Het initiële plan was om deze vakantie 2 maanden bij ons Paula te zitten, de kinderen en ik. De wederhelft zou af en aan rijden: een paar dagen in de thuisbasis en wat verlengde weekends onder de taalgrens. Dat was het originele plan, maar plannen zijn er om gewijzigd te worden en als deadlines niet gehaald worden, moeten plannen dat wijzigen sowieso doen. Gelukkig ben ik een kei in relativeren en zie ik de dingen altijd eerder positief in, maar soms, heel soms heb ik het ook wel even gehad, zeker toen ons bezoekje vandaag ons een paar maanden terug in de tijd katapulteerde, naar de periode van de echte werfbezoeken. Paula is wederom een werf en dat mag je zeer letterlijk nemen. Alles werd ingepakt, zeer Christo-like, binnen en buiten. Pas op, ik ben blij dat ze proper werken, daar niet van, maar die plastiek is een doorn in het vakantieoog want ze kregen al 3 weken extra en het ziet er naar uit dat ze die vierde week ook nog kunnen gebruiken, of zijn ze misschien met bouwverlof?
Tja, dat de kalme wederhelft woest was zegt veel maar dat ik mijn schouders ophaalde misschien nog meer. Ach het is nu eenmaal wat het is en ik ben ook wel onder de indruk van de schilderkunsten en de zwarte muren & plafonds (!) die toch maar goed gekomen zijn! #melike
Niet fijn! Maar die zwarte muren zijn inderdaad heeeel mooi!
Merci, ben ook echt aangenaam verrast want het was toch een beetje een gokje 😉
Ook al is het nog niet klaar, het is nu al een topproject!! Zo knap seg!!
Oh dankjewel! Morgen als we Tuur wegbrengen gaan we nog eens piepen en ik hoop dan foto’s met minder stellingen te kunnen posten 🙂