Roadtrip Marokko

Soms verrassen we in al onze impulsiviteit onszelf, zoals onze reis naar Marokko. Het was niet de bedoeling, hoewel dat onnozel klinkt achteraf; maar het was wel zo. We hadden zo’n 5/6 weken voor we vertrokken hele andere plannen die om de één of andere reden allemaal in het water vielen toen de man opeens zag dat het haalbaar was om met z’n zessen naar Marokko te vliegen én we daarop dus maar halsoverkop besloten dat te doen. Reispassen werden snel in orde gebracht, een route werd uitgestippeld, slaapplaatsen gezocht en een auto gehuurd, allemaal in die paar weken voor vertrek én allemaal vanachter het scherm en toetsenbord van mijn computer. Het werd een onvergetelijke reis, zo eentje waarvan de hoogtepunten elkaar opvolgden én alles goed zat. Marokko is een prachtig land én biedt werkelijk alles, van bergen, over watervallen en woestijn tot de zee. Het eten is er verrukkelijk en er heerst een smeltkroes van culturen, waardoor wij met onze paar woordjes Arabisch ook altijd aan de slag konden met Frans en Engels.

Praktisch

• 12 dagen, 11 nachten
• Ik boekte bij elke overnachting een stevig en heerlijk ontbijt (het standaardontbijt bestaat uit pannenkoeken, yoghurt & versgeperst fruitsap, jep wij waren daar allemaal behoorlijk blij mee!) zodat we daar even ‘zoet’ mee waren én pas terug honger kregen in de late namiddag/avond. We sliepen in een jeugdherberg, een tent, een riad, een kasba… soms bleven we meerdere nachten maar heel vaak was het slapen, ontbijten en terug weg. De overnachtingen zaten per nacht tussen 35 en 200 euro, met een gemiddelde van ongeveer 120 euro per nacht, iets wat echt behoorlijk is voor 6 ‘volwassenen’ (kinderbedjes bijzetten is op dat vlak jammer niet meer aan de orde bij ons) mét ontbijt! De fijnste overnachtingsplekken deel ik hier graag, alles staat sowieso wel op de kaart.
• We reden iets minder dan 2000 km met de auto, hoewel ‘we’, de man reed de hele tijd #bigwederhelftlove
• Het eten is er lekker en zeker niet duur, overal kan je ook echt vragen om rekening te houden met kinderen en stellen ze zelf wat voor. De kinderen aten het ene al liever mee dan het andere, maar over het algemeen waren Marokkaanse salades, tajines met keftaballetjes en spiesjes kip echt wel altijd een voltreffer. We hebben – hand op mijn hart – geen enkele keer slecht gegeten.
• We hadden 2 grote rugzakken mee (de man en ik droegen er elk één) en Tuur droeg een kleiner model, daarnaast hadden de man en ik telkens ook een kleine rugzak die we konden gebruiken in het vliegtuig of doorheen de dag.
• We vlogen van Schiphol naar Casablanca en van Tanger terug naar Schiphol. Het is echt de moeite waard om prijzen van de naburige landen te bekijken (in Nederland hadden ze bv geen paasvakantie wat de prijs enorm drukte). We boekten eerst de vliegtuigtickets en op basis daarvan stippelden we een route uit.
• Iedereen had 4 onderbroeken, 4 paar sokken , 3 t-shirts, 1 lange broek, 2 korte broeken/rokken, 2 truien (inclusief wat we droegen toen we vertrokken) en een regenjasje bij én dat was genoeg. We wasten strategisch in de riad van Marrakesh en in die van Fez én ik kan niet zeggen dat we iets misten. Iedereen had ook een paar sneakers en een paar sandalen mee, pas de allerlaatste dag hadden we stapschoenen kunnen gebruiken. In de bagage namen we naast kleren ook nog wat lege schriftjes mee (voor elk kind één), balpennen en (kleur)potloden, een klein notitieblokje, stiftjes en een mini verpakking verf voor mij, sudoku’s voor de man, onze GSM’s met kabeltje zodat we muziek konden luisteren in de auto, 2 tablets, 1 e-reader en wat opladers. Wat we jammer genoeg vergaten weg te steken: natte doekjes!
• De auto huurden we aan de luchthaven bij Hertz
• Water drink je niet van de kraan, maar uit flessen, dus tandenpoetsen doe je ook met water uit de fles. We hielden ons daaraan en geen van ons alleen heeft ergens last van gehad.

Reizen is kiezen en kiezen is misschien soms verliezen, maar uiteindelijk stippelden we bovenstaande route uit op basis van wat ik vond op het net, las in de Trotter, tips die ik doorkreeg van de poetshulp en haar lieve vrienden, van mijn fijne buurvrouw en van mijn leerlingen zoveel jaren eerder! We lieten Rabat, Agadir en Essaouira voor wat het was, maar genoten dubbel en dik van al wat er over bleef!

Het startpunt van onze roadtrip was Casablanca, een drukke stad aan de Atlantische oceaan die maar weinig slaap krijgt met taxichauffeurs die af en toe hun leven beu blijken te zijn. De Hassan 2 moskee is de grootste van het land en behoort tot de zeven grootste moskeeën in de wereld én is de enige (naast eentje in Rabat) die je als toerist in Marokko binnen mag bezoeken. Het is dan ook werkelijk de moeite waard om dat te doen. Schoenen draag je in een papieren zakje met je mee én uitleg wordt gegeven door je reisgids of één van de vele gidsen per taal. Een grote aanrader die echt een perfect begin was van onze trip.

We namen daarna de trein én reden in 3.5 uur van Casablanca naar Marrakesh. Als je de trein in Marokko neemt, kies dan altijd voor 1^e klas (wij betaalden 65 euro voor ons 6) want dan krijg je een eigen coupé. Het was heerlijk om rustig door de wisselende landschappen richting rode stad te treinen.

Onze tweede stop was Marrakesh waar we 3 nachten verbleven in een droom van een riad (stond in drukletters op mijn bucketlist) Ik wijd nog een hele blogpost aan deze prachtige stad die ons helemaal meenam in de sprookjessfeer van 1001 nacht.

Na Marrakesh namen we de auto en reden door naar Ait Ben Haddou. Autorijden is in de grote steden best pittig, want iedereen en alles (fietsers, paarden, ezels, moto’s, bussen, taxi’s…) neemt deel aan het verkeer en eist z’n plaats op, maar eens buiten de stad is het heel rustig rijden aan een gezapig tempo van 60 km per uur. De kilometers gaan dus heel traag. Van Marrakesh tot Ait Ben Haddou steek je via de bergpas Tizi n Tichka het hoge Atlas gebergte over wat resulteert in onnoemelijk veel fotomomenten, het ene al spectaculairder dan het andere, zeker als je over Telouet rijdt en de oude karavaanroute neemt, met een speciale vermelding voor het heerlijke eten bij de Auberge van Ahmed, net buiten Telouet waar we de beste omelet aten van onze hele reis.

Ait Ben Haddou stond op ons lijstje van ‘must sees’ en dat is helemaal waar gebleken, het is een middeleeuwse, verstevigde stad langs een rivier die bekend staat omwille van de schitterende kasba’s (lemen huizen) tegen een heuvel. De stad werd uitgeroepen tot UNESCO werelderfgoed én is het decor in meerdere films en TV-series zoals Game of Thrones, Lawrence of Arabia, The Mummy, Gladiator enz… Ga in de ochtend of tegen de avond voor het rustigste moment. Je kan de stad bezoeken (en entree betalen) via de grote brug, maar je kan ook de rivier oversteken over de zandzakjes, iets minder makkelijk, maar de leukste manier om op ontdekking te gaan! We sliepen op een prachtige locatie weg van de drukte, maar dichtbij genoeg om de kasba al wandelend te bezoeken.  We kochten hier trouwens ook onze sjaals die we de ganse reis goed konden gebruiken tegen het opwaaiende zand en de hitte van de zon! De kinderen kozen hun eigen kleurtjes en we leerden ze knopen als de Toeareg, een beetje tussen tulband en sluier in.

We reden hierna door naar de Todra kloof én maakten een ommetje langs de rozenvallei, de landschappen zijn hier overweldigend mooi, prachtige kleuren van het gesteente dat afsteekt tegen oases langs de rivier in het dal. Dit is wat roadtrippen zo fantastisch maakt: goeie muziek op, raampje open, kinderen die in de auto zitten te lezen of naar buiten te kijken, puur genieten.

Onze overnachting bij de Todra kloof was de goedkoopste van de hele reis, dus verwacht geen grote luxe maar de ligging en de gastheren waren fantastisch. . Van hieruit wandelden we met onze gastheer door het dorp, langs het water en de palmentuin naar de kloof die fenomenaal is met rotswanden tot 160 meter hoog die je (begeleid) kan beklimmen.

Na de kloof trokken we nog dieper Marokko in, om een nacht in de woestijn door de brengen. De wegen worden dorder en het zand rukt op.

Eigenlijk is het niet de échte Sahara maar een duin, de Erg Chebbi, iets wat mij in elk geval niet kon deren bij de aanblik van het rode zand én de prachtige zonsondergang. Het was ‘once in a lifetime’ en ik wijd ook daar nog een postje aan!

Nope, Google maps had niet gelogen toen ie zei dat het 7 uur zou duren om vanuit de woestijn naar Fez te rijden (350 km).

Het was een pittige en heel lange rit, maar we deden het toch in één dag met een stop aan een prachtig azuurblauw meer (gevormd door een dam) én aapjes in de bossen rond Azrou die zo uit onze hand nootjes kwamen eten.

We reden na een lange dag eindelijk Fez moe en plakkerig binnen, waardoor we niet helemaal onder de indruk waren van de stad, gelukkig veranderde dat pijlsnel de volgende dag toen we op sleeptouw werden genomen door een plaatselijke enthousiaste gids die ons alle (verborgen) hoekjes en kantjes liet zien. Ook Fez verdient een aparte blogpost!

Na Fez reden we opnieuw verder en maakten een tussenstop in Volubilis, een best grote Romeinse nederzetting waar Tuur zijn woordjes van Latijn voor het eerst tot leven zag komen. Van zodra geschiedenis een gezicht krijgt, wordt het nu eenmaal zoveel boeiender! Volubilis bezochten we op het midden van de dag én dat is geen aanrader, er is geen sprankeltje schaduw en de temperaturen liepen op tot 35 °C (en dat in de paasvakantie!). Je kan een gids gebruiken als je alle details wilt kennen, maar eigenlijk deed onze Trotter het best goed.

Eens de airco voldoende aangezwengeld was, reden we door naar Chefchauen, de blauwe stad. Het is één van die plekken die ik absoluut wou bezoeken, ooit hadden mijn leerlingen me er helemaal warm voor gemaakt en ook op het web zag ik de blauwe foto’s wel vaker opduiken. Wel, Chefchauen is een kleine gezellig stad met een leuke medina, heeft prachtige blauwe straatjes en is geweldig voor je IG-feed, maar het heeft niet echt ons hart gestolen. We sliepen er één nachtje in een gezellig pension uitgebaat door een wel heel enthousiaste kerel wat het dan ook een echte aanrader maakt te midden van de stad.

Na Chefchauen maakten we nog een ommetje naar Akchour met naar het schijnt één van de mooiste watervallen van Marokko, maar we zagen die jammer genoeg niet. De weg ernaar toe was gewoon te smal langs de bergkam en bijgevolg te gevaarlijk voor de kinderen die om de haverklap uitgleden zonder hun stevige stapschoenen. We vonden het jammer om op onze stappen terug te keren, maar hey, altijd iets overlaten voor de volgende keer! We aten dan maar een zalige tajine in één van de vele eetstalletjes langs het kabbelende water én dat was eigenlijk ook meer dan de uitstap waard!

Eens van de schrik bekomen, kropen we terug de auto in én reden we door het strand van Tanger waar we met onze voeten in het water onze reis afsloten (een aanrader in Tanger is het visrestaurant Saveur de Posion waar je aan een vaste prijs gewoon het menu mee-eet, heerlijk!)

Het was een geweldige reis en het was meer dan waarop we hadden gehoopt. Iedereen geniet nog elke dag na én bij het zien van de foto’s kan ik alleen maar blij en dankbaar zijn dat we zoiets kunnen ondernemen. Moest je twijfelen over Marokko, gewoon doen, want het is een prachtig kleurrijk land met een mooie mix van cultuur en natuur, fijne mensen en heerlijk eten! Ooit gaan we terug, maar nog niet meteen want er valt gewoon nog zo ontzettend veel te ontdekken en er staat nog massa’s op die bucketlist 😉