De hittegolf bleef aanhouden dus werd er weinig anders gedaan dan zwemmen. Ik denk dat deze dagen het meest bij het echte zomergevoel aanleunden: opstaan, de zonnecrème van de dag ervoor nog ruiken en het zwempak dat opgedroogd en half uitgewassen over het bad hangt te drogen, terug aantrekken. Het was pure luxe om op die manier de dagen door te brengen.
Ik tekende ook veel en mijn potlood werd zo klein dat ik het uiteindelijk toch echt moest vervangen, iets waar ik best trots op was, want zo snel had ik nog nooit een tekenpotlood opgebruikt. Ik tekende een hele lading kaartjes die ik nog altijd moet opsturen (alles op z’n tijd is een te mooi excuus voor het moeilijk hebben met de dingen af en toe echt af te werken ;))
Eens de hitte wat ging liggen werd het weer tijd voor (avond)wandelingen. Heerlijk zijn de bossen waar er niemand komt en water vrij stroomt. Ik zei het al eerder, maar ik kan het niet laten om mijn voeten in zo een stroompje onder te dompelen. Het geeft me steevast een soort van ‘puur’ gevoel denk ik.
En natuurlijk zijn avonden aan de vuurput altijd fantastisch en marshmallows zijn daar onontbeerlijk, liefst zo plakkerig mogelijk 😉 Ik trok één van de liefste foto’s van de vakantie denk ik toen ze mekaar aan het voederen waren en daar ontzettend veel plezier in hadden. ❤
Als je goed op de foto kijkt zie je de boomhut wat verder en hoger weg, je weet wel die hut die de man een tweetal jaren geleden bouwde. Het is mijn absoluut favoriete plek hier bij Paula én ze is eigenlijk volledig alleen van mij, want de man verloor zijn interesse toen de hut af was en de kinderen bouwen liever hun eigen exemplaar in het bos. Het is er heerlijk zitten zo tussen de bomen. (en niemand komt me er ooit echt zoeken, tenzij ik vraag om toch nog eens een foto van mij te maken ;))
Mijn leesritme is behoorlijk wat lager sinds ik dagelijks teken, maar als ik de verhouding één boek per week zou kunnen aanhouden van zodra we weer massaal uit de startblokken schieten zou ik eigenlijk wel heel blij zijn. Het zal er doorheen het jaar ongetwijfeld iets minder met frisse rosé aan toe gaan 😉
Ik las uit:
Pogingen iets van het leven te maken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar van Hendrik Groen (aka Peter de Smet) (merci Leen, voor de tip!) wat een af en toe hilarische vertelling is over het leven in een rusthuis. Ik heb meermaals gelachen, luidop, maar ook soms nog net geen traan weggepinkt en af en toe het boek weggelegd omdat ik even wou reflecteren. Het is luchtig, maar hier en daar ook zo ontzettend raak geschreven, heel graag gelezen dit boek.
Alle vorige weken:
Erg mooie foto van jou in de boomhut 🙂
Oh dankjewel, ik heb er niet veel want sta liever achter de camera en als ik de man er dan eens bijhaal voel ik me altijd zo opgelaten 🤦♀️ maar omdat ik hier altijd maar foto’s van hen deel (en op IG) vind ik dat ik dat zo nu en dan toch ook van mij moet doen ofzo, denk ik 😉
Graag gedaan hoor, die boekentips! Altijd fijn om te horen dat ze geapprecieerd worden :-). Ik krijg ze trouwens ook graag, vandaar dat ik altijd met extra aandacht jouw boekenposts lees 🙂
Ik wil ook zo’n boomhut!
Ik begrijp dat helemaal 😉