Tradities zijn er om in ere te houden en blijkbaar is november de maand van de tradities, want vandaag hadden we er weer eentje: Sinte Mette zingen. Het is in Mechelen en niet zo verre omstreken namelijk de gewoonte om op 11 november aan de deur met mijter en mantel Sinte Mette te zingen. Onze kinderen zijn geboren en getogen Mechelaars dus die worden vanaf de kleuterklas geïndoctrineerd in deze traditie, en leren oep z’n Mechels het schoene lange lied te zingen:
Ikzelf ben een geboren maar geen getogen Mechelaar en heb de gezangen pas geleerd toen de eerstgeborene luidkeels ‘haa me zaane graazen baad, juffrake wilde me kabaske is vulle’ begon te zingen en wij er toch maar de tekst bijnamen. Ondertussen zingt hier iedereen luitdkeels mee en gaan we met alle kinderen uit de geburen van deur tot deur, de ene al enthousiaster dan de andere, maar allemaal met hun kabaske open om snoepjes te ontvangen. ’t Leven kan zo schoon zijn.
De kleuters komen steevast op 10 november met een mijter van school en vanochtend maakten de lagere-school-gangers die van hen, volgens dit voorbeeld: twee maal overtrekken op dik papier en versieren, een band afmeten en beide kanten er aan nieten, bovenaan ook nog samennieten en klaar voor vertek!
