Het is weer van dat, ik ruik de lente in de lucht en ik krijg nestdrang dat zich – niet zwanger – steevast vertaalt in lastig doen tegen de man over het teveel aan rommel in huis. Meestal rolt de man dan eens met z’n ogen, maar samen herschikken we dan toch de boeken in de boekenkast, trachten we speelgoedbakken nog eens uit te kuisen, steken we wat spullen in dozen (die de kinders sowieso achteraf terug in huis doen circuleren), gaan we met de grove borstel door de kleerkast, veranderen we eens een kamer van bestemming en halen we eindelijk de kerstkaartjes van de schouw. Daarna beloven we elkaar dat we geen rommel meer gaan maken, dat we harder achter de kinders gaan zitten én plaats ik (niet hij ;)) frisse lentebloemen in een vaas op de tafel. We kunnen er dus maw weer een paar maanden week tegen.
Dit voorjaar is het echter anders, we hebben het plan opgevat om misschien meer te willen doen dan louter oprommelen, want we wonen hier ondertussen een dikke 9 jaar én met Paula in ons achterhoofd, is het gewoon eens tijd om de zaken wat te herdenken. Ik merk ook gewoon dat ik – zoals nu – met de laptop op mijn schoot voor de TV eerder kijk naar de interieurs van huizen dan naar de mensen die erin rondlopen waar het meestal wel degelijk over gaat. Ik heb de man dan ook pinterest aan de hand gedaan én samen schuimen we heelder websites af om ondertussen zowaar op het punt te staan om verftesters te halen en die eeuwige witte muren toch terug eens wat kleur te geven. De man wil graag warmte en gezelligheid, genre ‘er mag gerust wel wat chaos zijn’, ik wil vooral graag zo veel mogelijk rust vanuit het idee dat er al genoeg chaos in mijn hoofd heerst genre ‘opgeruimd huis, opgeruimd hoofd’ én voor de kinderen maakt het allemaal niet uit, zolang er maar een broer/zus bijkomt, laat ons zeggen dat zij dus ook eerder neigen naar chaos, wat niet echt rijmt met mijn beoogde rust 😉
De nestdrang van een nakende lente, het doet wat met een mens…
Misschien is het boek van opruimcoach Nele Colle, JOMO, interessante lectuur voor jou (en de echtgenoot)?
Ahja, is dat echt? Anders dan Marie Kondo?
Minder extreem dan Marie Kondo, of toch zeker anders en meer stap voor stap. Spreekt bv ook over mentaal afscheid nemen van zaken of onderscheid leren maken tussen moment dat je een kaartje krijgt van iemand vs je verplicht voelen om dat dan ook te houden. Ze geeft momenteel ook heel wat workshops over het land (zie https://www.nelecolle.be/ of via Facebook).
Ah ok, toch eens bekijken dan! Dankjewel voor de tip!
Een broer/zus erbij?! 🤔
Als het van hen afhangt is dat zelfs geen vraag maar de pure veronderstelling dat dat zal gebeuren, met een lichte voorkeur voor een zus, misschien zelfs twee als we dan toch bezig zijn 😉 maar laat het duidelijk zijn: het hangt niet van hen af 😂
Elke, ik ken je wel helemaal niet persoonlijk maar volg je blog wel. Ik woon ook in Mechelen en heb dat boek van Nele Colle liggen. Je mag het gerust lenen!
Oh maar dat is superlief van je Sofie, ondertussen heb ik echter al een exemplaartje dat ik kan lezen in huis! Maar sowieso keihard bedankt voor het voorstel!
Dat is iets wat hier jaar in, jaar uit speelt. Er is altijd wel ‘een projectje’ lopende 😀 Veel plezier ermee in elk geval!
Hebben we heel hard, de kinderen zijn niet helemaal mee, wat het nog plezanter maakt voor ons 😉