De ballen in de lucht houden: hoe wij dat doen

Ik sprak vanochtend met de buurvrouw, een andere dan die van het boek, we hadden samen koffie (of beter ik koffie en zij thee) en zoals vaak gaat het gesprek snel richting balans werk & gezin. Die balans is iets waar iedereen mee worstelt, denk ik of beter weet ik. Ik ben daar – net zoals zovelen – een tweetal jaar geleden op stuk gelopen en sindsdien nog steeds een beetje zoekende. Het heeft me toen als mens, maar ook ons als gezin doen beseffen dat we de dingen echt anders moesten aanpakken. Ondertussen zijn we twee jaar verder, hebben we (en ik ook alleen) veel geleerd en zijn er wel wat dingen die voor ons het leven een pak evenwichtiger hebben gemaakt, dus waarom niet delen?

• minder werken 🙂 als je kan, is dit het eerste denk ik. Sinds dit schooljaar werk ik halftijds, het heeft me vele maanden thuis gekost om daar effectief achter te komen en al mijn ouderschapsverlof zal er na dit schooljaar definitief aan zijn, maar na twee maanden kan ik oprecht zeggen dat ik dit veel eerder had moeten doen. Ook de zelfstandige wederhelft heeft diezelfde kaart getrokken (en ook dat was niet zo evident) door elke woensdagnamiddag thuis te zijn, het geeft ons als gezin heel veel ademruimte en extra quality time. Als je kan, minder werken dus, meer tijd voor het gezin en meer tijd voor jezelf.
• het gezinsritme herbekijken: tot twee jaar geleden deed de wederhelft ‘de ochtend’ en ik ‘de avond’. Dat moest zo want hij kon dat op werkgebied niet anders regelen, en ik zit in het onderwijs dus ben toch altijd op tijd klaar voor de kinderen. De man zijn werkdag begon maw pas tegen 10 uur, waardoor hij ’s avonds ook steeds ten vroegste tegen half acht thuis was, lang na de bedtijd van de kinderen dus. Koken, huiswerk maken, bad & bed waren elke dag alleen voor mij, ik vraag me achteraf nog altijd af hoe ik dat deed in combi met niet alleen de job. Dat moest anders en na bijhorende babbeltjes is het ook anders gegaan. Nu vertrekt de man voor dag en dauw, zelfs voordat iedereen uit bed is, maar is wel tegen vijf uur ’s avonds thuis. Soms durf ik deze regeling ook wel eens te verwensen na de zoveelste lastige ochtend of begin van de avond (’s avonds pak ze meestal mee van school), maar toch zijn we er als gezin echt op vooruit gegaan. We zitten ’s avonds samen aan tafel, kunnen samen vertellen over de dag, het huiswerk kan rustiger gebeuren… Er is opnieuw gewoon meer ademruimte. Stilstaan bij het gezinsritme dus, de vanzelfsprekende dingen echt eens anders bekijken was goede raad van een kennis (en ik beweerde toen ook dat het absoluut niet anders kon). Zij kreeg gelijk.
• een vaste clan aan babysitters (of de app Bsit) en een poetshulp, het is eigenlijk gewoon tijd kopen, maar als het kan: waarom niet? Ik ken ook gezinnen die bewust een soort ‘nanny’ in huis hebben gehaald en ook daar: waarom niet? Of bijvoorbeeld een ruilhandel of regeling starten, taken verdelen over meerdere gezinnen zodat het voor iedereen makkelijker wordt. Niet altijd evident misschien om op te starten, maar vanuit onze straat vertrekt elke zaterdagochtend een andere ouder met kinderen voor dezelfde tekenacademie. Het is maar een kleintje maar op de zaterdagen dat je niet van dienst bent geeft het rust.
• de kinderen zelfstandiger maken: kinderen kunnen echt veel, verbazingwekkend veel. Toen Mies (het kind weliswaar buiten categorie hier in huis :)) op haar drie jaar zelf haar kleren begon uit te kiezen en zichzelf helemaal alleen kon aankleden, besloot ik om me erover te zetten dat ze soms uit een roze verpot kwam gewaggeld, en vooral om me te focussen op ‘wauw, die doet dat gewoon zelf!’.  Als die kleine meid dat kon, waarom zouden die grotere jongens dat dan ook niet kunnen? Nu twee jaar later, kiezen ze (meestal) allemaal zelf hun eigen kleren (niet altijd onze keuze, maar so what?) en kleden ze zichzelf aan en monkey see, monkey do, dus Bob probeert ook al mee te doen. Daarnaast hebben brooddozen, jassen, schoenen, huiswerk allemaal hun eigen plek en zij weten die allemaal zelf te vinden. Wij lopen daar (meestal :)) niet meer achter. Tafeldekken, afwasmachine uitladen, daar gebruiken we het kindje-van-de-dag-systeem voor (enkel op de lange weekdagen). Andere taakjes zoals het bed opmaken, licht uitdoen en je eigen plekje aan tafel opruimen proberen we hen ook bij te brengen. Ik maak kaarten met icoontjes (ideetje dat ik ooit hier las) die ik strategisch ophang in de keuken, kamers en gangen waardoor ze er altijd aan herinnerd worden… en op de één of andere manier werkt dat. De tafel wordt ’s morgens altijd door hen gedekt, ze eten uit zichzelf, maken zichzelf helemaal alleen klaar en op die manier geraken we ’s morgens ook op tijd de deur uit zonder dat ik op een ontiegelijk vroeg uur moet opstaan (ohja brooddozen worden de avond ervoor klaargemaakt).
• ‘pick your battles’, we kunnen niet alles hebben, echt niet wat men ook durft te beweren en daarnaast ‘stop met vergelijken’: voor mij is het van belang dat ik elke avond vers kook, dat is één van mijn battles. Waarom? Omdat ik graag kook, het me ook rust geeft en ik eten gewoon belangrijk vind. Zo heb ik er nog een paar, maar er zijn zoveel andere die ik laat links liggen zoals sporten, een opgeruimd marie kondo huis,  een ambitieuze job, modebewust door het leven stappen of kinderen die uit een modemagazine zijn weggelopen,  dus ja ik laat bewust veel liggen, en daar voel ik me echt niet altijd even goed bij, zeker niet als bijvoorbeeld studiegenoten ineens het dubbele van mij blijken te verdienen met een wreed interessante job maar je kan dus niet alles hebben, want niemand heeft dat (ook al doen sociale media je echt wel anders geloven) dus pick your battles, ga daarvoor en doe wat je het meeste voldoening geeft, dat vergelijken gaat vanzelf stoppen als je echt blij bent met hoe of wat je doet. Echt!
• we-time met de kinderen: leuke dingen doen met de kinderen maakt het allemaal lichter, en daarmee bedoel ik geen leuke dingen puur alleen voor hen, maar dingen die voor iedereen leuk zijn en daar bewust tijd voor maken in de agenda. Voor ons is dat bijvoorbeeld gaan wandelen en/of geocachen. Een frisse neus halen, in de bossen wandelen doet ons allemaal goed en laadt altijd onze batterijen op, hoe moe we ook zijn.
• we-time als in hij en ik: leuke dingen doen als koppel, daarom niet wekelijks, want echt, dat zou voor mij alleen maar extra stress betekenen om dat elke week in te plannen, maar wel om de zoveel weken een vaste afspraak in ons favoriete restaurant. Dat lijkt saai, altijd gaan eten in hetzelfde restaurant, maar geeft ook rust: geen keuzestress, we weten wat te verwachten, het is altijd lekker, ze kennen ons en elke keer leggen we al de babysit en reservatie vast voor de volgende keer. Daarnaast doen we nog wel andere dingen, maar zo die vaste afspraak zonder veel gedoe geeft ons steevast we-time in hele drukke periodes waar een ‘date’ plannen het laatste is waar je mee bezig bent.
• profiteren van extra-time: elk oudercontact, bankbezoek of infoavond waar we met twee naartoe gaan, koppelen we aan een momentje voor ons twee: de babysit is toch al geregeld!
• me-time: zelfzorg, leuke dingen doen alleen voor jezelf, is soms een hele moeilijke, niet alleen voor mij waarschijnlijk. Door halftijds te werken heb ik er natuurlijk echt veel meer tijd voor gekregen wat leuk is, maar ik ga ook al sinds vorig schooljaar opnieuw naar de kunstacademie, één avond in de week, het lukt me niet altijd maar het geeft me zo veel plezier als ik toch ben geweest. Me-time dus.
• digitaliseren: als IT-ers lijkt dat voor de hand liggend, maar wijzelf lezen nog altijd liever uit een echt boek dan een e-reader dus voor ons was dat ook niet altijd even evident, maar digitaliseren dus. We hebben elks een google agenda die we syncen met elkaar en alles komt daarin, alles van kappersafspraken, lessen, vergaderingen, wekelijkse trainingen tot kinderfeestjes. Het vergde heel wat doorzettingsvermogen maar nu kunnen we niet meer zonder. Nog handige apps: wunderlist ofte to-do-lijstjes die we delen, ik probeer nu outofmilk uit en we hebben een whatsappgroepje met de babysitters wat ons al heel wat over en weer ge-sms heeft bespaard. Nog leuk is Evernote of OneNote voor ideetjes en webwinkels (Collect&Go, Bol.com, Zalando…) om te kunnen shoppen na 18/20 uur.
• één rustdag in de week waarop niets moet maar alles mag! Onze kinderen gaan naar de KSA en dat is op zaterdag wat ik eerst geweldig bizar vond want jeugdbewegingen moeten toch gewoon op zondag doorgaan? Toch? Naast het feit dat het een coup de foudre was tussen de kinderen en de KSA, zorgde dat er ineens ook voor dat zondag, dus echt één weekenddag volledig gevrijwaard bleef… en ik kan achteraf niet bevatten dat ik dat niet eerder beseft had, dat het zo zalig is dat een zondag gewoon echt een rustdag kan zijn, een dag waarop alles kan en mag, maar vooral niet te veel moet: een zalige zondag dus! (En na een bijhorende drukke zaterdag komt die altijd van pas :))
• als het allemaal tegenzit: ademhalen, diep ademhalen en op tijd gaan slapen, weten dat de moeilijke momenten even snel passeren, dat iedereen bleitende kinders en ruziënde koters heeft (al lijkt dat niet zo, maar dat is echt wel), mindere dagen, lastige momenten op het werk, een berg strijk (om dan nog maar te zwijgen over de overvolle manden was), kasten vol rommel, geen zin om te koken (ik ook soms echt niet)… Iedereen twijfelt en iedereen doet zomaar wat, maar vooral z’n best, wij zijn allemaal groot geworden en er komt echt een moment in de verre toekomst dat je naar dit moment wil terugkeren.

Tot slot denk ik niet dat er vaste regels zijn in ‘hoe een betere balans te vinden’ of ‘hoe de ballen in de lucht te houden’, dat ieder gezin anders is en dat ieder gezin ook andere prioriteiten heeft, maar dit werkt voor ons en geeft ons extra ruimte, het meeste van de dagen toch, als ik uitgerust ben, de kinderen meewerken en de zon schijnt 🙂