Zolang ik me kan herinneren worden er op één november wafels gegeten, het liefst vanal in familiekring. Ik vermoed dat dat iets streekgebonden is, want de echtgenoot zei dat helemaal niets. Jaren gingen we naar de grootouders om wafels met véél slagroom te verorberen, en siroop, en perziken en bloemsuiker, maar grootouders worden een dagje ouder en op een gegeven moment was het gewoon te veel en te druk. Tradities zijn er echter om in ere gehouden te worden en ik bakte lustig verder op 1 november, zelfs op verplaatsing, in dArdennen werden er in de herfstvakantie wafels gebakken en mét veel slagroom smakelijk opgegeten. Gisteren waren we echter nog eens echt thuis op den eerste en dacht ik dat als Mozes niet naar de berg komt, de berg maar naar Mozes moet gaan, dus maakte ik – onder lichte dwang van de wederhelft – wafelbeslag voor (lees goed) minstens 20 personen (ook al waren we maar met 11) want die man van mij beweerde dat iedereen toch wel zeker 10 wafels eet. Haha… 4 grote kommen beslag en 3 uur later werd duidelijk dat dat niet het geval was. Wat was ik gelukkig dat diezelfde man de baktaak vrijwillig op zich had genomen 🙂
We bakten Brusselse wafels volgens het recept van Meus en haalden alle toppings die ik kon verzinnen uit de kast: véél slagroom, suiker, siroop, bananen, chocolade, perziken, kersen en aardbeitjes. Traditie of niet, wafels met herfstig weer: altijd een goed idee!
Iedereen zijn eigen tradities. Bij ons zijn het pannenkoeken op 2 februari (Maria lichtmis) en wafels op vette dinsdag (dinsdag voor de vasten start). Dit laatste bij de mamie. Heerlijk hé, zo’n tradities
Ja heerlijk, absoluut!