Goed eten: adresjes om te delen

Dat we graag eten sluimert er hier wel vaak door: ik kook immers graag en veel, maar we gaan minstens even graag ‘goed eten’. Het mag dan een flinke meevaller zijn dat ons Paula in een – zoals ze zelf zeggen – gastronomische regio ligt, ironisch genoeg is Paula – als in de persoon zelf – niet echt de grootste Bourgondiër, maar swat, dat volledig terzijde.
Toen we vorig jaar eens een weekend met z’n tweetjes – onder het alibi Paula op te ruimen- in dArdennen zaten, was dat natuurlijk ook het moment om het er eens goed van te pakken: een extra lange wandeling (dat we er net toen in slaagden om te verdwalen en hulp moesten inschakelen waardoor een lieve mens ons naar de auto bracht, werd pas grappig toen we het donker bos uitsukkelden en ik terug kon ademhalen – donker, bos, Blairwitch, je weet wel) en een lekker etentje. We dachten toen ook nog dat we met z’n tweetjes wel overal (het is dArdennen, weet je wel?) konden komen aanwaaien, maar een mailtje tot reservatie een dag van tevoren zette ons met twee voetjes terug op de grond. Geen Table de Maxime die avond, maar wel de buren: le Clairval die volgens tripadvisor meer dan ok was! Man man, wat een ontdekking was dat: open haardvuur in een eetkamer waar de tijd is blijven stille staan, lekker echt eten, een gezellige babbel met de gastvrouw en –heer die op het einde van de avond gewoon een stoel bijzetten en een fles wijn opentrekken. Dat je ginds nog steeds andere porties krijgt dan hier, werd pijnlijk duidelijk toen ze met het hoofdgerecht aankwamen en wij even dachten ‘oh zo romantisch, het is een schotel voor twee’, net zolang tot de andere schotel de hoek omkwam. Pijnlijk, omdat ik niet denk dat ik in heel mijn leven al zoveel heb gegeten als toen (én nog steeds maar de helft op kon) én dus absoluut geen aanspraak meer kon maken op de geflambeerde pannenkoeken, die de signature dish zijn, aldaar. Bij het afscheid waren de banden al zo goed gesmeed, dat we overmoedig afspraken: ‘volgende keer pakken we de kinderen mee’ én zodoende zaten we er vorig weekend, in dezelfde living, aan dezelfde open haard, met een iets groter gezelschap. Deze keer waren we slimmer en kozen we geen voorgerecht uit, maar sloten we de maaltijd wel af met – werkelijk zalige – geflambeerde pannenkoeken met ijs (‘Comedie Française’). Dat ik effe schrik had dat mijn wenkbrauwen gratis zouden geëpileerd worden, vergeef ik helemaal, én zodoende is er weer een geweldig adresje om te delen!

Waar wij nog graag in de buurt gaan eten:

• Naast le Clairval (waar je ook gewoon een wijntje kan gaan drinken) is er dus La Table de Maxime  en als Michelin het zegt, zal het wel goed zijn, maar dus wel nog te ontdekken. Ooit.
• In Bertrix is er La Vendetta, lekkere Italiaan waar de kinderen (tot 8 jaar) gratis kunnen mee-eten.
• We houden van authentieke adresjes en in Bouillon gaan we daarvoor graag naar La Vieille Ardenne  én de absoluut beste ijsjes eet je hier. Dat onzen Bob een ijsje in een (huisgebakken) horentje een ‘bouillonijsje’ noemt zegt alles, denk ik. Maar naast de horentjes verkoopt ie ook een zalige Dame Blanche, met verse slagroom en warme chocoladesaus. Laat de plastieken stoelen op de stoep voor wat ze zijn en neem je ijsje mee tot aan de oevers van de Semois.
• En zelfs als we in dArdennen zitten, eten wij ook echt graag een keer goeie friet en – naar onze bescheiden mening – vind je de beste frituur in Bertrix naast de Delhaize.
• Als je deze wandeling hebt volbracht, heb je misschien wel honger die je heel lekker kan stillen aan de houten tafels van De Taverne de la Fermette.