We zijn eigenlijk al bijna aan het einde van week 4 dus dringend tijd om week 3 te ‘reviewen’. Vorige week zaten we nog enkele dagen in de Ardennen, staken we de vuurput aan, aten we er hotdogs bij en las ik in mijn boek. We doen het niet te vaak, die vuurput aansteken want fijnstof is nl niet goed, maar zo een knetterend vuur dat blijft iets speciaal.
Een dagje later vertrokken we naar huis zodat we rustig en op het gemak de zakken konden pakken voor de kinderen die op kamp vertrokken. De drie oudsten zijn weg voor 10 dagen en ik ben vooral heel blij dat ze gewoon zonder al te veel aanpassingen nog op kamp konden gaan. De KSA-groep waar ze bij zijn is zo een klein groepje waardoor ze perfect passen binnen die vooropgestelde kampbubbel van 50 personen. De kinderen blijven elkaar dus ook gewoon zien op kamp wat mij een enorm fijn geruststellend gevoel geeft.
De kleinste bleef nog enkele dagen thuis en vertrok pas eergisteren ook op kamp vertrok én wat is dat heerlijk, zo nog eens een kindje alleen thuis dat je extra in de watten kan leggen.
We bleven doorheen de week avondwandelingen doen, zowel in de Ardennen
Als in ons mooie Mechelen. Wandelingen blijven me eender waar altijd deugd doen.
Wat ik dan las:
- Snowpiercer (drie delig) van Jean-Marc Rochette: we keken op Netflix de serie uit (die we best ok vonden) en ik besloot daarop om de strip of graphic novel (om hem meer eer aan te doen) waarop het allemaal gebaseerd is in huis te halen. Ik schrok initieel even van de zwart/wit-tekeningen (verscheen het eerst in 1982, 40 jaar gelden dus), maar al snel was ik mee in het verhaal en verbaasde me over de relevantie ervan, zeker toen het ging over een pandemie die de longen aantast. .
- Nog eenmaal mijn moeder zien van Muhsen, Zana: het relaas van een jonge Britse die wordt uitgehuwelijkt door haar vader aan een man in Jemen waar ze uiteindelijk pas na 8 jaren kan ontsnappen met de hulp van de Britse media en haar moeder. Een verschrikkelijk verhaal waarbij je je afvraagt hoe zoiets mogelijk is en hoe vrouwen überhaupt in zulke wrede omstandigheden kunnen leven. Hoewel de schrijfstijl me niet echt kon bekoren, las ik het wel in een ruk uit.
