Hoe ging dat kamperen in de tent nu eigenlijk?

Kamperen met een tent was lang iets dat ik absoluut niet zag zitten. Mijn collega’s waren daar vroeger altijd laaiend enthousiast over, maar ik zag dat mezelf absoluut niet doen. Ik zag mezelf namelijk al ruggekakpampers verversen in een hete tent waarbij de vuile doekjes op de één of andere manier tussen de slaapzakken belanden die je dan ’s nachts al kokhalzend vastpakt terwijl je een kind dat niet wil slapen ligt de ssschht-en wegens de andere kinderen op waakstand of de buren die maar één zeil verderop liggen. We zagen onszelf ook geen massa’s gerief meesleuren en ruziemaken om een tent die niet opgezet geraakte omdat de kinderen piketten verstopt hadden of de hamer was zoekgeraakt ofzo.
Een levendige fantasie maar ook een serieuze portie zelfkennis weerhielden ons er echt van om die tent van een trektocht door Schotland zonder kinderen nog eens boven te halen mét de kinderen want Schotland was wel plezant enal, maar ik vergeet toch ook niet die keer dat we werden uitgeregend toen we de bus moesten halen maar de tent nog moesten inpakken. Mijn enige herinnering aan dat heugelijke feit was namelijk dat we dikke ruzie hadden en ik verbannen werd naar het sanitaire blok omdat de wederhelft het wel alleen zou doen., dus nee, ondanks mijn scoutverleden zat een tentvakantie er niet in.

We zijn echter wel heel erg gewonnen door het hele roadtrip-principe én hoewel de tent daarvoor een ideaal hulpmiddel is, gebruikten we ze met de kinderen tot nu toe nooit. Ik boekte dus altijd huisjes (Tsjechië) of B&B’s (Denemarken & Marokko) én één keertje gingen we met de camper (Zweden & Noorwegen) wat we echt fantastisch vonden maar wat veruit wel de duurste optie was. Als je huisjes boekt of B&B’s moet je de route natuurlijk goed uitstippelen en daar steek je best heel veel tijd en zoekwerk in wat leuk is als je fijne overnachtingsplaatsen kan vinden die je vooral doen verlangen naar de reis zelf maar eigenlijk behoorlijk frustrerend wordt als dat niet het geval is, zoals vorig jaar toen we brakke plannen hadden om naar Slovenië te gaan (heel brak, want het ging niet door). Hetzelfde hadden we nu, niet zozeer dat er geen mooie huisjes waren, maar ze vielen allemaal erg duur uit én na onze trip naar Marokko was er dus eigenlijk bar weinig (lees: geen, tot ik vakantiegeld kreeg) reisbudget over. We besloten de tent dan toch maar eens een kans te geven, 11 dagen is niet te veel, dus als het meeviel ‘hoera’, als het tegenviel ‘ok, jammer, maar het is dan maar zo’.

Ik heb gelukkig wel wat kamperende vrienden die met tips strooien, een blog hebben of kampeergerief wouden uitlenen dus ook al had ik het gevoel compleet onvoorbereid aan het avontuur te beginnen, ik denk dat dat wel meeviel door tips als ‘een tafel is echt wel makkelijk ze of waar ga jij op koken?’ en dingen op de paklijst als ‘vuilblik, blikopener, snijplank…’. De kinderen zitten natuurlijk ook in de KSA dus slaapgerief had ook iedereen al, dus het enige dat we echt nog moesten aankopen was een tent want ook al mochten we er eentje lenen, we wouden echt een tent die bijna opgooibaar makkelijk op te zetten viel, zelfkennis is namelijk het begin van alle wijsheid. We twijfelden tussen één grote tent (maar daar zitten weinig opgooibare dingen tussen) of meerdere kleine tentjes (maar vertrouwen we dat wel om onze kinderen echt apart te leggen?). Na veel heen en weer gepalaver, hakten we de knoop door en kochten we een week voor vertrek een Grand Canyon Indiana tent die geen te zware investering was (tegenwoordig kan je ze ook kopen bij de Lidl zag ik). Het is geen katoenen tent, heeft geen binnenzeil (dus hoera condens) maar ze is niet te zwaar (9,6 kilo), is echt ruim vanbinnen, je kan er in recht staan en is behoorlijk snel opzet- en afbreekaar (10 minuten, echt, zonder plannetje, compleet idiotproof). Of ze zwaar weer kan torsen, daar twijfel ik wel aan, maar een windvlaag en wat regen kan ze echt wel aan hebben we gemerkt.

En nu, viel dat tentkamperen dan mee? Wel ja, dat viel echt goed mee! Ik vertrok – zonder zeveren – met een heel klein hartje, vond mezelf redelijk hilarisch bij de gedachte alleen al dat ik zou gaan kamperen maar kijk, het was echt plezant hoewel ik ook besef dat dat komt omdat de randvoorwaarden echt mee zaten:

• Er was nog geen schoolvakantie in Wales (wisten we niet op voorhand, maar is wel de tip voor de toekomst denk ik) dus geen enkele camping zat vol, overal was er plek, zelfs tegen 20 uur ‘s avonds, ook op die pareltjes waarvan je achteraf leest dat je er snel moet bijzijn. Hetzelfde gold dus bijna altijd voor de houten picknickbanken die zwaar gegeerd zijn op een camping, altijd was er dus wel eentje vrij, zelfs vuurkorven!
• Het weer, ohja het weer. We moesten naar Wales om te beseffen dat zee en strand leuk zijn, we smeerden ons te pletter met zonnecreme en raakten echt verbrand op plekken die we stiefmoederlijk behandelden, vandaar die witte hand op mijn onderbeen (serieus). Regenweer had roet in het eten kunnen gooien, daar ben ik zeker van, maar dan hadden we waarschijnlijk gewoon ver genoeg doorgereden tot er geen regen meer was vermoedelijk.
• De tent die echt verbazingwekkend snel kon opgezet worden, ik vond dat echt fantastisch aangezien we daardoor altijd binnen het half uur compleet geïnstalleerd waren of terug konden vertrekken. De man kon dat ook echt alleen af én de kinderen vonden het niet erg om te helpen aangezien het geen zware karwei was.
• Onze auto (een buske) die echt toelaat om te stapelen met colruyt-bakken in de koffer, waardoor al het gerief altijd onmiddellijk beschikbaar was.
• Het feit dat campings doorheen 15 jaar tijd mee zijn gaan evolueren denk ik, we hebben maar op één plek met jetons moeten douchen en op meer dan de helft van de campings waren er frigo’s, wasmachines en droogkasten beschikbaar.

En hoe zat het met de kinderen? Wel, die vonden dat echt plezant. Natuurlijk maken die ruzie, die doen dat elke dag, meerdere malen, dat is op vakantie niet anders dan thuis én natuurlijk zagen die als we te lang in de auto zitten of als ze prullen zien die ze al ‘heel hun leven willen’, maar ze waren – zoals altijd op reis – ook een hecht team én een camping geeft hen toch meer vrijheid merk ik én dat laatste vonden ze heerlijk!

Er zijn natuurlijk ook wel een paar momenten geweest die wat lastiger waren:

• Pubs sluiten de keuken om 21 uur ’s avonds en dat viel tegen op onze eerste avond toen we na een lange rit eindelijk aankwamen, dan maar koekjes (wegens ook geen gas) en op tijd in bed, gelukkig was iedereen moe genoeg en deed ons eerste heerlijke Welsh breakfast die lege maag van de avond ervoor snel vergeten.
• Gasbusjes zijn iets lastig, als je ze niet nodig hebt, zie je ze overal, als je ze nodig hebt, kan je ze nergens vinden én niet elk vuurtje is compatibel met elke gasbus. We kochten van pure miserie gewoon een nieuw kookvuurtje, maar stiekem vind ik dat niet erg aangezien ik nu een mooi rood exemplaar heb!
• Slaapmatjes met gaten zijn niet tof, gelukkig had ik in een graaisessie bij Decathlon zonder nadenken speciale tape meegepakt waar de wederhelft me nu nog altijd dankbaar voor is.
• Midges zijn miserie én zitten niet enkel in Schotland, maar ook in Wales, meerbepaald Snowdonia. We realiseerden ons dat te laat dus onze eerste avond aten we rondstappend en rondzwaaiend ons eten, kropen we onmiddellijk in bed en wouden we geen extra dag blijven, maar daags nadien kochten we alle anti-midges-middeltjes voorhanden en kregen we er twee prachtige kampvuuravonden voor in de plaats.
• Onzen Bob maakt er een sport van om op reis altijd in zijn bed te plassen,serieus, die doet dat thuis nooit, maar natuurlijk in de tent tot twee keer toe wel. Gelukkig op campings waar er wasmachines en droogkasten waren!

Dus ja, we gaan dat nog doen met de tent, het heeft ons helemaal niet afgeschrikt, integendeel zelfs, het ging ons allemaal zoveel beter af dan ik had verwacht én we kregen er zo ontzettend veel vrijheid voor in de plaats. Het idee dat er niets vastlag en dat we onze reis helemaal konden laten bepalen door het moment zelf was echt ontzettend fijn, heel dat ‘columbussen’-idee is echt zo gek nog niet!

En onze paklijst (speciaal voor Els ;)), gebaseerd op de lijst die ik kreeg van Leen!