Het einde is in zicht, hoera en hiermee volgt dan ook de cadeau-zoektocht voor juffen en meesters. Elk jaar opnieuw krijg je daarvoor massaal tips en ideetjes rond de oren geslingerd als je even op het internet rondkijkt. Op zich hoeft dat kadootje eigenlijk niet, want uiteindelijk doet iedereen maar gewoon zijn job, maar het is natuurlijk altijd fijn om appreciatie te krijgen. Dat is de reden waarom ook wij gewoon maar meedoen en steevast een boek(je) voor de klasbib cadeau geven.
Als ik echter naar mezelf kijk, leraar zijnde, dan hoeft zo een echt cadeau niet. Voor mij is het die oprechte dankjewel die het meeste doet: een ouder die me zegt dat ik het goed hebt gedaan, dat hun zoon of dochter echt graag bij me in de klas zat of een smsje van een oud-leerling die dankbaar is voor wat ze heeft geleerd, die – op het eerste zicht – kleine blijkjes van waardering maken voor mij echt het grootste verschil.
Met dat in mijn achterhoofd schrijf ik elk jaar voor juf of meester ook een kaartje. Vroeger kocht ik de kaartjes of liet ik de kinderen iets tekenen, maar zoals dat meestal gaat moest ik toch nog in mijn kaartjesdoos beginnen zoeken naar geschikte exemplaren of hadden de kinderen geen zin om te tekenen en maakten ze zich er snel vanaf #roloog Tegenwoordig maak ik ze daarom graag zelf en gebruik ik een inspirerende of grappige quote op de voorkant om op de achterkant een paar oprechte woorden neer te pennen. Het is niet veel, maar zo eens echt benoemen wat goed is, laat niet alleen mij blinken denk ik.
Als je zin hebt om ze te gebruiken, doe gerust. Er passen er normaal gezien net 4 op een A4-tje of doe zoals mij en print ze gewoon af op witte postkaartjes (voor mij één van de topartikelen van de HEMA, die kaartjes, komen hier echt altijd van pas #geenreclame #gewoonhandig 😉)
Ik weet niet of mijn vorige reactie weg was of niet. Maar ik wilde zeggen dat we voor het eerst echte cadeaus hebben gekocht voor de 2 juffen van zoon vier na 9 jaar onder hun vleugels. Die kaartjes zijn echt leuk.
Oh 9 jaar, dat is echt lang, dan zijn ze ondertussen meer dan een juf denk ik!
Klopt helemaal. En we kregen elke zondag een mail met verslag van de week want onze zoon kan niet praten. Het schept een aparte band. Zelf vond ik lieve woorden van leerlingen en ouders ook altijd meer zeggen dan bloemen of pralines.