Op deze eerste echte gure herfstige ochtend vraag ik me af hoe het in Torgny zou zijn, daar helemaal in het uiterste Zuiden van ons land waar er geflirt wordt met de Franse grens en er een microklimaat heerst. Ik vraag het me af omdat het volgens mij in de Provence altijd een beetje warmer is :)) Torgny is zo één van die plekjes die toeristen meestal sneller weten te vinden en waarvan de algemene teneur zegt dat ‘België toch ook best schoon is’. We waren er twee zomers geleden omdat het is opgenomen in de lijst van Schoonste dorpjes van Wallonië en ik van plan was om die hele lijst te bezoeken. Onze to-visit lijst is bijlange nog niet af, maar één van de allermooiste die we bezochten was wel Torgny.
Zoals altijd trainen we graag onze kuitspieren, dus besloten we het dorp te voet te verkennen aan de hand van een uitgebreid wandelkaartje dat we oppikten bij de toeristische dienst. De wandeling zelf is een 5-tal kilometers, ideaal met de kinderen, hoewel het wel effe klimmen is vanuit het dorp tot aan de idyllische kluizenaarskapel. Na onze tevergeefse zoektocht naar orchideeën in het natuurreservaat (tja, als je niet weet hoe de Waalse exemplaren eruit zien, kan je lang zoeken :)) en het oprapen van een aantal caches, wandelden we voorbij de wijnranken, lavendel en zonnebloemen terug het dorp in. De vele authentieke gele huisjes met kleurrijke houten klapramen en het wijntje in de tuin met rondleiding van de vriendelijke heer des huizes, Francis, zelf gaven ons een instant Provence-gevoel. De gedachte alleen al geeft me vandaag een warm gevoel, maar het zou ook eigenlijk die sjaal kunnen zijn die sinds lange tijd terug uit de kast werd gehaald.
