Mijn week in boeken en beelden zomer ’22, deel 3

De zomer is ineens helemaal op dreef, de kinderen zijn ondertussen allemaal op kamp en ik zit wat werk in te halen, want ik heb heel bewust de afgelopen weken niet al te veel gedaan, maar vroeg of laat moet het toch gebeuren én liefst voor we echt op reis gaan, want er is niets leuks aan vertrekken met sluimerende stress.

Hoe leuk is het toch dat die samen kaarten?

De week begon traag, met een paar dagen in de Ardennen, lezen, spelletjes spelen, een bezoekje aan de zoo en plichtsmatig op de stoep wachten tot de ijskar voorbij komt.

Elke dinsdag om half zes rijdt ie langs de oprit en staan wij klaar

We trokken terug naar Mechelen om in te pakken voor de oudste die vrijdag al op kamp zou vertrekken. Vanaf dit jaar is dat voor hem minstens 14 dagen want hij zet mee het kamp recht. Ik vind die overdracht van kennis in de KSA echt magnifiek. Hij zit nog niet eens in de leiding, maar toch gaat hij al mee om op te bouwen. Ik blijf dat oprecht schoon vinden, zo een jeugdbeweging, daar krijgen ze toch echt heel wat mee. De oudste pakte zelf in en daar kwam weinig inpakstress bij te kijken, iets wat helemaal anders was bij die drie anderen 😉

Ik vind inpakken echt ellendig, zeker omdat je – ondanks alle goede voorbereidingen – toch altijd wel iets vergeet!

We brachten de oudste weg en zetten hem af op een volledig leeg kampterrein, waar ze al volop bezig waren met het uitladen van de camion om te starten met de opbouw.

Zo’n leeg kampterrein heeft iets moois, alsof er een blanco blad klaarligt dat volgeschreven kan worden met nieuwe avonturen.
De Ourthe die de kleine stad doorkruist

Het terrein lag niet te ver af van La Roche-en-Ardenne dus brachten we dat eens een bezoekje. Ik ben daar vast wel al eens geweest, maar kon er me niets bij voorstellen dus ik was aangenaam verrast, waarna we een wandeling deden in de bossen van Samrée alwaar we – na platte GSM’s – compleet de weg kwijt waren, iets wat altijd vooral achteraf grappig is 😉

In het weekend pakten we de spullen van de rest in, bakten we naar jaarlijkse traditie weer veel cakejes om mee te geven en genoten zo op de laatste avond nog van warme chocomelk met slagroom en marshmallows om te vieren dat ze op kamp vertrokken waarmee we volgens mij weer met een kleine traditie zijn gestart, altijd schoon om samen zulke kleine momentjes te hebben.

+/- 70 cakejes voor iedereen op kamp
Extra lekkere chocomelk als kamp-vertrek-momentje

Wat is dan las:

  • Wij (David Nicholls): vertelt het verhaal van een man die dmv een onvergetelijke reis de banden met zoon en vrouw wilt aanhalen om zo zijn huwelijk te redden. Ik las ontzettend veel goede reviews, maar ik was er niet helemaal weg van, hoewel het zeker en vast goed in mekaar zit, vond ik het niet zo heel erg vlot lezen, iets wat ik wel verwacht had van een typisch zomerboek.
  • Het No-Nonsense Meditatieboek (Steven Laureys): ik ben – zoals je wel weet als je hier meeleest – wel altijd bezig met het verwerven van nieuwe inzichten. Dit boek past in dat rijtje en was ik al een tijdje van plan om te lezen, maar zoals dat vaak gaat, moet je zulke dingen pas lezen als je voelt dat je ermee aan de slag wil/kan. Het is een erg goed, vlot geschreven en wetenschappelijk (belangrijk!) onderbouwd boek, geen zweverige praktijken, maar inzicht in de werking van meditatie en de effecten op lichaam en geest. Er staan ook enkele toegankelijke oefeningen in het boek waardoor alles wat bevattelijker wordt. Ik ben alvast fan en probeer vanaf nu dagelijks om hier (heel low-profile) mee aan de slag te gaan.
Ik met koffie en een boek, gefotografeerd door de dochter!

10 reacties

  1. Mooie lees/genietfoto van jou.
    Ik heb op mijn telefoon een inpaklijst staan met afvinkvakjes, een soort basisdocument waarvan ik altijd vertrek en dat ik in de week voor het vertrekmoment aanvul met de items die voor dat moment/die reis /dat type weer relevant zijn. Op die manier kom ik altijd wel nog op een item uit dat ik aanvankelijk vergeten was, maar dat ik nog kan toevoegen aan de lijst (want mijn telefoon heb ik bijna altijd bij de hand en dus snel gedaan wanneer ik op de zotste momenten nog aan iets denk). Ik heb nu aan de tienerdochter ook de opdracht gegeven om zelf zo’n lijstje op te maken (al doe ik nog wel een dubbelcheck maar scheelt al een hele slok op de spreekwoordelijke borrel en zo wordt haar persoonlijke lijst ook elke keer beter).
    Voor wie het professioneler (of hipper) wil, bestaan daar zelfs apps voor (ik dacht bij Liesellove onlangs iets gezien te hebben daarover, lijstjes in Notion?) maar dit werkt al heel goed voor ons.

    1. Dankjewel, alle complimenten aan de dochter!
      Ik heb dus ook zo een lijst, maar ik druk die gewoon altijd af en daardoor geraakt die nooit geüpdatet 😉 ik zou die ook beter zoals jij gewoon echt meer dynamisch moeten maken, want er is elk jaar wel iets waaraan we aan denken. Ik gebruik ook Notion, maar tot nu toe nog niet voor de inpaklijst, misschien moet ik dat maar eens doen! Merci voor de tip!

  2. Ik gebruik ‘To Do’, niet enkel als inpaklijst maar ook voor boodschappen, weekmenu en andere taken. Heel tevreden van 🙂 Ik vergeet echt zelden nog iets -wanneer het op de lijst staat-. Mooie foto die de dochter maakte, 100% vakantie.

    1. Je bedoelt die To_Do die in Microsoft mail zit? Ja, die werkt op zich ook we goed, maar maak je dan altijd opnieuw lijstjes of kan je dan zo een lijstje hergebruiken?

      1. Ik denk dat dat die is want ik heb geen microsoft mail 🙂 Je kan die herbruiken door de vinkjes terug weg te halen.

Altijd fijn om iets te horen!