Onze animatietoppers voor filmavondjes

F1540 Kubo and the Two Strings

Natuurlijk werd ook hier Frozen grijsgespeeld (en kwamen er willens nillens heel wat gadgets van in huis) maar ondanks de gratis wijze levenslessen als ‘Let it go’ (en vanaf nu zit die worm een ganse dag in je oor, graag gedaan ;)) was het geen topper onder alle kinderen, noch hun ouders  hoewel het de wederhelft een beetje beroemd maakte, gezien hij dezelfde naam draagt als de mannelijke hoofdrolspeler, na Frozen vroeg geen enkel kind meer hoe zijn naam geschreven moest worden, een beetje zoals mijn familienaam die hetzelfde is als een hele bekende wielrenner, sinds dat Tommeke dingen deed waar iedereen van achterover sloeg is er geen haan die nog vraagt naar de schrijfwijze ervan (en bij deze weet de oplettende lezer ook ineens waar mijn alterego/domeinnaam vandaan komt)
Swat, filmavondjes dus, net zoals cinemabezoekjes: we doen dat hier graag en ondertussen ook terug veel. Toen de wederhelft en ik nog studeerden brachten we veel tijd door in de cinemazalen van de UGC in Antwerpen, de sterrenhemel waar je met de roltrap doorgaat, geeft me vandaag nog altijd een warm melancholisch gevoel. Zowat elke film zagen we, we gingen van grote blockbusters naar het cinefiele genre om dan toch maar ergens in het midden te eindigen, want het moment dat je in je cinemastoel echt geen jota meer snapt van hetgeen waarnaar je kijkt,  is er geen enkele puntzak snoep die dat goed maakt. In elk geval kregen we een paar jaren nadien kinderen en waren cinemazalen iets waar we niet meer kwamen, want kom, een hele babysit regelen voor 2 uurtje dat is een te groot gedoe dus je combineert dat met een etentje met als gevolg dat als je voor de vroege film gaat, je eten erna ineens zo laat is en ga je voor de late film dan is dat vreselijk lastig als je dessert dan toch niet zo snel komt waardoor binnen schrokken de oplossing is en je met volle maag in de zaal zit om een uur later heel veel moeite te hebben om niet in slaap te vallen (kleine kinderen, korte nachten… ) herkenbaar, toch?
Het is pas sinds de laatste jaren dat we terug de binnenkant van een cinemazaal zien, weliswaar de namiddagfilm met de kinderen die ondertussen ook helemaal in de ban zijn van het filmwezen, onze keuze is dan natuurlijk beperkt tot de animatiefilms en de kinderfilms (twee genres die daarom niet hand in hand gaan) maar gelukkig voor ons is dat eerste genre één van onze meest favoriete, onze boekenkast staat natuurlijk niet voor niets vol met strips en we zijn ook niet voor niets professionele nerds. Ik kan even hard als de kinderen uitkijken naar de nieuwste van Disney, Pixar, DreamWorks of  een pareltje uit een onbekende boite én dus hierbij een lijstje van onze toppers, misschien kan je er wel inspiratie uit halen voor een toekomstig filmavondje:

  • Rise of the guardians: prachtige film over weliswaar Amerikaanse legenden
  • Kubo: alleen al voor de kundigheid waarmee deze film is gemaakt moet je hem een kans geven
  • How to train your dragon: de relatie tussen de draak en Hikkert is zo mooi weergegeven, heerlijke fllm die eerste en de tweede stelde ook niet teleur, reikhalzend wordt hier uitgekeken naar de derde!
  • Boss baby: als zowel de kinderen als wijzelf zitten te gniffelen vanaf de eerste paar minuten zit het goed
  • Bigfoot JR: eentje van Belgische makelij en gewoon een vermelding waard,
  • Trolls: ik was op voorhand heel sceptisch, want kom… hoe kan je een goeie film maken over een rage die 20 jaar geleden passeerde? Ik zat fout!
  • Despicable me: welk nummer er ook achter staat, blijft goed, minions vonden we vooral grappig, maar krijgt een vermelding door koning Bob
  • Big Hero 6: IT, robots, count us in, maar daarnaast gewoon heel erg goed ook, als de makers erin in slagen om het allemaal echt menselijk te maken, zit het meestal wel goed
  • Up: dé Pixar topper van de laatste jaren, net als Wall-E eigenlijk, ze maken gewoon weinig slechte films, kijk maar naar de Toy Story’s (hoewel de laatste best gruwelijk was hier en daar) en hoewel we fan waren van Cars vind ik alles dat daarna dezelfde richting opging (Planes en vervolgnrs op Cars) veel minder goed maar ze krijgen alle krediet want een oneliner als ‘No cape’ blijf ik geestig vinden (The Incredibles).
  • Rapunzel: één van de betere Disney-films van de laatste jaren, vooral ook door het stoere prinsesgehalte. Ik had indertijd veel verwachtingen van Brave maar die viel wat tegen, er zat zoveel meer in het verhaal en afgelopen jaar was Moana/Vaiana zeker ok, maar niet van hetzelfde niveau als Rapunzel
  • Kung Fu Panda: deze filmreeks wordt beter met elke film, ze pakken er dan ook hun tijd voor
  • Shrek: niet alle Shreks en afkooksels ervan vinden we even goed maar die eerste was wel zo een schot in de roos dat die moeilijk te overtreffen valt
  • Chicken Run: oh Chicken Run, die zetten we hier nog eens op het programma voor een filmavondje
  • Rango: visueel pareltje

Als we zelf nog eens wat nieuws willen zien, werpen we een blik op de lijst van IMDB. Er staan daar nog veel pareltjes op die de cinefiele wederhelft zag, maar als hij al zegt dat het misschien niet zo kindvriendelijk is, beginnen we er hoegenaamd niet aan, films als Coffee and Cigarettes zitten nog veel te vers in mijn geheugen (boomerang heet dat schat #kus).

En met wat vul jij aan?

13 reacties

  1. Op jouw lijkt staan ook heel veel toppers van ons. Ik zou Zootopia er ook bijzetten. Qua emancipatie en levenslessen kan die ook wel tellen.

  2. de onze, precies wel wat andere soort,

    pluk, de kleine bever (zo mooie beelden!!!)
    wolvenkind
    Rafiki
    Nils Holgersson (kei-mooie beelden ook alweer)
    Ronja de roversdochter
    Heidi
    Free Willy
    de GVR

Altijd fijn om iets te horen!