De 5 zintuigen: ruiken (18/40)

Mijn zus Kaat vroeg me om iets te doen over geuren, ik dacht bij mezelf dat ik dat misschien een beetje breder kon trekken naar alle zintuigelijke waarnemingen, dus niet enkel ruiken, maar ook horen, zien, voelen en proeven. Ineens werd er zowaar een reeksje geboren waarmee ik zomaar even 5 posts kan vullen én die ook weer iets vertellen over mezelf!

Ik heb mezelf steeds hetzelfde afgevraagd, nl viee vraagjes:

1. Wat is de meest favoriete
2. Wat is de minst favoriete
3. Wat is de meest onweerstaanbare, waarmee ik bedoel aan wat kan je niet weerstaan ook al weet je dat het maar vreemd/fout/vies… is.
4. Wat is degene die je doet terugdenken aan je kindertijd

Ok, we beginnen bij het begin en starten met geuren (wees aub sympathiek bij al die eerlijkheid, want er komen wat ontboezemingen aan 😉)

1. Mijn meest favoriete geur is de geur van de eerste frisse lentedagen. Het is winter geweest, we zitten in de frisse lente, het is nog bijlange geen zomer, maar ineens is ie er, die eerste ochtend waarop je buitenkomt, de zon schijnt en je ruikt de lente in de lucht. Ik kan dat niet omschrijven, maar het ruikt gewoon fris alsof het leven opnieuw is begonnen. Het is zo een dag waardoor ik ineens bakken energie krijgt en de wereld aan kan.
2. Geitenkaas uit de oven. Ik ga daar werkelijk van over mijn nek en ik heb dat al vaker gezegd, maar ik haat dat gewoon. Het is dezelfde indringende geur die je ruikt als je voorbij geiten wandelt of zoals mijn schoonmoeder ooit zei ‘aan de kl*ten van den bok, riekt ge de kaas’. Laat het duidelijk zijn dat zij ook geen fan is.
3. Ken je het moment dat je poep een hoestje deed én je weet dat dat niet goed ruikt, dat dat zelfs een heel klein beetje veel walgelijk is maar toch moet je even je neus volgen en het geroken hebben om dan sowieso ‘oeh, bah, das een goeie ;)’  te denken. Ik vermoed dat er nu de helft gniffelt en de andere helft denkt ‘ah jak, hier kom ik niet meer terug’. Ik ga het hierna niet meer over poephoestjes hebben, ik beloof het, dus blijf maar verder lezen 😉
4. Ik heb het jaren niet meer geroken tot ik de kinderen op kamp afzette, het dorre gras onder een zeil tijdens een warme zomerdag katapulteert me altijd terug naar lange zomers als kind in den hof bij oma en opa of later op scoutskamp. Soms ruik ik het ook in de Ardennen bij ons Paula, het is zo een geur die zo specifiek is dat het altijd veel herinneringen met zich meebrengt

Ik doe mee met 40 dagen bloggen, meer info hier en alle deelnemers vind je hier! Geen flauw idee of ik dat volhou maar ik heb er nog steeds zin in én ben bijna over de helft!