De allerlaatste week (en nog een paar extra dagen) van de zomervakantie én dan sluit ik het hoofdstuk boeken & beelden weer af, hoewel ik er mee door zou kunnen gaan omdat ik het gewoon erg leuk vind om te zien en het me ook telkens weer doet stilstaan bij de leuke momenten in de week.
De laatste week was gewoon ook werken, verbeteren, plannen voor volgend academiejaar en heel wat studentengedoe en -zorgen, maar zoals altijd probeer ik die dingen zo goed te bundelen zodat er nog tijd is voor de kinderen, anders zitten ze hele dagen gewoon achter één van de vele schermen en daar wordt nooit iemand veel blijer van. (buiten zijzelf zoals ze altijd beweren ;))
We begonnen de week met een bezoekje aan de architect, eindelijk zijn we terug ‘vertrokken’ en de plannen die nu op tafel liggen, daar ben ik echt heel erg blij om. Hieronder zie je bijvoorbeeld dat de balkstructuur in de grote schuur behouden blijft en dat de kinderen hun eigen kinderverdiep krijgen met elks een compacte kamer en een gemeeschappelijk deel. Wij slapen beneden (alles is voor onze oude dag op het gelijkvloers). Onze slaapkamer/badkamer en dressing zijn 2 kinderkamers denk ik, dus ook dat is niet zo enorm. We gaan in elk geval heel veel moeten verkopen/weggooien/schenken… om vanuit Mechelen in Laar te passen want we gaan heel veel vierkante meters huis ‘missen’, maar ik ben enorm fan van dat gedwongen minimaliseren (hoe groter het huis, hoe meer rommel) hoewel ik nu al weet dat dat nog voor veel gezwoeg gaat zorgen.
Wij hebben een oude appelboom in de tuin (in Mechelen) waar we sinds deze zomer echt mooie en lekkere appels van kunnen plukken, iets dat ik nooit zou gedacht hebben toen we hem jaren geleden in de grond staken.
Mechelen werd gekroond als fietsstad en het wordt, ook door alle werken, de automobolist tegenwoordig best lastig gemaakt om zomaar in en uit de stad te rijden én zodoende nemen we dus ook makkelijker de fiets om de stad uit te gaan (in de stad doen we het meeste te voet). Probleem is echter wel dat ik absoluut geen orientatievermogen heb en dus sowieso verkeerd fiets, tot grote ergernis van de dochter die altijd gelijk krijgt als ze zegt ‘moeke, dit kan echt niet ze’ als we ineens naast de vangrail van de E19 belanden ;))
We hadden nog twee beurten over van onze tienbeurtenkaart in de stadsbioscoop die we moesten opmaken voor eind augustus en dus besloten we Everything Everywhere All At Once te gaan zien én hebben daar ontzettend van genoten. Wat een goede film, zeker op je lijstje zetten!
We gingen in het weekend nog eens naar de Ardennen, stevig wandelen en nog een laatste keer het groen opsnuiven want ik werd twee dagen later verwacht in het ziekenhuis voor de correctie operatie.
De operatie duurde uiteindelijk langer dan ik had verwacht (3/4 uur) maar alles verliep goed. Ik verbleef één nachtje in het ziekenhuis en de kinderen konden deze keer wel op bezoek komen én brachten de schattigste ballon mee die vrolijk door de kamer vloog. Ondertussen is dat ondertussen 10 dagen geleden en kan ik zeggen dat het goed gaat, zeker toen ik eergisteren eindelijk mijn eerste douche mocht nemen 😉 Ik moet natuurlijk nog opletten met zware dingen, met slapen enz… ik heb ook pijn, terug meer want eigenlijk is de eerste pijn nooit helemaal weg geweest, maar ook dat zal wel overgaan. In januari staat er opnieuw een operatie gepland want nu ik toch bezig ben, kan ik misschien maar beter ineens gewoon doorgaan.
Eens geen foto van mezelf met een boek, maar eentje van de oudste met de jeugdboeken die ik herontdekte. Het is geweldig om in het gezin boeken te delen en daarover te kunnen babbelen. Ik denk dat we in Finland ergens iets lazen over Raspoetin en toen bedacht ik me dat ik ooit als kind een gelijknamidag griezelig jeugdboek had gelezen. Ik vertelde erover tegen de kinderen en zocht op of ik het nog ergens kon vinden en dat was het geval!
Ik las de laatste week van de zomervakantie de volgende boeken uit:
- Raspoetin & Raspoetin duikt weer op (Guy Didelez) vertelt het verhaal van de mysterieuze Peter die stottert in het dagelijkse leven, maar niet als hij spreekt met zijn pop Raspoetin, dan lijkt het alsof de pop zelf spreekt en de jongen en hij van plaats zijn verwisseld. Tuur en Jan lazen mee en 30 jaar later gaven de boeken ook hen rillingen (mij natuurlijk niet meer ;)) dus het blijft duidelijk een goed jeugdboek!
- Verweven leven (Merlin Sheldrake) is nog eens een puur non-fictie boek. Het gaat over de verborgen wereld van de schimmels en hun essentiele rol in het leven op aarde. Ik kocht het op aanraden (in de heerlijke zondvloed) voor de verjaardag van iemand die ook weleens graag non-fictie leest en toen ik er in bladerde wist ik dat ik het ook wou lezen 😉 Het is geen boek waar je snel snel doorleest, maar het is wel goed geschreven én het is razend interessant, mijn nerd-hart werd er in elk geval heel blij want sindsdien plan ik om oesterzwammen te kweken op mijn eigen koffiegruis.
En zo stopte de zomervakantie. Ik hoop nog lang stukjes zomer mee te nemen in de dagelijkse beslommeringen eens de hele mallemolen weer echt op gang komt én ik hoop voor jou hetzelfde!
Oh Raspoetin! Opeens duiken er veel beelden op van bijna 30 jaar geleden. Die lazen we in het eerste of tweede middelbaar op school, er was toen een soort werkboekje bij ook. De kaft was anders maar minstens even eng 🙂
Goeie moed tussen de operaties door!!
Och maar zelfs met een werkboekje enal op school, best een eng boek om zo te bespreken in de klas! En dankjewel voor de moed!
Gaan jullie in Laar bij Landen wonen?
Nee, het is eigenlijk Zemst-Laar maar wij hebben het hier zelf thuis altijd over ‘Laar’. Ik had geen idee dat er ook een echt ‘Laar’ bestond eigenlijk, net even opgezocht, is ook wel Vlaams-Brabant!