Met kinderen in huis, is het van bijlange niet meer zo evident om leuke dingen te doen, zo gezellig onder z’n twee, vandaar dat we een maandelijkse afspraak hebben in ons favoriet restaurantje. Dat klinkt heel saai en kleinburgerlijk, maar zorgt er wel voor dat we zo eens in de zoveel weken echt tijd maken voor mekaar zonder (oho, klinkt beetje fout :)) daar echt moeite voor te moeten doen.
Nu was ik onlangs met de zus aan het babbelen en ze vertelde dat ze die avond zouden gaan bowlen. Nadat ik van mijn stoel viel van verbazing ‘huh onder ulle twee gaan bowlen? wat?’ klonk dat best wel heel tof. Een beetje hersengebroed later was het concept do-date geboren.
Wat is nu een do-date: het is een date – quality time tussen twee personen – waarbij geopteerd wordt voor een niet-zittende activiteit, maw geen cinema bezoekjes of etentjes, alles dat zeer comfortabel voelt aan het gat of in de zone wordt geweerd. Deze week was het zodus onze eerste do-date en we kozen voor poolen, niet comfortabel (ik voel het nog steeds aan mijn schouderbladen) maar wel enorm plezant. Het was voor mij zeker wel 15 jaar geleden (studententijd enal) en het was niet dat ik er daarvoor al een bloeiende poolcarriere op had zitten, dus de echtgenoot (waarbij het toch ook al wel ‘2’ jaar geleden was) heeft me met liefde afgedroogd, maar evengoed laten vals spelen en me wat tips & tricks aan de hand gedaan.
Nee, echt, heel plezant en meer dan voor herhaling vatbaar, het poolen en de do-date an sich, op de volgende dates plannen we nog bowling, geocaching by night, squash, stadswandelingen, workshops… en moest er nog iemand een leuk idee hebben: shoot!
