Een allegaartje

Geen ‘as we speak’ want dat is veel te gestructureerd voor wat dit zal worden, maar een allegaartje van vanalles en nog wat, iets waaraan eigenlijk wel meer bloggers doen bedenk ik me! Ik wou eigenlijk gewoon echt nog eens wat schrijven zonder er te veel over na te denken:

• Ik vond De Mol het meest geweldige programma ooit, tot ze er terug mee begonnen en nu na twee seizoenen is er (voor mij) de magie echt wel een beetje af, maar misschien is dat gewoon de magie van een zondagavond die ik mis.
• We hadden een heerlijk weekend in de Ardennen, we gingen wandelen en hadden onze eerste BBQ bij zonsondergang. Het deed verlangen naar de zomer en naar zoveel meer rust.
• Ik ben jaren geleden diep gegaan, te diep gegaan en ik heb heel erg hard gewerkt aan mezelf. Dat is goed want ik merk sneller wanneer ik weer op die grens zit. Ik heb dat aangegeven op het werk, een beetje op mijn strepen gestaan, er werd geluisterd én dat is fijn, maar ik blijf daar dan toch altijd een beetje over piekeren, zo van ‘mocht en kon ik dat wel?’, ‘willen ze me nu nog wel?’ #aaargh
• Tegenwoordig krijg ik meer aanbiedingen via de blog (niet veel, ik ben en blijf een piepkleine vis, plankton eerder ;)). Ik ga er nooit op in, omdat het me allemaal weinig doet. Ik zie soms wel dingen op andere blogs verschijnen en dan vraag ik me soms af waarom ik het niet doe, want uiteindelijk is het toch allemaal relatief onschuldig en iets krijgen is toch altijd fijn? Niet? Toen kreeg ik een leuk voorstel, echt iets voor mij én ik vroeg meer info want ik was wel geïnteresseerd. Ik kreeg een hele briefing door en ineens stond daar zwart op wit dat ik helemaal niet zo duidelijk mocht zijn dat het een advertentie betrof. Allemaal niet zo onschuldig dus… dus nee, toch niet zo fijn én ik heb dan ook bedankt voor de eer. Ik ben nu anderzijds wel heel benieuwd waar ik het wel ga zien opduiken.
• Mieke de schildpad die we hebben geërfd van mijn moemoe, is eindelijk terug boven de grond, een beetje groggy uit haar winterslaap. Mijn moemoe maakte zich daar elk jaar zorgen over én pas nu besef ik dat die zorgen echt terecht waren, want het is gewoon enorm spannend zo rond aanvang van de lente, hopend en speurend de tuin inkijkend op zoek naar een teken van schilpaddeleven.
• Ons lentegevoel gaf ons al twee muren oud-roze en een andere muur werd met zwarte kurk beplakt, de kinderen raken er stilaan aan gewoon maar de volgende stap is een roze plafond. We kijken al uit naar hun reacties als we daaraan beginnen.
• De man is gastdocent bij mij op school, dat is grappig en ontluisterend tegelijkertijd, want ineens valt het harde werk zo veel meer op en hij schrikt van al mijn impliciete kennis over ‘hoe lesgeven’. Op elke vraag kan ik meerdere antwoorden geven en het is vreemd om eens echt de expert in huis te zijn. Hij heeft nog meer bewondering gekregen voor de job én ziet ook wel de schoonheid ervan in, maar ik denk niet dat hij zo zot is om het ooit fulltime te willen doen.
• Het leukste als laatste want we trekken er volgende week op uit en reizen naar een echt exotische bestemming, zijnde Marokko. Mijn hart maakt een serieuze sprong, elke keer ik eraan denk. Het was absoluut niet het plan, tot de man in het zoeken naar een bestemming gewoon lekker impulsief was en hier dus ondertussen gewoon reispassen voor iedereen liggen te blinken, iets waarvan ik nooit gedacht had ze nu al in huis te hebben (we kunnen dus ongeacht wat de Brexit brengt ondertussen wel gewoon naar Wales, haha dan toch). Het is spannend, maar ook heel leuk en we kijken echt enorm uit naar dat prachtige land. Ik hoop met ontzettend veel geweldige verhalen en belachelijk veel foto’s verslag uit te kunnen brengen!

Ohja en er zit nergens een aprilvis tussen, het had gekund als ik er niet pas aan gedacht had na het publiceren!