Vorige zomervakantie deed ik dit reeksje en ik genoot er toen echt van om al de belevenissen per week op te schrijven en eens stil te staan bij de boeken die ik las. Ik weet niet hoeveel boeken ik deze vakantie zal lezen, waarschijnlijk een pak minder omdat ik er tot nu toe maar eentje las en aan twee andere begon, maar ik wou terug meer bloggen en aangezien de kinderen allemaal op kamp zijn en het buiten te warm is begin ik alvast met een overzichtje van de eerste drie weken van de zomervakantie.
Het allereerste weekend van de vakantie zaten we bij ons Paula, geen betere plek om instant de zomer te proeven. Ik genoot van de hangmat, de zitzak en een plekje in de boomhut. De man en kinderen hebben het goede leven ook ontdekt, dus al het voorgaande moet tegenwoordig gedeeld worden. We sloten ons zalig weekend af in Bouillon, lekker eten en de heerlijkste ijsjes maar niet voordat we eindelijk een belofte waarmaakten aan de kinderen, met een roze flamingo op de Semois, het leven is soms surreëel schoon.
Die eerste maandag van de vakantie vertrok de oudste samen met een kameraad van de nieuwe school op trekkerskamp van Woodkid. Ik kende de organisatie niet dus ik wist niet echt wat te verwachten, maar het werd fantastisch. Ze trokken rondom groot Leuven met de rugzak, sliepen onder de blote hemel, in hangmatten, bij de boer, maakten hun eigen eten en vuurtjes met een vuurstick. Hij genoot en het zicht dat ik kreeg toen ie samen op vrijdag met die andere trekkers op een vlot kwam aangevaren was fantastisch.
De andere kinderen gingen die week nog een paar dagen naar de speelpleinen van Weyneshof en ik sloot het academiejaar voorlopig af.
Nadat de oudste terug kwam van zijn trekkerskamp zette ik hem ineens 70 km verder af voor een slaapfeestje, hadden we daags nadien een ‘we sluiten het schooljaar af’-etentje met vrienden om de dag daarna al op vakantie te vertrekken naar Wales, roadtrippen met de tent waar ik nog een uitgebreide blogpost aan zal wijden maar ik kan je al vertellen dat het fantastisch was.
We trokken compleet onvoorbereid op pad, boekten niets op voorhand, hadden geen route (enkel wat highlights) én hadden een week op voorhand zelfs nog geen tent. Gelukkig werd ik overladen met tips, kreeg ik een zeer handige paklijst (dankjewel Leen!) en heel wat kampeergrief dat we mochten gebruiken (dankjewel Veerle!).
In Wales zagen we voor het eerst in vier jaar tijd onze fijne vrienden terug en trokken we daarna verder door, genietend van het landschap en de rust waardoor ik af en toe toch nog eens een boek erbij nam wat heerlijk was.
Ondertussen zijn we terug van Wales, zijn de oudste twee kinders eerst op KSA-kamp vertrokken, daarna de andere twee (maar dat is pas gisteren gebeurd) waardoor alles weer effe een sneltrein was, maar gelukkig voor ons is de kampplaats niet te ver van ons Paula, wat de ritten naar de Ardennen helemaal niet erg maken.
Wat ik las
- De Columbus, Wim Lybaert: Ik hou van het TV-programma (wie niet eigenlijk?) en de manier van reizen was de inspiratie voor onze roadtrip naar Wales, maar als ik eerlijk ben was dat een eufemisme om gewoon compleet onvoorbereid op pad te vertrekken. Ik vond het een aangenaam boek om te lezen en ideaal op onze weg in Wales. De levenslessen die je meekrijgt zijn niet nieuw maar het kan nooit geen kwaad om ze nog eens te lezen en ter harte te nemen.
De boeken waarin ik begon (normaal gezien begin ik eigenlijk nooit in meerdere boeken tegelijkertijd, dus heb er ook geen verklaring voor waarom nu wel als ik eerlijk ben ;))
- De grote stilte , John Boyne
- Het geheim van Penumbra’s boekwinkel, Robin Sloan
zo leuk om je nog eens te lezen !
al waren die vele mooie foto’s van Wales ook wel zalig … Engeland is toch prachtig …
maar het lijkt altijd allemaal zo makkelijk te gaan met jouw gezin, ís dat ook echt zo ?
ik weet niet hoe ’t hier zou lopen, kamperen, ik zie het niet, teveel ruzie, teveel nood aan privacy en rust, nee, ik denk niet dat ’t zou werken …
wij gaan dus voor een huisje, onze reis is pas in augustus, ik hoop en denk wel zeker zo mooi als Wales, in Zuid-Zweden 🙂
Zuid-Zweden kan sowieso niet mislopen denk ik! En dat kamperen, goh, eigenlijk heb ik lang gedacht dat dat niets voor ons was, ik zag mezelf al zitten met pampers en bleitende kinders in een snikhete tent 😉 maar ondertussen zijn de kinderen groter en een pak zelfstandiger én dat doet gewoon echt heel veel. Tot nu toe hadden we ook altijd huisjes, op onze Noorwegen/Zweden-trip na met een camper, dus dit was dan ook echt gewoon een test om te zien ‘werkt dit voor ons?’ en ik kan zeggen (mits goed weer want ik denk dat dat echt superveel doet): ja. Natuurlijk hebben die ruzie (elke dag, meerdere keren, bij wie niet?) dus dat is niet anders, maar we vonden het eigenlijk wel allemaal gezellig zo samen in de tent, de vrijheid die een camping geeft voor de kinderen gaf ons wel wat rust (ze gingen gewoon spelen) en de meeste campings waren ook echt allemaal proper en goed voorzien met af en toe een wasmachine enz (waardoor we de slaapzak van onzen Bob makkelijk konden uitwassen toen die die weer eens heeft ondergeplast!) maar ik ga eens een langere post doen over dat kamperen ze, want ik kan duidelijk blijven schrijven 😉