Het blotevoetenpad 

Ik ga iets bekennen waar menig wenkbrauw een millimeter of vijf in eender welke richting van zal bewegen: “ik haat het om op blote voeten door het gras te wandelen”. Ja echt, ik snap het niet waarom mensen dat fijn vinden. Van gras tussen mijn tenen en een paar mierenlijkjes op mijn voetzolen krijg ik gewoon geen fijn zomergevoel. Ik kan daar niets aan doen, maar geef mij maar in het meest zomerse scenario een sandaal (zonder witte sok, niet alle IT’ers hebben een afwijking ;)). Groot was de stap uit de comfortzone toen ik dus samen met veerle en de kinderen een uur in de auto zat om het blotevoetenpad van Zutendaal te verkennen. We hadden last minute nog een ideetje nodig voor onze jaarlijkse vakantieuitstap en tegen 22 uur ’s avonds was het niet aan de orde om het over mijn rariteiten te hebben, maw ik trok de dag erna flink mijn schoenen uit klaar voor een 3 km lange natuurlijke pedicure. Waar ik dacht dat we van de ene speciale ondergrond naar de andere zouden wandelen, bleek dat in de realiteit vooral bosgrond te zijn, hoe graag ik ook wandel en geniet van de bomen en het bos, was dat niet altijd even aangenaam pikkelen, hoewel ik ook moet bekennen dat de kinderen daar blijkbaar niet zoveel last van hadden. Het enige waar zij in de problemen kwamen waren de modderpoelen en waterpartijen die hier en daar best diep waren, maar dan zijn er de sterke armen van moeder en de schouders van Chinouk 😉 (waardoor we wel eigenhandig zorgden voor een opstropping, sorry medewandelaars daarvoor!) Het was een ideale uitstap op een hete zomerdag maar ik was best blij toen ik de voetjes kon douchen en terug in mijn sneakers kon springen, want die zitten gewoon toch een pak comfortabeler.