We hadden dit weekend de voogdij over ‘Egoltje Fjed’, de klaspop van Bob, ik zeg bewust ‘wij’ aangezien het eigenlijk huiswerk is voor de ouders maar vastleggen en documenteren van belevenissen vind ik nu eenmaal niet zo erg, getuige daarvan deze blog. Fred had echter een Ideaal weekend uitgekozen, eentje dat ik maanden van tevoren al had geblokkeerd in onze digitale agenda, vooralsnog niet in mijn BuJo, nochtans zou ik achteraf wel veel bloemetjes en gouden randjes kunnen tekenen dus wie weet doe ik toch wel eens mee als ik dit boek in de boekhandel zie liggen en het koop (wat natuurlijk wel weer zou kunnen wijzen op de immer aanwezige Tsundoku), nu heb ik echter vooral veel foto’s getrokken en die opgeleukt met korte kleurrijke tekstjes, stickers en tekeningen, wat een beetje doet denken aan een light versie van scrapbooking, Iets dat jaren geleden ook een geweldige hype was.
Ons weekend startte met de BBQ van de schermclub, op één van die vele mooie verborgen plekjes in onze mooie stad, en eindigde met drie groene dagen in de Ardennen, zo stilaan onze tweede thuis. Die twee thuishavens maken ons verwend en ik besef dat ik Paula zal missen van zodra we haar uitlenen, maar ondanks de droom van ezeltjes in de tuin, hebben wij er voorlopg nog geen en zeker niet ééntje die ons van gouden munten voorziet. Zo eentje staat er wel in de Efteling denk ik, the place to be de laatste dagen als ik alle IGfeeds bekijk en blog’s er op nalees. Hier stond dat echter ook al sinds de passage van de Sint vorig jaar op de planning, maar aangezien niet alleen de wederhelft hier in huis een aangeboren afkeer heeft van beïnvloeding, denk ik nu eerder aan een dagje in het najaar, wat sowieso al 2 euro goedkoper is 😉
Maar ons weekend dan: we gingen wandelen, lekker eten, bakten cakejes, lazen, aten ijsjes, bezochten eindelijk nog eens het kasteel van Bouillon maar lieten de kinderen vooral buiten hun ding doen. Uren en uren amuseren ze zich rot met wat karton en het idee dat ze vrij zijn, vrij om zelf te bepalen wat ze gaan doen. Op de één of andere manier komt daar eigenlijk weinig kattenkwaad van, af en toe wel eens wat plakkers en kusjes voor het bloeden, maar ook dat valt best mee. Toen ik vanochtend dit artikel las, kon ik dat dus alleen maar beamen, kinderen hoeven heus niet constant geëntertaind te worden, ze willen gewoon tijd, tijd voor zichzelf, tijd voor elkaar, tijd die ze kunnen invullen hoe zij dat het liefst willen, eigenlijk helemaal niet zo anders dan niet-kinderen of volwassenen (wanneer je dat ook moge zijn)…
Ik trok van Bob en zijn metgezel dit weekend dus veel foto’s waarop hij vrolijk en vrij staat te wezen, de getuite lipjes altijd klaar om lieve kusjes op de mond te geven, maar hier op de foto’s zijn ze het resultaat van zijn ‘cheese cheese cheese’ in kleuterengels van zodra zijn oog of oor een fototoestel capteert. Laat het een ideale opfleurder van deze regenachtige en verwaaide dag zijn.
En ook egeltje zag dat het goed was:
Leuk weekend daar. En weer duikt de BuJo op …
Zalig weekend, en toch helemaal geïnspireerd door jou 😉
😃
Zo leuk xxx dat bestond vroeger niet …
Ja dat is eigenlijk wel leuk, hoewel we een beetje ‘stress’ hadden dat ie in het water zou vallen of we hem ergens zouden vergeten, want leg dat maar eens uit aan de juf, hoewel we in het schriftje zagen dat egeltje al wel eens eerder van gedaante was gewisseld :))