Ik ben eigenlijk terug beginnen bloggen om mijn hoofd vrij te maken, om terug te schrijven, om dingen te delen die me wel eens gevraagd worden, lekkere en leuke dingen, dingen die mijn hart doen zingen (maakt nu achter de computer een beweging die de cirkel rondmaakt :)). Zo zijn daar ook mijn simpele maar immer succesvolle cakejes. De cakejes die ik op automatische piloot maak, 72 stuks per uur als het echt moet (mijn keuken is gezegend met een XL-oven) en die het altijd goed doen. Als naar mijn recept gevraagd wordt, verwijs ik altijd naar tante Imperial die eigenlijk weinig moeite deed om haar recept echt geheim te houden.
De truc zit hem volgens mijn bescheiden mening, echter in het kloppen van het deeg, geen gedoe met schuimende eiwitten, maar alles plompweg bijeenkappen en de keukenrobot zijn werk laten doen, net zolang tot je een sneeuwwit stevig deeg krijgt dat je makkelijk met een ijsschep in een, met papiertjes gevulde, muffinplaat kan verdelen.
Voor twee platen (24 vormpjes dus)
- 200 gr zelfrijzend bakmeel
- 200 gr boter (op kamertemperatuur)
- 200 gr suiker
- 4 eieren
- 1 zakje vanillesuiker
Na wat uittesten kwam ik uit op 23 minuten op 180*C in mijn oven (boven-onderwarmte).
Als het echt wat meer mag zijn, doe ik er een vanilleroomboter-topping op. Alle heil aan echte banketbakkersroom, maar als het vooral snel en nog lekker moet zijn gebruik ik een zakje vanillepudding dat ik klaarmaak met de helft van de vooropgestelde melk zodat je een pudding krijgt waar je letterlijk je lepel in kan rechtzetten. Kinderen vinden dat de max :)) Laat die afkoelen onder plastiekfolie zodat je geen velletje krijgt. Een zelfde hoeveelheid pudding mengen met boter, stevig opkloppen, al naargelang de smaak nog wat poedersuiker en/of vanille toevoegen. Versieren mag altijd en je krijgt ineens simpele cakejes die echt wel schoon op een etagere passen.
Deze week cakejes moeten bakken voor het de warmste week op school, en toch maar weer teruggevallen op dit recept. Commentaar van de klasgenootjes van de kinders hier: ‘amai, die cakejes van uw mama waren toch wel de lekkerste die erbij waren!’ Alle lof naar jou dus (of naar tante Imperial ;-))
Oh zo tof Leen! Altijd scoren met die cakejes he!