Ook zo blij dat het schooljaar gedaan is?

chairs-classroom-college-289740 (1)

Het is een zwaar schooljaar geweest, dat had je vast wel in de gaten, zo tijdens het lezen tussen de regels van die weinige berichten door. Ik ben dan ook zeer content dat het achter de rug is, want het is lastig geweest en ik heb het gevoel dat – zolang ik niet alles kan afsluiten – het nog wel even zal blijven aanslepen.

Waar te beginnen?

Eerst en vooral is het gewoon een gegeven dat de kinderen ouder worden én meer tijd opeisen in de gezinsplanning, de kinderen hebben gewoon zelf meer om handen dus er zijn stilaan zes agenda’s die moeten kloppen.

Daarnaast vermoed ik ook wel dat we nu een schakeljaar hadden, een spreidstand tussen kleuterschool en middelbaar, van 6 tot 12 jaar, tussen het echte spelen en het echte studeren, tussen eigenlijk nog middagdutjes kunnen gebruiken en veel later gaan slapen, tussen te klein om los te laten maar te groot om vast te houden.

Die spreidstand hebben we natuurlijk zelf veroorzaakt want die oudste, die sprong vorig jaar vanuit het vijfde leerjaar ineens dit jaar naar het eerste middelbaar. Het eerste middelbaar is voor iedereen een hele grote aanpassing, maar mensen (en ik reken mezelf daar ook bij) maken nogal snel de denkfout dat het bij ‘zulke’ kinderen wel los zal lopen, zeker als ze een leerhonger hebben en een sprong wagen. Dat is dus niet waar kan ik je bij deze alvast bevestigen. Hij koos voor zichzelf niet de makkelijkste studierichting (Latijn), koos daarbovenop niet de meest zorgzame school en begon veel te traag aan zijn jaar waardoor hij met Kerst al een achterstand bleek te hebben waar geen enkele leraar echt blij van werd. Gelukkig ben ik zelf een onderwijsmens en ben ik vanaf toen zijn persoonlijke coach geworden. Ondertussen kan ik echt wel ‘eind goed, al goed’ zeggen want hij heeft dit jaar ontzettend veel bijgeleerd wat echt de bedoeling was maar wij als ouders ook én dat laatste hadden we niet zien aankomen, want het is heel vreemd om na zoveel jaren bij zijn oudercontact eens geen complete goednieuwsshow te krijgen. Dus ja, het was de goede keuze, echt wel, want hij is blij en zit echt op zijn plaats, maar dat ging allemaal absoluut niet vanzelf.

Gelukkig voor ons, zijn kinderen als communicerende vaten want de tweede in lijn die toch een beetje de zorgkind-stempel draagt, had een fantastisch jaar: het klikte geweldig met de juf en zijn dikste vriend zat in de klas. Ik ben zot content dat ook hij eens een fijn jaar mocht ervaren. De twee jongsten deden het gewoon goed, hun juffen minder want die vielen wel eens uit maar al bij al hadden ze daar niet zo erg veel last van.

En dan blijft er nog één iemand over die ook in schooljaren spreekt en dat ben ikzelf én ik heb geen goed jaar gehad. Het was gewoon te zwaar om leuk te zijn, er werd te veel verwacht, ik heb te hard op de tippen van mijn tenen moeten lopen én te hard moeten spartelen om mijn kop boven water te houden. Natuurlijk doe ik het mezelf aan om voltijds te werken, is de commentaar die ik nogal vaker krijg, maar dit jaar werkte ik zoveel meer dan voltijds, alleen werd ik er jammer genoeg niet voor betaald. Nu ik mijn opdracht voor volgend jaar zie, besef ik dat ik gelijk had, het was gewoon te veel opeen gepropt, want er is gewoon zonder problemen 35% uit mijn opdracht gehaald én ik heb nog steeds een fulltime, alleen zijn de overige percentages nu wel beter in verhouding tot het werk. Moest het daarbij blijven zou ik nu vooral heel erg blij zijn, maar de opdrachtenverdeling verliep niet zoals gehoopt en de communicatie was rot, dus na een zwaar jaar blijf ik een beetje met een wrang gevoel achter dat ik maar moeilijk afgeschud krijg.

Dus en of ik blij ben dat het schooljaar om is, echt het was te zwaar en ik heb te hard geflirt met mijn grenzen, dus ik hoop volgend schooljaar meer tijd te hebben om naar adem te happen, om tot rust te komen, om meer te kunnen stilstaan bij dinges des levens, maar ook om te bloggen want ik heb het echt gemist!

4 reacties

  1. Dat klinkt inderdaad als een zwaar jaar. Ik ben momenteel in bevallingsverlof, in totaal 5,5 maanden met ouderschapsverlof bij, en ik ben toch blij dat ik een langere time-out heb van het werk dan de 14 weken vorige keer. Met een 3jarige die een half schooljaar instapklas deed, en een 3 maanden oude baby die nog aan de borst kleeft, kan ik de “rust” nog wel echt gebruiken. In september start ik terug fulltime, ik heb gelukkig wel het soort werk dat je op het werk kan achterlaten. Geen laptop, geen gsm dus thuis sowieso werk-loos. Misschien zit daar bij jou ook een deel van het probleem, maar dat is slechter oplosbaar vermoed ik?

    1. Oh dat is fijn dat je jezelf de tijd gunt om langer thuis te zijn om echt tot rust te kunnen komen! Het is idd een voordeel als je werk ‘op het werk’ kan blijven, anderzijds is het ook handig als je niet een bepaald aantal uren per dag daar ‘moet’ zijn. Achja, alles heeft voor- en nadelen zeker? Ik moet in elk geval wel terug op zoek naar een betere balans maar nu mijn opdracht voor het volgende jaar al een pak logischer lijkt, hoop ik die te vinden! Jij in elk geval enorm veel succes als je terug begint, maar eerst nog twee maanden genieten!

  2. Dat klinkt mentaal en fysiek heel zwaar, en dat dan nog een heel jaar lang… Ik ben heel blij te lezen dat het met de oudste “eind goed, al goed” was en geen van jullie spijt kreeg van de beslissing. Tegelijk vergt het aanporren van eentje hier thuis om zijn huiswerk te maken en zich te blijven concentreren tot het af is al zo veel energie, dat ik heel veel bewondering hebt voor de bergen werk die jij verzet hebt op dat vlak. Chapeau!
    Rottige communicatie is, wel, rottig, ik denk dat het wrang gevoel dat je daaraan overhoudt doodnormaal is. Ik duim dat de vakantie helpt om het te verteren zodat er geen irritant pretbedervend stemmetje aanwezig blijft (als je een manier vindt om dat te doen, deel je ze? Ik zit zelf ook met een rottig communicatie-ei opgescheept dat mijn stemming bederft als ik er aan denk).
    In elk geval: hoera, vakantie, je hebt hem dubbel en dik verdiend en ik hoop dat je er intens van kan genieten!

    1. Ach, ik denk dat je gewoon doet wat je moet doen met de kinderen, ik ben gewoon heel blij dat alles uiteindelijk wel is goed gekomen! En rottige communicatie, nope, geen idee hoe je dat kan vergeten, maar hoe meer ik in zomermodus geraak, hoe beter het wel gaat, dus hoop dat daar de oplossing zit! Merci en ik hoop voor jou helemaal hetzelfde!

Altijd fijn om iets te horen!