Ja, juist ja die titel is er volledig over, maar het zegt wel alles dus toen ik mijn gat niet eens moest lichten bij het dichten, besloot ik hem gewoon te laten staan. Doorheen de jaren zijn we ervan overtuigd geraakt dat je eigenlijk alles met kinderen kan doen, ze staan voor alles open en als je maar alles met een grote portie relativeringsvermogen aanvat wordt elke trip plezant, ook al draait niets zoals gepland.
Wij doen op vakantie meestal maar wat, maar hebben tijdens alle tripjes wel een aantal dingen geleerd, die we met succes toepasten of nog steeds toepassen en die ons leven op reis makkelijker maken, want vakantie of niet, kinderen blijven kinderen en meestal nemen ruzies, huilbuien en harde koppen geen verlof.
Onze spelregels:
- We huren altijd een appartementje, ondertussen met minstens twee slaapkamers, maar in onze beginjaren met minstens één slaapkamer, zodat wij als ouders ’s avonds nog wat kunnen lezen, een glaasje drinken, de dag erna voorbereiden, foto’s kunnen bekijken of gewoon kunnen zitten en babbelen en mijmeren over de dag.
- We huurden ‘vroeger’ ook altijd een appartementje knal in het centrum, ondertussen zijn de kinderen iets groter en hoeven we niet meer met dubbele buggy de metro’s te veroveren dus kunnen we gerust ook een beetje verder uit het centrum zitten, maar nooit echt ver van een metrostation.
- Met de opkomst van AirBnb is het huren van huiselijke en uitgeruste plekjes veel makkelijker geworden. Soms komen we terecht in huizen met een tuin, soms in een leuk zonnig appartement, maar altijd in iets waar je je eerder een inboorling dan toerist voelt, wat zoveel doet aan de vakantiebeleving, ook voor de kinderen, want met een beetje geluk ligt er ook nog eens een hoop speelgoed! En ook niet te vergeten al de leuke tips die je krijgt van de lokale medemens, als je er maar achter vraagt. Tripadvisor helpt je vaak al een hele weg vooruit, maar het zijn de tips die je krijgt van mensen die er wonen die het verschil kunnen maken.
- In de auto voorzien we massa’s strips en boekjes (die meestal na de vakantie gewoon blijven liggen tot moeder het beu is). Sinds onze reis vorig jaar naar Berlijn zijn we in het blije bezit van TV-schermpjes mét koptelefoons zodat wij vooraan in de auto nog iets tegen elkaar kunnen zeggen.
- We maken voor de auto ook altijd een mixed tape, lekker retro 😉 Via spotify stellen we samen met de kinderen een hele afspeellijst samen, waar dus K3 naast Queen staat (we gebruiken dat ook een beetje als muzikale opvoeding ‘ken je klassiekers’ :)) en die brand ik op CD. Het blijft fantastisch als de kleinste ‘maaijkel sjeckson’ uitroept als Smooth Criminal passeert.
- De kinderen vullen voor op vakantie altijd zelf hun rugzakje met speelgoed, knuffels en boekjes, wij moeien ons niet. Willen ze dat volsteken met honderd duploblokken, dan is dat geen enkel probleem. Naderhand kunnen de rugzakjes ook ingezet worden tijdens wandelingen, door hen zelf gedragen of niet. We merkten de laatste wandelingen wel dat ze het heel fijn vinden om zelf hun eigen zakje te dragen met wat drinken en eten in waarover ze dan helemaal zelf mogen beslissen wanneer ze dat verorberen.
- Op autovakantie vertrekken we relatief vroeg (5-6 uur) en onbijten pas als de eerste honderden kilometers erop zitten, op de één of andere manier gaan die vroege kilometers gewoon sneller. We rijden niet ’s nachts zodat ze kunnen slapen, want de ervaring leert dat ze dat toch niet doen.
- Stoppen als je iets tof ziet aan de rand van de weg, gewoon effe plannen opzij schuiven en stoppen. Plannen zijn er nu eenmaal om gewijzigd te worden. Als je ineens een circus met olifanten langs de weg ziet staan of een leuke eettent ziet: stoppen!
- We zijn altijd voorzien van koekjes, snoepjes, wat fruit, sapjes, bussen water en een zakmes (gewoon eentje met een mes om appeltjes te schillen, maar zo’n keidik is wel cool natuurlijk :)). Je weet nooit waar je terecht komt, of je eten vindt, of de file echt ellendig lang zal duren, de wandeling net iets langer dan voorzien aangezien je verkeerd bent gelopen… maar op die manier houden we altijd iets achter de hand en krijgen we de kinderen als het nodig is net dat tikkeltje meer gemotiveerd.
- We eten wanneer we eten zien en goesting hebben, we trekken ons geen bal aan van de reguliere tijdstippen omdat die het vaak toch lastiger maken om met ons zessen in iets leuks te belanden (zonder reservatie), we wachten in elk geval nooit tot er iemand echt honger heeft, want dat is zoals een rood kleedje zoeken in de solden: je vindt dat niet. Zoeken naar eten met hongerige kinderen is ellendig, om nog te zwijgen over mezelf 🙂
- Ik heb ook altijd potloden, papier en wat autootjes in mijn sjakos steken, altijd (tenzij ik van sjakos wissel en het dus vergeet :))
- De kinderen ‘uitlaten’, elke dag doen we iets dat zij geweldig vinden, maar daarom niet iets dat per definitie de stempel ‘for kids only’ draagt. Gaan zwemmen in oude prachtige zwembaden in Berlijn, met een paardenkoets rijden in Praag, met de funiculaire treinen in Parijs, een zoo bezoeken enz… en natuurlijk zijn er overal wel speeltuinen en fonteinen te vinden!
- Geocachen, schatten zoeken, kan je werkelijk overal en altijd doen en de kinderen vinden het meestal geweldig om mee te zoeken, meestal want zoals het kinderen betaamt moeten ze dat ook af en toe ‘haten’. Zo is dat. Nog nooit gedaan? Hier lees je hoe je ermee start!
- Met nog kleintjes: gepakt en gezakt zijn met een sac ’n seat om van elke stoel een kinderstoel te maken. Een van de beste kado’s ooit! En daarnaast altijd voorzien zijn van kinderbestek en rietjes. Eender welke eetplek wordt op die manier instant kindvriendelijk.
- Stappen, veel kilometers doen want zo zie je nu eenmaal het meest van een stad en niet bang zijn om een buggy mee te pakken. Wij zijn zelfs met een dubbele buggy in Parijs, Stockholm en Oslo geweest en zijn daardoor beland in menig Aziatische fotoalbums 🙂 maar nen buggy is gewoon – hoe lomp soms ook – een ideaal ding, al was het maar om alles, naast de kinderen, van punt 9 in te stockeren. En als je dan toch een buggy mee hebt, prop er dan ook altijd een dekentje (er liggen er altijd minstens 2-3 in de auto bij ons) in: je hebt een instant picknick kleed, een zachte ondergrond voor de baby en een warmhoudertje voor als de temperatuur zakt en de peuter in de buggy koud krijgt. Natuurlijk zijn er niet overal liften en is het soms vloeken bij de zoveelste (rol)trap maar kijk, ook die momenten passeren (en een wederhelft met sterke armen helpt ook :)) Naast een buggy zijn we ook altijd fan (geweest) van draagdoeken (tricot slen), draagzakken (beco butterfly) en draagrugzakken (deuter). Een buggy en één van voorgaande laat je ook toe een kind eens van plaats te wisselen! Handig!
- Altijd cash geld op zak (en genoeg) want net zoals je een rood kleed zoekt in solden, vind je nooit of te nimmer een bankautomaat als je er een nodig hebt en je zal maar eens een lekker ijsjeskraam tegen komen met flinke kinderen en niets kunnen kopen!
- Gebruik maken van openbaar vervoer of van taxi’s, want met de voetjes kan je veel afleggen, maar met de metro nog veel meer en openbaar vervoer is altijd een godsgeschenk als je ergens uitgeregend moe staat te wezen.
- Een camera aan de kinderen geven (ééntje die val- en waterproof is): de foto’s die ze daarmee trekken zijn meestal geweldig (hoewel ze het ook geniaal vinden om je te besluipen op de wc :))
- Weten dat kinderen best wel veel kunnen, meer dan wij initieel misschien denken!
- Flexibel plannen, zodat je met niet te veel hartzeer plannen kan omgooien. Wij propper soms een ganse dag vol als we merken dat alles vlot gaat, om dan de dag erna zonder al teveel problemen een halve dag in een park met een boekje te zitten.
- En als allerlaatste: gewoon doen en blijven doen! De truc zit hem volgens mij niet in de kinderen, maar in de ouders, hoe je omgaat met lastige kinderen op restaurant, bleitende kinderen in een hotelkamer, kinderen die bokkend nergens meer naartoe willen… zen blijven, ademhalen (en een wederhelft die atijd kalm blijft doet ook veel :)) maar het is gewoon hoe meer de kinderen iets doen, hoe beter ze het gewoonweg kunnen en hoe geruster jijzelf wordt.
Ik veronderstel dat dit lijstje nog zal wijzigen naarmate de kinderen ouder worden, maar de ervaring nu leert ook al wel dat het er gewoon wel makkelijker op wordt als je geen pampers meer moet meezeulen (ook al gebeuren er dan weleens accidentjes, maar ook dat worden mettertijd gewoon grappige anekdotes)
Al de foto’s werden getrokken op onze laatste vakantie in Tsjechië. Oh wat is het leuk om nog eens te grasduinen!
Super-tips! Zelfs al zijn we al heel veel die wij ook doen; ik ga mij vanaf nu niet meer moeien met kinder-rugzakken, en stoppen als ik aan de kant van de weg iets plezant zie. 😊 Met onze iets grotere kinderen denken we eraan om hen de volgende reis een beetje (veel) te laten mee-plannen, of elk eens een dag te laten organiseren. Stijn vindt ook dat ze dringend moeten leren kaartlezen…
Merci! 🙂 Dat lijkt me ook geweldig als ze zo echt mee plannen. Dat kaartlezen zit hier wel snor met de atlas als één van de meest favoriete boeken van onzen Tuur 🙂