Ik ben de weken een beetje kwijt precies, dus ik heb geen flauw idee meer wat wanneer gekookt werd, maar daar waar we twee weken geleden amper iets kookten en aten, was het de afgelopen weken helemaal anders, alsof we iets in te halen hadden 😉 We aten (teveel) kroketten omdat eens dat de friteuse van stal is, die uit luiigheid blijft staan (vet verversen enal) én het wel heel makkelijk en aanlokkelijk is om daar kroketjes in te gooien als je dat al een paar maanden niet meer at. Daarnaast was ik absoluut niet consequent in het menu, te weinig vis, te weinig veggie, vergaten we nog maar eens een buurderij-bestelling te plaatsen én eens je dan toch ‘fout’ (in mijn eigen hoofd voor alle duidelijkheid) bezig bent, heeft het geen zin meer om vanalles te beginnen rechttrekken, dus kom hier met die roomsaus!
Deze week zal het weer terug een pak minder zijn aangezien ik straks vertrek naar een congres in Berlijn. Ja, ik wissel morgen Sinterklaas af, het schuldgevoel dat daaraan kleeft is best groot, laat het congres dus maar héél interessant zijn. De Sint zou natuurlijk een paar dagen eerder of later kunnen gekomen zijn maar ze zijn het hier zo gewoon dat die deur in de nacht van 5 op 6 december op een kier gaat, dat het anders helemaal raar zou zijn, dus de kinderen voorop én met een vermoedelijk pijnlijke buik en chocolade tot achter de oren naar school, gelukkig ben ik vrijdagavond terug thuis en hebben ze in elk geval al beloofd om snoep voor me over te houden (absoluut geen stoute kinderen hier dus 😉)
De afgelopen anderhalve week (de ziekte deed nog effe door) aten we:
- Gehaktbrood nadat mijn zus daarover begon aan de telefoon en ik dacht, awel ja, dat met kroketjes, appelmoes en kriekjes, dat is toch gewoon heerlijk echt comfortfood nu iedereen terug gezond. Ik wou ze vetmesten, dat is toch duidelijk. De toon was gezet.
- We deden een dagje omasitten én ineens stonden er terug ritsen in al onze broeken én werden de knuffels gemaakt, de kinderen waren superblij én ik dacht dat we die oma maar beter goed konden verwennen als vanouds met een gebraadje, goeie jus, kroketten, gestoofd witloof en lekkere wortelen.
- Gelukkig was er daarna eens geen kroketten maar een pasta met spinazie en boursin (én spek voor zij die wouden)
- Er was ook pastinaakpuree met kip
- En nog eens pastinaakpuree met vis (we hadden duidelijk veel pastinaken, het was geen overschotje ;))
- De kinderen aten ook nog eens mac&cheese, iets wat ondertussen bijna mijn oren uitkomt, dus gelukkig aten we niet mee maar hadden we een avondje onder ons twee.
- Er was ook pasta met de beste tomatensaus ter wereld. Ze hebben gelijk, echt waar. Het is de beste saus met alleen lekkere parmezaan.
- We hadden ook gekleurde wortelen, raapjes en paddenstoelen met een stukje gegrild vlees en krokettjes 😉
Swat, op een evenwichtigere week binnenkort, zo rond de feestdagen ofzo. Haha. (Allé, ik zal dus alvast mijn broek aan ons oma geven om er een rekkertje in te steken)
wel, dat is tenminste life as it IS hé
merci voor het delen, geeft toch altijd weer inspiratie 🙂
Idd, dat is het he. Blij dat je er nog altijd inspiratie uit haalt!
Mmmmm kroketjes.
Ja dat blijft toch wel mmmm 😉
Mmmm kroketjes! Vroeger ging ik elke 30 december naar mijn grootmoeder om samen 250-300 handgemaakte kroketjes te maken voor de familie. Zo leuk dat dat was! Ik moet er toch eens over denken om dat zelf te doen. Misschien als de kindjes iets ouder zijn, dat ik de liefde kan doorgeven. (O ja, en eerst nog een fritpot kopen, ahum).
300 kroketten, zo heerlijk jong, allemaal zelf maken! Zot! En die fritpot, ja, wij hebben er heel lang geen gehad tot we vorig jaar de fuif van Tuur deden en dat het perfecte excuus was er om toch weer een kleintje in huis te halen, want ook al doen die ovenkroketjes goed hun best, het is toch net niet hetzelfde!