Ik wou vroeger dierenarts worden, dat was mijn grote plan, samen met mijn Greenpeace T-shirts, WWF-kaftpapier en abonnement op Wapiti. Dat plan is echter niet doorgegaan en eerlijk de echte grote dierenvriend ben ik eigenlijk nooit geweest, zomaar een paard aaien of een hond knuffelen zie je me niet doen. Ok, ok, we hebben nu weliswaar 2 katten, 1 kip en een landschildpad, maar ik sta best ver weg van echte grote dierenliefde als ik mijn veganistische vriendin bezig zie met haar honden, kippen en katten dromend van alpaca’s op de weide aan haar huis. Ik ben ook niet iemand die als ze een natuurdocumentaire ziet op TV niet weg zapt, pas op, het is niet dat ik dat intrinsiek niet interessant vind, maar er is vast nog wel iets interessanter dus moest ik niet eerder toevallig de trailer van “Earth, one amazing day” gezien hebben samen met de bijkomende babbel van Michael Pas bij Van Gils en gasten, waren we maw nooit in de cinema beland voor een natuurdocumentaire. Ik was echter enorm getriggerd en de beelden beloofden zoveel moois dat we de kinderen vanochtend mee troonden voor een atypische filmvoormiddag én wat viel me dat goed mee. Prachtig is ie, gewoonweg prachtig. De beelden zijn betoverend en elk stukje verhaal op zich is spannend, grappig of ontroerend én er zit steevast wel iets in waarvan ik dacht ‘och, dat wist ik niet’! Ga hem zien, betoverend mooi, misschien niet dé familiefilm waar iedereen op zit te wachten, maar bij ons was het alvast een schot in de roos (met live commentaar enal – sorry mensen rondom ons) én natuur doet volgens mij altijd goed want op de één of andere manier stapten we allemaal best relax de cinema uit (tot we in de auto zaten natuurlijk, ahja zo gaat dat nu eenmaal altijd 😉)
Leuke activiteit, die film wil ik ook zien ! We zullen wel iets verder moeten rijden.
Zeker nu je er zo enthousiast, over schrijft. 👍😻
Doen, echt, ben nog aan het nagenieten!