Soms lijkt het alsof de tijd blijft stilstaan deze zomer, het is namelijk nog altijd juli, nog nooit heeft deze maand zo lang geduurd. Elke dag zou eender welke dag kunnen zijn. Weekends gaan naadloos over in weekdagen en vice versa. Ik kan er geen touw aan vastknopen dat het eens zo drukke leven nu ineens zo traag gaat. De traagheid van deze coronazomer maakt me af en toe ook wel wat ongemakkelijk, want het voelt alsof ik al die tijd niet goed ‘gebruik’, dat ik hem zomaar laat passeren. Ik had dan op z’n minst meer boeken kunnen lezen, meer schoolwerk kunnen verzetten of meer dingen op orde kunnen brengen. Het is vreemd dat tijd op de één of andere manier altijd nuttig moet besteed worden, terwijl gewoon zitten op een bankje, alleen met je gedachten soms ook fijn kan zijn. Ik kreeg dan ook een warm gevoel toen we op een avond voorbij deze wandelden, zo schoon om de bank ‘van ons moe’ te delen.
Voorbij alle mijmeringen was vorige week voor ons vermoedelijk de vreemdste van de hele zomervakantie aangezien alle kinderen op kamp waren.
Eens we de jongste hadden afgezet – die daar overigens enorm naar uitkeek – waren we 7 dagen alleen. Het deed deugd om zo samen met z’n tweetjes te zijn. We aten ons een indigestie bij de lekkerste restaurants, gingen samen de stad in, genoten van alle tijd samen die vrij kwam en wandelden nog meer over trage wegen.
Natuurlijk misten we de kinderen ook, zo gaat dat nu eenmaal, je kijkt ontzettend uit naar de rust van zo een kinderloze week, maar bent tegelijkertijd zo onrustig omdat ze er niet zijn. Aangezien werken meestal toch niet goed lukt, schrijf ik ze brieven, véél brieven, iets waar zij altijd blij van worden en ik ook bij het schrijven ervan.
Ik las vorige week enkel graphic novels aangezien we tijdens onze winkeltrip nog eens langs Jan van de Stripkever passeerden én geen aanraders konden laten liggen (echt altijd heerlijke aanraders daar, de beste stripwinkel van Mechelen en omstreken, Jan kent echt zo goed zijn vak!). Het leuke aan strips is dat je ze veel sneller tussendoor kan lezen en dat je ook evengoed mee bent in een goed verhaal. Ik was 14 (?) toen ik van mijn zakgeld mijn eerste Largo Winch kocht, ondertussen 26 jaar later passeer ik nog steeds dezelfde kassa als toen en blijft het heerlijk om telkens nieuwe strips te ontdekken.
Wat is las
- Losse Eindjes van Olivier Pont: heerlijk chaotisch achtervolgingsverhaal, je hebt geen idee waar het naartoe gaat maar wat komt alles mooi op z’n pootjes terecht.
- Zandkasteel van Pierre Oscar Lévy en Frederik Peeters (illustrator): wat doe je als de tijd ineens zo snel gaat dat heel je leven zich op 24 uur tijd zal afspelen? Heel bevreemdend zwart/wit verhaal in een onwezenlijke zomersetting.
- De Zomer van haar leven van Thomas von Steinaecker en Barbara Yelin (illustrator). Een vrouw overpeinst haar leven, een sterke vrouw met een voorliefde voor wiskunde en astrofysica. Ik moest het hardst lachen met de ‘dementie bushok’ scene.
- Bloesems in de herfst van Zidrou, Aimée de Jongh (Illustrator): twee levens die mekaar in de herfstdagen van het leven tegenkomen, schone vertelling en verrassend einde.
- Sibiro haiku van Jurga Vilė en Lina Itagaki (Illustrator): ik heb hem nog niet helemaal uit, maar weer zo een fantastische aanrader, het waargebeurde verhaal van de gedwongen volksverhuizingen in de voormalige Sovjet-Unie door kinderogen.
Zo traag als het voor jou gaat, zo snel gaat het voor mij. Ik had begin juli verlof en ben al een paar weken terug aan het werk, waar het alle hens aan dek is. Ik heb eerder zoiets van: wát? Al halfweg?? Ik moet dringend bedenken wat ik nog allemaal wou doen deze zomer, voor hij voorbij is. Al wordt het er niet makkelijker op met de nieuwe maatregelen. Of leuker, moet ik eerder zeggen (overal waar ik naartoe wil een hele dag een mondmasker, pfff…).
Los daarvan ben ik de Dodentocht aan het wandelen (100km op 1 maand tijd). Ik geniet daar wel echt van, dus binnenkort eens een deftig paar wandelschoenen kopen zodat ik deze winter kan blijven wandelen. Als je tips hebt…
Waarschijnlijk heb ik mezelf met deze post grandioos ‘gejinxt’ dus we zullen zien hoe lang het nog zo traag gaat, maar idd door alle coronamaatregelen blijven ook wij ver weg van alles en iedereen waardoor ik nog steeds het gevoel heb ‘dat de zomer moet gaan beginnen’, misschien is het dat wel, waardoor het zo traag gaat? Achja…
Oh leuk zeg, 100 km op 1 maand! Als je in de buurt van Zemst woont, de trage wegen doen of eens hier gaan kijken: https://www.wandelroutes.org/! Of tips voor de wandelschoenen? Goh, een goed deftig paar moet je zo bij een AS ofzo gaan kopen denk ik, mijn eerste paar kwam van daar en is echt een goede 10 jaar meegegaan, ondertussen heb ik een ander paar ergens uit een bergwinkel in Tsjechië (want daar was het eerste paar stuk gegaan) en dat voelt nog altijd als nieuw aan wat toch ook al zo een 4 (?) jaar geleden gekocht is. In elk geval niet besparen op goede wandelschoenen! Wandelschoenen zijn echter – naar mijn gevoel – vooral van belang als je echt nood hebt aan grip (dat doet echt wel enorm veel), want ik trek ook nog heel vaak mijn loopschoenen (die ik anders toch niet gebruik ;)) aan voor een avondwandeling op ‘gewone’ wegen.
Dat doe ik nu, op mijn loopschoenen wandelen, maar na 14km voelt dat echt niet meer OK. Vandaar de interesse in echte wandelschoenen. Ik ga op zoek!
Amai… door je comment wist ik dat WP-versie van de blog niet meer ok was, want ik kreeg hem niet toegelaten 😉 maar dus het is in orde nu! Jeej! In elk geval idd, als ik meer dan 10 km ga wandelen heb ik steevast wandelschoenen aan,ze ondersteunen gewoon echt een pak beter! Veel succes met de zoektocht in elk geval!