De ‘nep’communie

Het is bij ons de gewoonte om voor de ‘communies’ niet een groot feest te doen, maar om alleen op uitstap naar keuze te gaan met moeder of vader. Als ze in het tweede leerjaar met moeder op stap gaan, doen ze dat in het tweede middelbaar met vader. Zo ging ik met de oudste naar Keulen en de man met hem naar Parijs, de tweede ging kajakken met de man én gaat met mij binnen een paar maanden naar Londen, de dochter ging met mij naar Amsterdam en gaat vermoedelijk iets stoers doen met de man én de jongste gaat met de man binnen een paar maanden naar Rotterdam en met mij naar een plek waar ie nu nog geen idee van heeft.

Voorafgaand aan de eerste tripjes doen ze wel hun (nep)communie en vieren we dat en petit comité . Voor de tweede trip doen we niet echt iets, maar is de deal dat ze die min of meer zelf in mekaar steken. Het lijkt alsof we daar op voorhand heel erg over nagedacht hebben, maar ik heb daar ooit een fijne babbel met Elke over gehad (een slimme filosofe die godsdienst geeft aan een bende pubers) en toen is dit idee ontstaan (dus nog steeds, merci Elke).

De eerste twee deden nog wel een ‘echte’ communie in de kerk, maar hoe ouder we werden, hoe moeilijker we dat vonden als niet-gelovigen, dus schakelden we voor de twee laatsten over op een ‘nep’communie, een term die de kinderen daarvoor zelf bedachten.

Ik vond het best moeilijk om een alternatief te verzinnen, want ik wou het niet te zwaar maken, maar wou wel even stil staan…. uiteindelijk werd de ‘nep’communie een mini viering die geleid wordt door het kind zelf. Ik schreef een lang simpel gedicht dat ze voorlezen en waarbij ze tegelijkertijd enkele dingen doen, zoals een kaars aansteken, zure hosties uitdelen en hun favoriete muziek opzetten. Na de mini-viering mogen alle aanwezigheden hun wensjes voorlezen (dat ze op voorhand konden bedenken, want ik stuur hen de kaartjes 2/3 weken op voorhand op)(ik stuur die trouwens ook op naar vriendjes en juffen/meesters enz want er zijn wel veel mensen zo in het leven van de kinderen, maar die worden dan voorgelezen door ons of door hen achteraf).

Ondertussen 3 jaar geleden maakte ik al een gedicht voor de dochter op basis van wat ik vond op het internet én deze keer vertrok ik daarvan om er eentje te maken voor de jongste en paste hier en daar natuurlijk wel wat aan, maar grosso modo bleef het eerdere gedicht wel overeind. Ik deel het hier integraal (met foto’s uit elk jaar) voor moest je ook wat inspiratie kunnen gebruiken!

Bob

Eigenlijk is het gewoon een heel erg mooi moment, waar ze op voorhand wel wat stress voor hebben, maar dan beseffen dat dat voor niets nodig is omdat ze omringd worden door mensen die hen graag zien!

We deden de nepcommunie tijdens ons feestweekend waar we alle feesten van afgelopen 2 jaar inhaalden en speciaal voor de gelegenheid kwam vriendin Veerle foto’s trekken zodat ik eens niet constant met de camera rond liep! Oh en onze kinderen kiezen altijd hun kleren zelf, dus dat Bob een blazertje droeg toont aan dat ie het zelf heel belangrijk vond. Zo lief ❤