Zonder het goed en wel te beseffen zitten we al in de 5e week, het betekent dat de maand Juli er al bijna op zit, maar ik ga niet weemoedig doen want er komen nog veel leuke weken aan (hoop ik toch ;)) en er is alweer een hele leuke gepasseerd.
Afgelopen week zetten we de 3 overige kinderen af op KSA-kamp én werd er uitgebreid geknuffeld met de oudste die er al een paar dagen eerder zat. Het kampterrein zag er ineens al best vol uit en het was fantastisch om te zien hoe blij de oudste was en hoe veel zin de anderen er in hadden. Het maakt me altijd zo dankbaar en mijn hart raakt zo overvol als ik zie dat ze er graag bij zijn.
Het was de start van onze kinderloze 10-daagse, iets waar we toch wel echt aan moeten wennen en waardoor we die 10 dagen invullen met tijd onder ons twee, tijd met fijne mensen (en dus gretig ingaan op alle uitnodigingen ;)), tijd om wat bij te werken (die 2e zittijd bereidt zichzelf jammer genoeg niet zelf voor) én tijd maken om veel kamppost op te sturen.
Na het werken was het ook tijd voor avondwandelingen. Ik vond het onderstaande beeld zo mooi met dat paard tussen de bomen, dat ik nog maar eens blij was dat ik toch vaak die camera mee pak.
En toen was het tijd om er onder ons twee op uit te trekken, met ons buske waarin we een matras legden en gewoon ongepland vertrokken, deze keer was het richting Beieren in Duitsland. Het werd een heerlijke trip waar ik nog snel een post over ga maken want ik wil dat fijne gevoel nog niet onmiddellijk loslaten.
WAT IK DAN LAS:
Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt (Haemin Sunim): ik kreeg het boek voor mijn verjaardag van mijn lieve vriendin Lieve en ze drukte me op het hart om er mijn tijd voor te nemen. Thuis had ik er al zo wel eens in gebladerd en af en toe iets in gelezen, maar ik wachtte tot onze mini-roadtrip om het echt eens helemaal door te nemen omdat ik wist dat het ook fijn zou zijn om het mee te nemen in de auto en er samen over te kunnen praten.
Het is een ontzettend mooi vormgegeven boek en het staat vol met wijsheden, zaken die je doen reflecteren en doen nadenken. Ik ‘lees’ zulke boeken altijd met potlood erbij zodat ik kan aanduiden wat ik wil onthouden of wat ik mooi vind. Ik vond vooral onderstaand hoofdstuk ‘Eén woord van bemoediging kan de toekomst veranderen‘ erg mooi, omdat het aangeeft hoe belangrijk die ene leraar is in ons onderwijs. Het sloot voor een stuk ook aan bij een stuk dat ik afgelopen weekend las, een voorpublicatie in de krant van Marian Donder (Mensen zijn vaak boos op mij) voor Theater aan Zee.
Oh, wat kijk ik al uit naar dat reisverslag. Niet zozeer omdat ik daar zo direct ga geraken, maar wel omdat Beieren toch wel een stukje van mijn hart heeft en Rothenburg een van mijn meest favoriete ‘te bezoeken in Europa’ plekjes is.
Beieren is echt wel de moeite, we wouden daar vorig jaar met de kinderen naartoe maar toen sloot Duitsland zijn grenzen, dus hebben we nu de boekjes van toen nog eens opgediept, echt onder de indruk van dat gebied! En Rothenburg is echt prachtig, nooit eerder geweest dus we wisten niet wat te verwachten, maar hoe mooi is dat zeg! Blogpost komt eraan 😉