Ik kan niet zeggen dat ik echt grote fan van de kermis ben, maar ik besef dat ik het als kind ook net zo geweldig vond als onze kinderen nu, dus één keertje per jaar als die kermis hier in vol ornaat neerstrijkt gaan we daar gewoon naartoe. Vroeger deden we maar wat op, een keer eendjes, een keertje op de molen en dat was het dan, vandaag ligt dat lastiger, want de kinderen zijn groter en hebben andere wensen dus als we nu maar een beetje opdoen en meegaan in alles waar ze zin in hebben, tja… dan kan ik een paar keer te veel naar de geldautomaat lopen. Om dat een beetje aan banden te leggen mogen ze van ons twee dingen kiezen, welke twee dingen dat zijn maakt voor ons niet echt uit. We merken dat ze daardoor een pak meer wikken en wegen en eigenlijk is dat net goed. Ondertussen vindt de wederhelft het absoluut geen probleem om als Chinese vrijwilliger ten tonele te verschijnen en hou ik dan weer vast aan de smoutebollen, want die ene keer per jaar wil ik er dan echt wel eten, liefst tot ik er een kleine beetje misselijk van ben. Zalig!
