Op de ontbijttafel staat een doos Kelloggs (eigenlijk wel meer dan één) maar op deze staat een doolhof en een doolhof spreekt altijd tot de verbeelding, is er namelijk een sluitende manier om – ééns erin – er terug uit te geraken?
De wederhelft beweert dat als je één muur volgt, je er altijd uit geraakt, je kiest een kant, links of rechts, zet je hand tegen de muur en blijft wandelen. Je zal veel omweg doen, maar je geraakt eruit (ik denk daar het mijne van, want ik denk dat je in sommige gevallen ook gewoon blokje om kan lopen, maar dit terzijde :)) Tuur bedenkt dat hij een vertrekpunt zou kiezen, van daaruit zou vertrekken en als het niet lukt altijd zou terugkomen naar datzelfde punt, gezegend met een gigantisch goed geheugen zal hem dat wel lukken (voor de IT’ers onder ons: ja, hij verzon zelf het zogenaamde backtracking algoritme, opvolging verzekerd dus :)) en Jan die zegt ‘Ik klim naar boven en bekijk hoe ik dan moet wandelen’. In the box, outside the box, is er een box? Geweldig toch, hoe ‘anders’ iedereen denkt.
Wie dat bovenstaande geweldige doolhof wilt bezoeken, moet naar het Longleat Safari Park, juist maar over het water, in Engeland, Mmmm… misschien ook wel een bucklist ding 🙂
