Het weekend: nieuwe bewoners & bomen en de markt van Heist

Afgelopen weekend werd bepaald door verjaardagsfeestjes en speelpartijtjes voor de kinderen die allemaal best geconcentreerd waren, waardoor we ipv te wachten tot de volgende gebracht en gehaald moest worden, gewoon tussendoor zelf vrij waren om heel wat dingen te kunnen doen. Ik hou wel van zulke weekends eigenlijk, veel doen in huis en maandag met een fijn gevoel terugblikken op wat verwezenlijkt werd. Hoewel dit weekend van een compleet andere orde is dan een rustig weekendje bij Paula,  krijg ik van zulke ‘werkweekends’ ook altijd energie en tevens rust in het hoofd: ineens heel wat to-do’s afvinken is gewoon heel fijn.

Een van die to-do’s die al bijzonder lang op onze lijst staan, is de tuin. Hoewel we hiervoor jaren geleden al een plan lieten maken, ben ik blij dat we er toen bijlange niet het geld voor hadden en onze tuin een beetje organisch is gegroeid. Er zijn wel meer mensen die knettergek zouden worden van het onkruid (lees: wilde bloemen 😉) én het lange gras, maar ik vind het heerlijk. Ik hou gewoon van het idee: een wilde tuin middenin de stadsdrukte, met eitjes van onze eigen kippen, een knorrige schildpad en katten die de eersten angst inboezemen maar zelf schrik hebben van het tweede. We willen daarom graag nog meer groen in onze tuin, meer bomen (ook al weten we dat we moeten opletten in de stad én die vooral kort moeten houden) en meer wild, dus dit weekend reden we af en aan het tuincentrum voor vlinderstruiken (want tegenwoordig is het bijna opmerkelijk als je er gewoon eentje zomaar in de tuin ziet en dat is géén goede zaak), kleine boompjes die mooi zullen bloesemen en haalden we het in ons hoofd om een 2,5 meter hoge amandelboom in de auto te proppen (die bij wonder winterhard is én prachtig bloesemt). Het is zo eens iets anders dan de appelboom die er ook nog komt.

We reden daarnaast ook naar de markt van Heist. Als je die niet kent, oh echt, ga eens op een zondagochtend (8-13 uur) naar Heist-op-den-berg  , parkeer je ergens zo dicht mogelijk tegen de Eugeen Woutersstraat (hoe vroeger je er bent, hoe beter!) en geniet van de drukte van de markt waar boeren hun eigen groenten en fruit komen verkopen, en je dus nu asperges en aardbeien bij te vleet treft, maar waar je ook kan gaan snuffelen tussen de rommel van een ander, kleren en stoffen, snoep en antiek, maar ook vissen, konijnen en kippen vindt… iets waar we speciaal naar op zoek gingen want de laatste bewoner van ons kippenhok is afgelopen winter gestorven (van ouderdom voor alle duidelijkheid). Kippen zijn zulke fijne dieren eigenlijk. Ik dacht vroeger altijd dat het me vooral om de eieren te doen was, maar toen mijn veganistische vriendin me bij de eerste kip vroeg wat ik van plan was als ze niet meer zou leggen, kreeg ik – voor ik kon antwoorden – een donderpreek dat kippen meer zijn dan eieren, en gelijk had ze. Zij zorgen namelijk al jaren voor het reduceren van ons afval (etensresten) én voor het onderhouden van de grond die we daarna ergens anders kunnen gebruiken wat ze eigenlijk gewoon tot levende compostbakken maakt. Onze vorige lichting hadden de welklinkende namen Irène, Blanche en Carla (een zwarte, witte en een bruine) en deze keer kozen we voor De Bomma (een grijze)(dank aan An Olaerts voor de inspiratie), Toktok (een zwarte, genaamd door Mies) én Marcel (een witte, genaamd door Bob) én die laatste gaf ons gisteren al het eerste ei. Ofwel was de nood dus erg hoog, ofwel zitten ze op een goeie wei. Wel, ik ga voor het laatste!