Parijs is ondertussen al een tijdje geleden, zo’n vijf jaar om precies te zijn. We hadden toen nog maar 3 kinderen, Bob was zelfs nog niet in de maak, en bleven zo’n vier dagen in Parijs, de stad van de Eiffeltoren en de klokkenluider van de Notre Dame, en veel meer dan dat, maar laat het vooral die hotspots zijn die kleuters door de heer Disney natuurlijk kennen.
Tuur was slechts vier jaar, Jan anderhalf, Mies een paar maanden en als ik daar op terug kijk denk ik ‘waren wij zot of welk?’, maar dan zijn oude blogposts geweldig om terug te blikken en te zien dat dat eigenlijk keigoed te doen is, en we doorheen de jaren natuurlijk wel wat geleerd zijn over dat trippen met kinderen. We moeten nog eens terug dat is zeker, maar voorlopig kijken we met veel plezier terug op onze vorige hoogtepunten:
- Veel, heel veel, kilometers gestapt… onzen Tuur, toen vier, verdiende er eigenlijk een medaille voor want zonder al te veel morren is hij op één dag van de Arc de Triomphe, over de Champs Elysees, langs Place de la Concorde, door de Tuileries, voorbij het Louvre, doorheen St.-Germain-des-Prés, naar de Notre Dame, langs het stadhuis, voorbij Centre Pompidou terug naar ons stekje gewandeld én dat laatste was (werkelijk) vlak naast Au Printemps & La Fayette. Tuur heeft tijdens die trip het lied der liederen geleerd: “een, twee, drie, vier, vijf, zes zeeeeveen, zo gaat het goed, zo gaat het beter, alweer een kilometer’. Heel mijn scoutsverleden kwam bovendrijven 🙂
- Genoten van de parken en tuinen: de Tuileries, Jardin de Luxembourg, Place des Vosges…met of zonder speeltuintjes en molens.
- De Eiffeltoren, van kortbij of veraf gezien, ook ’s avonds met dat hele lichtspektakel, er zijn weinig iconischere bouwwerken.
- De cinefiele toer op gegaan door het zoeken van de ankerpunten van de ‘Rose Line’ aan het Louvre (Da Vinci Code) én in de voetsporen van Amélie getreden in Montmartre met een geweldige wandeling. Helemaal geweldig om met de Funiculaire naar beneden te treinen.
- Genoten van lekker eten/drinken: buiten in de tuileries, binnen in zo’n typische brasserie, op een bankje van een crepe met nutella, onder de mooie koepel van Au Printemps…
- Veel geplonsd en geplodderd in de verschillende fonteinen, waterpartijen die Parijs rijk is (ook soms onmoedwillig door de regen).
- Op de klokkenluider geroepen aan de Notre Dame en genoten van de vele boekhandelaren aan de Seine.
- Veel Parijzenaars of toeristen gecharmeerd mét onze 3 mooie meiden 🙂 achja… blond haar, krullen, lange wimpers…
- Tot onze grote verbazing ontdekt dat Parijs ook best wel kindvriendelijk is.
Nu ik hier zo terugblik, merk ik dat het echt al lang geleden is, zeker met de foto’s van zo een kleine Janneman en Mies als baby… misschien in de toekomst toch eens terug een tripje plannen zodat ook Bob in extase kan vallen als hij de Eifeltoren ziet.
