Mijn week in boeken & beelden (zomer ’18, deel 3)

Geen flauw idee of er iemand zit te wachten op deze verslagjes, maar ik vind het eigenlijk zelf wel leuk om door de foto’s te bladeren van afgelopen week, want als ik moet afgaan op dat laatste moment vandaag dan was de vakantie bij deze een ramp geweest (naar aanleiding van Liese’s stukje). De kinders waren vandaag gewoon ronduit lastig als in ruzie maken, onredelijk zijn en veel te veel lawaai maken. Onzen Bob gilt de laatste tijd echt de longen uit zijn lijf (hoogstwaarschijnlijk om zich te laten gelden als jonste) en ik ga daar compleet van tegen het plafond. Op zo een moment ben ik blij dat de wederhelft hier is én dat hij daar altijd zo veel rustiger mee omgaat zodat ik me gewoon effe kan terug trekken. Na zo een moment door de foto’s scrollen toont gelukkig dat het vakantiegevoel echt wel overheerst en dat er al heel veel meer leuke momenten zijn geweest, dus als reminder is dat al helemaal niet slecht!

DSCF1115

We waren een paar dagen alleen met de kleinste man, trokken erop uit naar Bouillon om restaurantjes te ontdekken en ijsjes te eten. Het is fijn om zo nog eens echt ééntje in huis te hebben die je kan verwennen. Deze foto is van de laatste avond die we samen hadden, de dag erna gingen we de mannen rechtstreeks ophalen op kamp. Bob was zo in zijn nopjes omdat ie ze eindelijk ging terug zien (ironie oh ironie dat ze een uur na thuiskomst al ruzie hadden). De anderen hebben het trouwens heel erg goed gehad. Die oudste heeft zich helemaal herpakt én praat nog honderduit over de epische dagtocht die ze hadden, wat ons toch een kleine zucht van opluchting gaf.

DSCF1301

We gingen naar ons favoriete ‘verborgen’ plekje aan een bosriviertje om te zitten, te lezen, te spelen, dammen te bouwen enz… Ik was de enige die me helemaal in het ijskoude water durfde te leggen, maar dat gevoel achteraf was gewoon heerlijk.

DSCF1437

De man bouwt zoals gezegd aan de boomhut, hij heeft daar grootse plannen mee en het wordt echt wel mooi maar gelukkig voor hem is ie een pak geduldiger dan mij!

DSCF1316

DSCF1399

In de vakantie gaan we wel vaker uiteten, maar test ik ook altijd minstens één kookboek uit. Ik ben momenteel helemaal dol op ‘Heel veel veg’, een kookboek met zo goed als enkel groenten in de hoofdrol én echt lekkere gerechten die helemaal niet gecompliceerd zijn. Ik vergeet trouwens doorheen het jaar altijd hoe heerlijk het is om buiten te eten, maar hier doen we het elke dag meermaals. We verschuiven de tuinbank naar een plek in de schaduw én maken van elke maaltijd een beetje een feest.

DSCF1411

De vuurput is en blijft één van de aangenaamste dingen hier bij Paula, het is altijd heerlijk om er te gaan zitten.

DSCF1343

We gingen naar de nacht van het boek in Redu én natuurlijk mogen de kinderen dan een boekje kiezen dat ze zo goed als onmiddellijk beginnen te lezen. Heel erg sociaal gebeuren dat 😉 maar eigenlijk kan ik er weinig op zeggen, want ik ben zelf ook terug beginnen lezen, bijvoorbeeld op de trappen van ons huis, lekker in de schaduw,

DSCF1189

Op een avondje buiten bij het kaarslicht

DSCF1126

Tijdens een restaurantbezoek toen het hele gezelschap naar de WC was en ik heel erg lang alleen bleef, zo blij met die e-reader die toen in mijn sjakos stak.

DSCF1037

En natuurlijk in de hangmat, op het terras, aan de boomhut, de vuurput en zowat elk ander plekje dat zich er toe leent!

Wat ik las:

  • Water voor de olifanten van Sara Gruen las ik uit nadat ik het twee weken niet had aangeraakt. Het is een mooi en ontroerend verhaal én het is ook ergens wel confronterend en pijnlijk te lezen hoe mensen op hun oude dag niet meer naar waarde worden geschat. Ik ben wel fan. Blijkbaar is er ook een verfilming van, maar enkel de acteurs nog maar zien doet me besluiten dat ik die precies toch niet ga kijken.
  • Oorsprong van Dan Brown las ik in een ruk uit. Dan Brown vertelt zo filmisch dat je snel mee bent met het verhaal. Ook al zag ik van ver afkomen welke grote plottwist er nog verscholen lag, toch vond ik dat helemaal niet erg. Lang leve wetenschap, geschiedenis, IT, geloof, spanning en sensatie allemaal in één boek.
  • In A little life van Hanya Yanagihara ben ik nog bezig en nog lang niet klaar. Het is stilaan – volgens de wederhelft – grappig en verontrustend tegelijkertijd hoe lang ik al in hetzelfde boek bezig ben, maar het is een pareltje (denk ik). Het gaat traag omdat ik het in het Engels lees, omdat het gewoon niet zo hapklaar geschreven is, omdat het 700 pagina’s zijn én omdat ik het ook niet erg vind dat het zo traag gaat. Ik lees een paar pagina’s en leg het opnieuw weg, het past gewoon ook niet bij het boek om er als een bezetene in bezig te zijn én eigenlijk sluipt er daardoor nog meer traagheid in de dag. Iets wat ik altijd wel kan gebruiken!

12 reacties

  1. Ik vind dat leuk, zo’n verslagjes. Ik maak ze zelf ook voor mijn blog, en in de eerste plaats ook voor mijzelf (en voor de wederhelft). Altijd leuk om terug te lezen.

    A Little Life heb ik een tijd geleden in het Nederlands gelezen. Was echt het beste wat ik in jaren gelezen heb. Is enorm aan mijn ribben blijven kleven. Ik denk dat ik het binnenkort nog eens opnieuw lees. Ik heb het gevoel dat ik in het begin van het boek, toen ik nog niet echt in de flow van het verhaal zat, enorm veel gemist heb, en in dat licht wil ik het eens opnieuw lezen. Geniet er nog van!

    1. Gelukt 👍 Dikke merci he!
      Ja ik vind die kleine verslagjes eigenlijk ook fijn om te doen, op mijn oude blog deed ik die veel meer eigenlijk. Het is zo waardevol om door die vele vele foto’s (ik trek er echt veel te veel ;)) te wandelen want ik vergeet zo snel zo veel.
      Ja, echt, a little life, ik geniet echt van het lezen op zich, een heel aangenaam gevoel eigenlijk. Ik heb het af en toe ook al moeten wegleggen omdat ik sommige dingen zo gruwelijk vond maar ik heb nog de helft te gaan dus nog veel tijd om te genieten!

  2. idd leuk om deze verslagjes te lezen, en ook om wat tips op te doen.
    Boeken zoals “oorsprong” en ” een klein leven” staan al genoteerd om deze zomer nog te lezen.

    Mijn boeken dat ik tof vond ?
    -” de Japanse minnaar” van Isabelle Allende
    – “1000 schitterende zonnen” en “de vliegenaar” van Hosseine khaled (populaire boeken van weleer)
    – Santa Montefiore en Sarah Jio : nadeel is wel dat, als je er één leest, de volgende boeken rap één tonig worden.
    – een favoriet van mijn pa : “de jongen in de gestreepte pyjama” (bestaat ook als e-book, en is verfilmd)
    – nog een boek over Jodenvervolging : “haar naam was Sarah” van Tatiana de Rosney.

    en er zijn er nog zoveel meer….

  3. Ben toevallig ook bezig in “een klein leven”, in het NL weliswaar. Ik heb echter moeite om erin te komen, ondertussen al “Noord” van Sien Volders uitgelezen. Met plezier gelezen zelfs, geen saaie stukken, een boek dat je vlot uitleest. Nu ff doorbijten in “een klein leven”. Ik ben er nieuwsgierig naar alhoewel ik schrik heb van het thema. Maar ik kan het nog altijd wegleggen als het teveel wordt, denk ik dan (maar ken jezelf, dan wil je toch weten hoe het afloopt).

    1. Ja dat is he, je wilt gewoon weten hoe het afloopt en ik heb de wederhelft ooit beloofd dat ik niet meer de laatste pagina’s ga lezen, dus ik ben ook nog effe bezig 😉

  4. oh, ja ‘haar naam was Sarah’, mooi ! ook de film … maar heel aangrijpend, dat vond ik toch …
    ook ‘the boy in the striped pyama’ is heel goed
    nog tipjes
    ‘jesus carrasco : de vlucht’ dun boekje maar mooi … hard ook
    ‘in de schemer fluit de merel’ Linda Olsson
    of, heel spannend ‘Diney Costeloe de verloren kinderen’
    lezen .. zo heerlijk !

    ik herken ook je verhaal rond de foto’s en hoe die herinneringen helpen vasthouden … en hoe nodig dat is als er veel ruzie wordt gemaakt … bij ons tegenwoordig de rollende ogen van de puberzoons heel de tijd bij alles wat we doen ‘zo sàài’ …
    oh, dan kan het zo deugd doen om er foto’s ‘naast te leggen’ en de goeie momenten weer even op te halen …

    wij waren begin juli in de Périgord en maakten daar allemaal samen een dagtocht met de kajak, ontzettend heerlijk en waar ik het meest van genoot was toch wel de stilte ! zo zalig !
    eind van de tocht belandden we toch nog, kajak ondersteboven, in het water, toen we dat allang niet meer verwachtten, dus je raadt het al: ipod, mét alle foto’s, mee kopje onder !
    vorige week had ik het gehad met dat gemis en kochten we een fototoestel. om diezelfde reden, je weet wel, die mooie momenten kunnen vastleggen en kunnen ‘vastpakken’ op de momenten waarop je al te veel zucht en het niet meer weet …
    🙂

    1. Merci voor alle boekentips, want idd lezen is echt heerlijk, ik heb het weer helemaal opnieuw ontdekt!
      Ohjee, alle foto’s dan ook kwijt? Dat zou ik ook echt heel erg vinden. De kinderen zeggen hier soms wel eens ‘maar alle, waarom trek jij zoveel foto’s? maar ik vind het heerlijk om te doen en misschien nog fijner om naar terug te kijken!

Altijd fijn om iets te horen!