog door een slecht examen…
Ja ik weet het, je kan nooit voor iedereen goed doen! Dat is gewoon zo!
Heb ik ook, hoor. En nee, ik weet er geen remedie tegen.
Oh jammer 😉 ik denk dat iemand die daar een remedie tegen vindt heel rijk kan worden! 😉
zullen we hier met z’n allen eens een rapportje VOL COMPLIMENTEN over jouw blog maken ?!
da’s helemaal niet moeilijk 🙂
Oh maar zo lief! Merci 😘