Een nacht in de woestijn

Toen we besloten naar Marokko te gaan, wou de man absoluut een nachtje in de woestijn verblijven én ook al leek een ritje op de dromedaris me niet echt geweldig, toch gunde ik hem dat rode zand tussen zijn tenen en een prachtige sterrenhemel boven zijn hoofd, dat die nacht samenviel met de verjaardag van de dochter, maakte het eens zo speciaal!

Wat kan ik zeggen? Het was fantastisch, once in a lifetime, alvast zeker voor die dromedarisrit waarop ze me werkelijk nooit meer krijgen, maar ook vooral de sfeer, de zonsondergang, de sterrenhemel die eigenlijk veel te helder was door de volle maan, het rode zand, het tentenkamp, de muziek rond het vuur, de taart voor de verjaardag van Mies, het gezellig samenzijn, de smeltkroes van culturen, de kinderen die op handen werden gedragen en de tijd van hun leven hadden glijdend van de duinen en daar met een veel groter gemak dan mezelf opnieuw opklommen (gouden tip: beklim een duin op blote voeten, want met sneakers pak je de halve duin mee in je schoen).

We logeerden in het Berber camp en dat was onze duurste overnachting van de hele reis maar daarbij zat: twee keer een dromedarisrit van en naar het kamp (met tussenstops in de duinen, beklimmingen en kijken naar zonsondergang), avondeten, ontbijt, de feitelijke overnachting in grote tent voor zes (op bedden), muziek bij het kampvuur, theetjes a volonte en de hele sfeer die fantastisch was, echt een hele grote aanrader!