We zaten vandaag drie uur en een half in de auto voor een werfvergadering van pakweg een dik uur (én een ophaling van Collect&go in Libramont – kwestie van een andere Colruyt te moeten nemen als je nét buiten de tijdslimiet je karretje wil afrekenen, aaargh 1). Je moet er wat voor overhebben, verbouwen aan de onderkant van ons land. Het was jammer dat we niet langer konden blijven, want het sneeuwlandschap was prachtig. Ik heb weinig foto’s van binnen getrokken, des te meer van buiten en droomde al stiekem van kinderen die van de dik besneeuwde berg in den hof roetsjen.
We zitten nu echt wel in rechte lijn naar het eindstation, als we onze architect mogen geloven toch, maar toch hebben we beiden het gevoel dat er nog wel heel veel moet gebeuren, maar dat het snel kan gaan, dat hebben we ook al gemerkt, dus we geven hem ons licht vertrouwen.
Vandaag is er oa beslist dat we een witte vloer (of bijna witte) boven zullen krijgen (aaargh 2, ik heb me laten ompraten) en een zo goed als zwarte beneden. We willen helemaal niet voor een dominohuis gaan maar een beetje contrast mocht wel en we dachten ‘we doen eens zot’ 🙂 Andere keuzes die nu aan de orde zijn: de betegeling in de badkamer, de trapleuningen, de afsluitingen, de deuren, de trapjes naar de mezzanines, de spotjes enz… Toch spannend en best moeilijk die keuzes maken, want uiteindelijk heb je wel een idee waar je naartoe wil (voor de geïnteresseerden piep hier) maar is de sprong van idee naar werkelijkheid, over budget niet altijd even elegant.
Aangezien ik stilaan ook wel een beetje mottig word van het kijken naar de afrekeningen (aaargh 3), ben ik blij dat de wederhelft die kant op zich neemt, zal ik me wel bezighouden met pinnen en foto’s trekken 🙂
